Onmogelijke Samenwerking

ik sloot mijn ogen en genoot van de frisse lucht
"das beter"
mompelde ik zacht de warmte verprutste echt mijn controle over mijn kracht niet dat ik na het incident mijn controle had behouden
"Sorcha zijn was lastig maar mijn ervaring kunnen we ook gebruiken in het verslag"
zei ik rustig en besefte te laat dat hij dat had gedacht en vloekte inwendig

"Sorcha?" herhaalde hij verbaasd.
"Ik begrijp je even niet..." vervolgde hij toen verward.
"Maar we kunnen ook de strijd misschien gebruiken als subonderwerp; niet zo lang geleden werd er nog gevochten tussen de X-men en Magneto's groep. Ik was erbij. En wacht eens! We kunnen ook Logan en de rest van de X-men ondervragen, als het erbij past en jij het goed vind tenminste..."
Hij keek naar buiten en had het gevoel alsof hij smolt van de warmte, als was dat onmogelijk. Hij liet de kamer afkoelen tot een fijn temperatuurtje tussen de 15 en 20 graden...

"Sorcha zo noemde ze mij in het kamp toen mijn vader me mee nam was ik niet lager Tiffany maar was ik Sorcha"
legde ik uit met een grimnas
"Ja de strijd lijkt me een goed onderwerp"
stemde ik met hem in
ik voelde het afkoelen en sloot even genietend mijn ogen het voelde goed die afkoeling en ik kon me veel beter concentreren op mijn eigen hoofd nu

Bobby keek naar Tiffany en knikte, nog altijd lichtelijk verward.
Hij schudde zijn hoofd om wakker te worden en begon wat nieuwe punten op het blaadje te schrijven.
En nu... Hoe gaan we het onderzoek aanpakken? We moeten natuurlijk het hoofdonderwerp niet vergeten, maar hoe kunnen we dat doen zonder in grote problemen te komen? dacht hij.
Oh, wacht. Ik vergeet de X-men op te schrijven bijna, stom...
Hij begon weer te schrijven en keek toen naar Tiffany.
"Hoe gaan we alleen het onderzoek naar de aanhangers aanpakken?"

"Nou ik was er een tijdje zelf één en ik heb er wel een paar vrienden gemaakt met wie ik nog af en toe chat zoals Jaro"
zei ik rustig
"Dus met leden van de groep praten zonder afgemaakt te worden is mogelijk"
glimlachte ik
"en Magneto is zo slecht nog niet...hij was eigenlijk best aardig"
mompelde ik
ik was misschien niet zo lang in het kamp Magneto was dan hard voor zijn vijanden hij had respect voor zijn bondgenoten

Bobby knikte.
"Wie is Jaro eigenlijk?" vroeg hij toen verbaasd.
"Maar heel misschien dat bijvoorbeeld Niki ook nog contact heeft. Die heeft natuurlijk haar broer daar zitten. En volgens mij heeft ze ook nog contact met John," mompelde hij er wat zachter achteraan.
"Maar als we nou nu even een plan maken, kunnen we misschien apart vast kleine onderzoekjes doen voordat we met het grote werk aan de slag gaan?" stelde hij voor.

"Jaro is een mutant die zijn fantasie gebruikt in zijn gave hij heeft me er zelfs een nieuwe gave mee bezorgd al was hte perongeluk"
zei ik glimlachend
"Pyro..."
ik begon te blozen toen hij John zei
de reden dat ik bleef ondanks de eis van Jamie de reden dat ik niet weg wou gaan was omdat ik verliefd geworden was
ik keek even naar de tafel en hoopte dat hij mijn blozen niet opmerkte
"Uhm als je een verslag wil schrijven over Magneto's wervings methode enzo zal ik misschien eerst de tijd nemen om alles wat ik weet op te schrijven tegen laten we zeggen morgen als we weer een uur hebben ... ik ben immers zelf al mutanten moeten gaan overtuigen...ik faalde nooit dankzij mijn kracht waarschijnlijk is dat de reden dat ik meestal moest gaan"
zei ik rustig

Bobby keek Tiffany aan.
"Volgens mij leren we steeds meer mensen met een fantaserende gave kennen," zei hij nadenkend met een grijns op zijn gezicht en toen keek hij Tiffany aan.
"Zei je iets?" Hij had niet goed verstaan wat ze gezegd had, schudde zijn hoofd toen en richtte zich weer op het blad terwijl hij met de pen in zijn hand speelde.
Hij keek Tiffany pas weer aan toen ze wat zei.
"Ik schrijf wat punten op die we net bedacht hebben, dat is alles. We hebben nog zeker een aantal weken de tijd, dus we kunnen rustig aan doen, maar als we de besproken punten vast opschrijven, leek me handig voordat we het vergaten..." legde hij uit.
"Maar het beste lijkt me als we allebei tegelijk wat onderzoek doen. Dus dat wanneer jij je eigen kennis opschrijft, ik bijvoorbeeld de X-men vragen ga stellen of zo..."

"Ok goed plan"
stemde ik in
Ik ging over de weken dat ik daar was geweest in mijn hoofd en zuchte
Het was net een ander leven
ik ging door enkele missies in mijn hoofd en schudde die gedachten weg
ik keek op mijn klok
"We hebben nog een kwartiertje over"
zei ik kalm terwijl ik met mijn vinger door het plasje water van de ijsbal bewoog

Bobby keek ook op de klok en schreef de laatste dingen op.
"Een soort... ideeënveld is klaar," zei hij toen hij zijn eigen handschrift las en een lach moest onderdrukken. Het stond er allemaal op, leesbaar, maar in een weerwar van woorden.
"Misschien de juiste naam voor boven het project zoeken? Of bepalen wat we volgend uur doen? Dan hebben we alle tijd nuttig besteed en niet zoals anderen die slechts één week van de tevoren iets proberen te bedenken en pas beginnen met het project. Ik zeg je, dat is een ramp als je met zo'n iemand samen moet werken."

