de hereniging van pleegvader en dochter

na een tijdje werd ik wakker en liep naar beneden.
''Waar is iedereen.
Ik keek rond.
''Noah''
Ric ging weg om dingen te regelen waar An nog niets van mocht weten.
''Gelukkig geloofde ze me.''
Hendrik dacht na.
''Hiel''

Noah liep meteen naar Elisa toen zodra hij gehoord had dat ze beneden was en op zoek was naar hem.
"Elisa, ik vind de dkinderen niet meer !" zei hij meteen.
Ik knikte, maar was erg afwezig met mijn gedachten. Plots stond ik op.
"Ik ben zo terug , Hendrik !" zei ik en liep de kamer uit. Ik ging even naar mijn slaapkamer en gin op bed zitten. Ik begon te huilen omdat ik dacht dat Ric vreemd ging. Dat gevoel had ik al een tijdje.

Ik keek Noah aan.
''Wat de kinderen zijn weg''
Ik begon gelijk te stressen.
''Maar ze kunnen niet zomaar weg zijn''
Ik raakte helemaal in paniek.
Hendrik klom de trap op en ging naar zijn moeder.
''Mama huilen''
Zei hij toen.
''Waalom?''

Noah probeerde ELisa te kalmeren.
"We doen gewoon de verloren-heks-spreuk !" zei hij. "Dan komen ze terug en je zal zien dat ze allemaal in orde zijn !" Hij voelde zich enorm schuldig."Het spijt me dat ik ze alleen in de auto heb gelaten ! Ik wilde jou in bed gaan leggen en toen ik terugkwam, waren ze er niet meer ..."
An schrok en draaide zich om naar haar zoontje. Ze tilde hem op en zette hem bij haar op de schoot.
"Gewoon..."

Ik keek hem aan.
''Ik hoop het''
Zei ik toen.
''Ik moet even gaan zitten''
Ik ging zitten.
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Mama verdrietig?''
Vroeg hij goed.

Noah knikte en hielp Elisa naar een stoel.
"Het kkomt wel goed ! Ze kunnen goed voor elkaar zorgen !" Hij hoopte maar dat alles in orde was.
"Ik vergeef me dit noooit ! Ik verdien het niet om vader te zijn !" Hij keek met tranen in zijn ogen naar de grond.
An glimlachte naar hem.
"DAt heb je goed gezegd !" zei ik vrolijk tegen hem en knikte toen maar.
"Een heel klein beetje ..."

Ik keek hem aan.
''Je kon er niets aan doen''
Zei ik tegen Noah.
''Je kan niet alles tegelijk''
Ik gaf hem een kus.
Hendrik was heel trots.
''Waalom mama verdrietig?''
Vroeg hij toen.

Noah gaf Elisa een kus terug.
"Toch ... Jij doet het toch ook altijd maar?" vroeg hij. "Jou lukt het altijd, maar mij lukt het niet !"
An glimlachte naar Hendrik.
"Mama is gewoon een beetje moe", zei ze toen maar omdat ze niet wilde vertellen wat er echt was. Ik dacht weer aan Ric en opnieuw sprongen mijn ogen vol tranen en ik keek snel weg.

Ik keek Noah aan.
''Maar ik zak dan ook vaker in elkaar.''
Zei ik toen tegen hem.
''Je kan er niets aan doen''
Ik keek hem in zijn ogen aan.
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Mama slapen met Hendrik?''
Vroeg hij toen.

Noah knuffelde Elisa.
"Ik hou van je en ik ben zo blij dat jij de moeder van mijn kinderen bent !" zei hij oprecht. Hij keek haar die pin haar ogen aan.
An keek haar zoontje een beetje verbaasd en verward aan.
"WAt bedoel je?" vroeg ze.
"Wil je nu al gaan sdlapen?" Verbaasd keek ze haar zoontje aan en was Ricardo zelfs even vergeten.

Ik keek hem aan.
''Zullen we maar iets doen''
Vroeg ik toen aan hem.
''We moeten hun vinden''
Ik wou opstaan.
Hendrik knikte.
''Ja want mama moe''

Ik glimlachte en knuffelde HEndrik.
"Je bent een schatje, maar mama wil nu niet slapen !" zei ik en stond op. Ik liep met hem de kamer uit.
"Zullen we de puzzel afmaken?"
Noah knikte.
"Ja, de verloren-heks-spreuk?" vroeg hij toen.
"Ken je die vanbuiten?"

