doubt's about the future and feelings

Doubt's About the Future and Feelings...........


Wat: Nerezza heeft enigsinds moeite om Cal te vergeten nu ze Caleb heeft, ze is
bang dat ze ook hem zal verliezen zoals ze Cal verloren heeft. Haar gevoel zegt
haar dat het wel goed komt, maar zelf heeft ze twijfels. Caleb daarin tegen weet
niet voor wie hij wat voelt, of hij meer voor Nerezza voelt dan voor Miley (hoopt
goed te gokken) of juist meer van Miley houd dan Nerezza. wat nu???
Waar: underworld
Wanneer: een maand of 2 na hun ontmoeting...,
Genre: gevoelens
Wie: sowieso Caleb en Nerezza..., verder iedereen die nodig is
Regels: basis

nerezza:
ik lig op mijn bed en staar verveelt voor me uit.., terwijl
honderde vragen en twijfels door mijn hoofd dwalen, bracht
ik Caleb niet in gevaar mocht het bekent worden dat wij
een relatie zouden hebben? en was ik wel in staat hem te
beschermen mocht dit nodig zijn.. ik wist het niet... ik had
Caleb al een paar dagen niet gezien.., ergens was ik on-
gerust.., maar ik hield mezelf voor dat hij goed op zichzelf
kon passen

Caleb liep door het park en schudde zijn hoofd. Dit moest hij goed aanpakken ! Hoe kon hij hen allebei laten geloven dat hij de andere had laten vallen? MEt een diepe zucht streek hij zijn haar naar achteren en stopte bij het water. Hij had nooit gedacht dat hij in zo'n situatie terecht gekomen was. Hij kon het niet opbrengen om te kiezen omdat hij van hen beiden hield. Ze waren zo verschillend, maar zo voelde hij zich vanbinnen ook. De ene helft was totaal weg van Nerez en de andere kant was dan weer dolverliefd op Miley. Hij vloekte en wenste dat hij zichzelf in tweeën kon splitsen. Hij ging zitten en liet zijn hand over de grond schuifelen op zoek naar een steentje dat hij toen over het water gooide. Zuchtend liet hij zich achterover op zijn rug vallen en keek naar de lucht.

nerezza:
'Caleb, waar ben je toch?' fluisterde ik zacht, ik legde mijn armen onder mijn hoofd,
starend naar de hemel van mijn hemel bed.. ergens hoopte ik dat hij niet bij dat
Miley persoon was.., maar als hij meer van haar hield, wie was ik dan om hem tegen
te houden. Als het zo was, was het misschien beter voor hem. Hij zou dan vast
minder gevaar lopen dan bij mij, maar ergens wist ik dat ik het er niet mee eens zou
zijn en daar zou de rest van de onderwereld onder moeten leiden aangezien ik mijn
boosheid hier duidelijk liet merken ondanks dat mijn vader het hier niet mee eens
was.. ik zuchte diep..

Caleb stond na een tijdje weer op en veegde zijn kleren schoon. Zijn blik werd weer neutraal, net als zijn houding. Met die blik keek hij even naar een voorbijganger, maar hij werd nogal boos toen die hem vreemd bekeek.
"Laat me toch gerust!" zei hij zachtjes en had bijna een vuurbal naar de man gegooid. Dan zou hij nog eens rustig door de as van de man stappen. Hij zag het al helemaal voor zich. Toch keek hij zonder iets te doen naar de grond en liep weg. Toen hij op een plek was waar niemand anders was, schemerde hij naar Nerezza toe.
"Hey !" zei hij onzeker.

nerezza:
ik zakte een beetje weg, al die gedachtes maakt me moe..,
Toen stond Caleb ineens in mijn kamer.. ik was meteen weer
klaar wakker en keek hem even verbaast aan, hem hier niet
verwacht hebbend.. ''hoi'' zeg ik met een stem die tussen
vrolijk en twijfelend inzit..