"Een naam voor het project ... "
mompelde ik
"Ik heb echt geen iddee"
zuchte ik na een tijdje
"Ja dan hebben we de laatste weken enkel de details af te handelen"
stemde ik in
ik zuchte even blij
Samenwerken met iceman valt best goed mee hij is eigenlijk wel aardig

Bobby grijnsde.
"Naam komen we dan wel later op als we meer informatie hebben..." zei hij tenslotte.
"Misschien is iets met 'splitsing' of 'Magneto' iets, maar daar komen we dan wel uit."
Hij leunde achterover in zijn stoel en rekte zich uit.
"Dit is wel genoeg voor dit uur. Argggggg."
Hij bewoog zijn armen en vingers en knakte zijn nek na het redelijk stijf gezeten te hebben.
"En dan hebben we zometeen simulatie.." zei hij tegen zichzelf en hij liep naar de kast om zijn pak te zoeken.

"een simulatie hé"
zei ik een beetje benauwd
geweldig had ik nu net nodig lekker op mijn bek gaan doordat ik iets slechts doe
dacht ik sarcastisch
ik had mijn manieren van het kamp nog niet afgeleerd

Bobby zocht zijn pak die speciaal voor de simulatie was - en ook natuurlijk wanneer het nodig was om zich bij de X-men aan te sluiten. Hij rommelde wat in zijn kast, maar vond niet zo gauw wat hij zocht. Hij stak zijn hoofd buiten de kastdeuren en keek Tiffy aan.
"Wat is er? Is er iets mis mee?" vroeg hij.
Hij dook weer in de kast en kwam tenslotte terug met zijn pak. Hij bekeek hem aandachtig en zuchtte bij het zien van vieze en kapotte plekken.
"Je zou haast verwachten dat ze je wel een nieuwe geven wanneer je je leven geriskeerd hebt om hun te helpen..."

"ik doe steeds iets verkeerd bij simulaties vorige keer verpletterde ik het ziekenhuis in men privee simulatie"
mompelde ik verdwaasd
een glimlach flitste over men gezicht bij het zien van de kapotte delen
"geef even hier"
stelde ik vrolijk voor
"het is zo gerepareerd"
zei ik vriendelijk en viste naald en draad uit men tasje dat ik sinds kort steeds bij had

Bobby grijnsde en keek over zijn pak heen naar Tiffany.
"Ach, iedereen maakt fouten. Daar leer je van. Denk je dat ik nooit fouten maakte? Ik heb ook zo mijn zwaktes en nu help ik de X-men," vertelde Iceman.
Verbaasd keek hij naar het meisje dat tegenover hem zat en gaf tenslotte zijn pak over aan haar. Hij bekeek haar even terwijl ze naald en draad uit haar tasje viste en liep tenslotte naar het raam en keek naar buiten. Het was rustig, maar ook bijna iedereen had les op dit moment... Slechts een paar studenten liepen buiten en haastten zich naar hun kamer om gauw iets te pakken voordat het volgende uur begon.

ik werkte vleitig verder ik had al zo vaak mijn kleren opgelapt dus het was makkelijk
"ziezo"
glimlachte ik even aarzelde ik ik wou naar pyro vragen
"Mag ik je iets vragen?"
vroeg ik na even op mijn lip te bijten

Bobby keek om en zag dat Tiffany zijn pak snel en simpel - maar goed - had weten op te lappen. Hij nam het dankbaar aan.
"Dat heb je goed gedaan. Nieuwe hobby?" vroeg hij.
Hij legde het pak neer om straks aan te kunnen trekken en keek weer om naar het meisje.
"Ja hoor, vraag gerust," beantwoordde hij haar vraag, niet wetend wat hij nu deed en voor welke vraag hij zijn toestemming gaf.

ik werd een beetje rood
"Uhm Pyro uhm John bedoel ik je kende hem goed he?"
stammelde ik nerveus en roder dan een tomaat

Bobby gleed uit over zijn eigen rommel toen hij de vraag van Tiffany hoorde en bleef languit op de grond liggen.
Tenslotte schraapte hij zichzelf bij elkaar, liep naar zijn bureau, borg het blaadje op en ging weer zitten op zijn stoel.
"Hem kennen? Hij was mijn beste vriend, mijn kamergenoot "- hij wees naar het lege deel van de kamer waar nu wel hier en daar wat spullen van hemzelf lagen en soms nog wat dingen van John -"maar zonder waarschuwing was hij weg, alles achterlatend. Hoezo?"

ik bloozde nog harder
"nou ik zag hem vaak op het kamp en ik werd uhm ... verliefd"
dat laatste woordje zei ik zo zacht dat hij het misschien niet eens hoorde
behoedzaam tilde ik iets op dat pyro's geur droeg, een kleine achtergebleven aansteker
ik glimlachte even zijn tik met zijn aansteker maar al te goed kennend het verade zijn aanwezigheid nog voor zijn geur mij berijkte
"het was de reden dat ik niet terug kwam toen ik de kans kreeg"

Bobby keek haar aan. Hij sleepte zichzelf naar de stoel bij zijn bureau en bleef haar aankijken.
"Wow..." Hij keek naar de grond.
"Nou, veel kan ik je niet vertellen. Hij is... veranderd, kwaadaardig."
Hij begon de goede oude tijd te missen en keek het meisje aan, zich afvragend wat ze nu precies van hem wilde.