Ik knikte.
''Ja die weet ik wel''
Ik zette alles klaar.
''Ok hier gaat die''
Ik zei de spreuk op.
Hendrik snapte er niets van.
''Maar mama moe zijn'''

Noah knikte.
"Ok, dat is goed !" zei Noah.
"Dan verliezen we toch geen tijd aan het opzoeken van de spreuk ..."
In plaats van Charlotte, Esther of Nico verscheen Yvan.
"Ja", zei ik en gaf hendrik een kusje.
"Maar mama kan nu niet slapen ! Mama moet het eten klaarmaken !" Ik bedacht me toen dat ik niet wist hoelaat Ric thuis zou komen.

Ik keek verbaast.
''Yvan''
Ik keek naar hem.
''Wat doe jij hier''
Vroeg ik aan hem.
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Hendlik mee helpen.''

Ik glimlachte en knikte.
"Ja, jij mag helpen !" Ik liep de keuken binnen en zette Hendrik neer.
"Maar eerst gaat mama even naar Ric bellen !"
"Ook hallo !" Yvan grijnsde en gooide een drankje op de grond bij Noah en Elisa dat ervoor zou zorgen dat ze beiden in slaap zouden vallen.
"Slaapwel !"
Esther probeerde ondertussen Charlotte te troosten.

Ik keek verbaast
''Wat doe''
Ik viel in slaap voordat ik me zin af kon maken.
Hendrik knikte.
''Ja mama bellen''
Zei hij toen.
''Waal Ric zijn''

Yvan keek tevreden naar Elisa die in slaap viel.
noah zag wat er met Elisa gebeurde en wilde haar opvangen, maar toen viel hij ook in slaap. Met een doffe dreun viel hij neer op de grond.
Yvan liep naar hen toe en knielde bij hen neer.
"We gaan naar huis !" zei hij voor hij met hen nar zijn huis in de onderwereld schemerde.
"Ric is gaan praten met iemand om een job te krijgen !" zei ik en nam mijn mobiel uit mijn broekzak. Ik belde Ric op.

Ik sliep rustig door.
Ik had niet door wat er gebeurde.
''Noah''
Mompelde ik.
Ric had zijn mobiel niet mee.
Hij was alles aan het regelen.

Noah sliep ook erg rustig.
Nico zag zijn ouders binnen en rende naar hen toe. Hij was hard aan het huilen en probeerde zijn moeder wakker te maken.
"Mama, wakkel !"
Ik vloekte omdat hij niet opnam en werd rood toen ik zag dat Hendrik er ook was en het vast gehoord had.
"Sorry !"

Ik begon wakker te worden.
''Nico''
Zei ik zachtjes.
''Wat is er gebeurt''
Ik keek rond.
''Waar zijn we''
hendrik keek zijn moeder aan.
''Ohh mama vloeken''

Ik werd alleen nog maar roder.
"Sorry, lieverd, mama zal het niet meer doen !" Ik tilde hem op, deed mijn mobiel in mijn broekzak en liep naar de vaste telefoon. Eerst zocht ik, met één hand, het nummer van M&S en belde dan daarheen. Met een glimlach keek ik ondertussen Hendrik aan en wachtte ongeduldig af.
Nico was nog steeds aan het huilen.
Yvan had Esther en Charlotte opgepakt en zij huilde ook erg hard.
"Hallo, Elisa, welkom thuis !"

Ik keek me pleegvader aan.
''Wat moet je van ons?''
Vroeg ik toen.
''Waarom ontvoerde je me kinderen?''
Vroeg ik erg boos.
''Laat ons nu meteen gaan''
Ik pakte Esther en Charlotte uit zijn handen.
''Met m&s wat kan ik voor u doen.''

Noah werd ook wakker. Hij wreef in zijn ogen en ging toen recht zitten.
"Huh? Waar zijn we?"
Yvan schudde zijn hoofd.
"Nee, ik wil dat jullie hier blijven ... je hoort bij je vader !"
Noah stond woedend op.
"Je betn haar vcader niet !"
Charlotte sloeg meteen haar armen om haar moeders nek heen.
An zei onzeker.
"Ik zou mijn vriend dringend moeten spreken ... Hij kwam hier een sollicitatie doen ..."

Ik keek me pleegvader aan.
''Andy is me vader''
Zei ik boos.
''En jij niet''
Ik hield Nico en Noah vast.
''We gaan''
Ik wou weg schemeren.
''sorry mevrouw maar we hebben vandaag geen solicitanten.''