Onzeker keek hij naar Nerez en hoorde de twijfel in haar stem.
"Kom ik ongelegen?" vroeg hij en bleef rustig staan.
"Als je wil dat ik wegga, dan ga ik wel weer !" zei hij en probeerde voor de zoveelste maal te raden waar ze op dit moment aan dacht. Ook deze keer lukte het hem niet om het te weten te komen. Daaarom wist hij ook niet of hij al maar beter zou weggaan of toch al naar haar toe te lopen.
"Je zegt het maar."

ik keek hem een beetje beduust aan, ''waarom wil je nu alweer
weg, je bent net.. na een lange tijd.. ik heb je gemist en was
bang dat je iets over komen was'' zeg ik en kom overeind, en
zit nu dus midden op mijn bed.. ik kijk dan even naar mijn bed..
''als je niks meer voor me voelt kun je het ook zeggen hoor..,
dat ik iets voor je voel wil nog niet meteen zeggen dat jij het-
zelfde voor mij voelt, en ik kan het best begrijpen.. '' zeg ik
zacht, maar verstaanbaar.

Hij liep meteen de kamer verder in, naar het bed van Nerezza toe.
"Ik heb jou ook gemist !" vertelde hij haar en ging bij haar op bed zitten. "Echt waar, ik dacht alleen maar dat jij me niet gemist had !" zei hij. Hij nam haar in zijn armen en knuffelde haar.
"Ik hou wel van je !" zei hij eerlijk. Alleen vond hij het vervelend dat hij ook van Miley hield. OP deze momenten haatte hij het erg dat hij 2 totaal verschillende kanten in zich had. Dat maakte hem onmogelijk om te kiezen.

[size=10]
ik sloeg mijn armen even om hem heen, en legde mijn hoofd even
op zijn schouder.., dan laat ik hem weer los, en kijk hem recht aan
''Caleb, waarom heb ik het gevoel dat je expres bij me weggebleven
ben?.. waarom heb ik het gevoel dat je ook iets voor dat miley
persoon van magic school wat voelt??'' vroeg ik zachtjes en lang-
zaam terwijl ik hem wat twijfelend en moeizaam aakijk

Caleb schrok en werd bleek.
"Ik weet niet !" zei hij toen een beetje angstig. Hij keek even weg en dacht na wat hij nu moest doen. Zwijgen, liegen of de waarheid spreken? De eerste keuze kon hij best niet doen, vond hij. Maar dan bleef er nog een moeilijke keuze over.
"Een deel van mij houdt van jou, maar een ander deel van haar !" antwoordde hij toen onzeker en durfde haar niet aankijken.
"Het spijt me ",zei hij toen.

even twijfel ik.., maar leg dan 1 van mijn handen op zijn schouder..,
de ander leg ik tegen zijn wang.., en dwing hem zachtjes met mijn
hand me aan te kijken.. even was er een ongelovelijk klein beetje
onbegrip in mijn ogen te zien, maar dat was snel weer weg.. ''Caleb..
je.. je kan niet van me verwachten dat ik je met haar deel.., het zal
vast moeilijk voor je zijn.., maar je moet kiezen'' zeg ik en strijk even
met mijn hand langs zijn wang waarna ik deze weer laat zakken.

Hij zag het beetje onbegrip even en zijn ogen schoten vol tranen.
"Ik weet dat ik moet kiezen, maar dat is niet zo gemakkelijk", gaf hij toen aan haar toe. Hij keek haar diep in haar ogen aan.
"Dat verwacht ik ook niet !" zei hij.
"Maar ik weet niet wat ik nu moet doen !" legde hij aan haar uit. "Weet jij een manier om te laten uitmaken van wie ik het meeste houd want ik kan het niet ! Ik denk dat ik evenveel van jullie beiden houd, hoe kan ik dan ooit een keuze maken?"

''ik weet het niet Caleb.., ik heb maar 1 vriendje gehad, en die relatie
werd voor me uitgemaakt..'' dit laatste zeg ik zacht.. maar kijk hem
nogsteeds aan.. ''luister naar je hart zou ik zeggen.., ik kan je alleen
zeggen dat ik zielsveel van je houd, maar als ik je ongelukkiger maak
dan dat miley persoon..,'' ik staarde even op mijn bed.., ik wilde hem
niet kwijt, maar wat voor gevaar zou hij lopen als hij bij me bleef, wie
zou me zeggen of hij niet zoals Cal eindigt.. msschien was hij bij dat
Miley persoon wel veiliger.., ondanks dat hij achtervolgt werd voor
verraad...

Hij zuchtte diep en streek zijn haren naar achteren.
"Ik heb hier ook niet veel ervaring mee !" zei hij toen. "Ik heb lange tijd alleen gewoond na ... ba mijn ouders", zei hij.
"Ik ... het is gewoon allemaal erg verwarrend voor me ..." , vervolgde hij. "Ik ben het helemaal niet gewend om om te gaan met mensen ..." Hij zuchtte en haatte het nu dat hij zo lang in afzondering geweest was.
"Vergeef me ..."

''het is okj Caleb,.. dat zei ik toch'' zeg ik rustig en vriendelijk,
ik leg mijn hand op zijn wang, en beweeg me zijn richting op
om hem een zoen te geven.. wanneer ik weer los kom van
zijn mond bijt ik even op mijn onderlip wat nadenkend

Caleb knikte.
"Maar toch voel ik me vreselijk !" zei hij en stond op van het bed. Hij liep even heen en weer door de kamer.
"Vroeger vond ik het leuk om mensen te kwetsen, maar nu ..." Hij schudde zijn hoofd en greep even naar zijn hoofd. Ook deze keerbegon hij weer barstende hoofdpijn te krijgen en daar had hij nu echt geen zin in.
"Misschien ben je beter af zonder me !"

ik grinnik even en schuif ook van mijn bed af., en
loop naar hem toe., legde haar hand weer tegen
zijn wang en nam zijn hoofdpijn weg, [hij heeft
genoeg om over na te denken waar hij geen hoofd-
pijn bij kan gebruiken] dacht ik bij mezelf.. en
grinnik even bij zijn opmerking.. ''ik beter af zonder
je.., ik vrees dat het eerder andersom is.., aan-
gezien mijn vriendjes altijd achtervolgt worden en
altijd gevaar lopen''

Caleb keek verbaasd NErezza aan en glimlacte.
"Mij krijgen ze niet zo snel klein !" zei hij toen en bleef even bezorgd naar haar kijken. Hij wist dat ze het nog steeds moeilijk had met de dood van haar eerste vriendje. Onzeker bleef hij naar haar kijken.
"Gaat het?3 vroeg hij toen en nam haar hand vast.
"Als je erover wil praten ..." , zei hij onzeker en gaf eeen zacht kneepje in haar hand. Daarna gaf hij haar een kus.

ik knikte bij zijn eerste vraag ''ja hoor prima'' zeg
ik en sla mijn ogen even op de grond en slik even
''Cal was een lieve jongen, maar zijn moeder had
tog andere plannen met me.. hij werd door haar
gebruikt om mijn krachten te krijgen'' zeg ik zacht
en slik even.. ''uiteindelijk was hij het er niet mee
eens'' zeg ik en even is er een traan te zien die
over mijn wang rolt waarna ik me even tegen
Caleb aandruk..

Hij zweeg omdat hij wist dat ze het moeilijk had. Geduldig bleef hij naar haar verhaal luisteren.
"Wat vreselijk !" zei hij.
"DIe moeder van hem ..." Hij zweeg even en veegde de traan weg en gaf haar een liefdevolle kus.
"Leeft die nog?" Als ze nog zou leven, zou dat toch niet meer voor lang zijn, dacht hij grimmig bij zichzelf.

''zijn moeder had wel heel wat nodig gehad had ze mij
toen overleeft willen hebben.., nee ik heb elk stukje
van haar uit elkaar getrokken, milimeter voor milimeter.
Geloof me zelfs me vader zou zoiets niet overleven''
zeg ik en heb even een emotieloze naar moord hongerige
blik in mijn ogen.. ''als het aan mij gelegen had had ik
alles met de grond gelijk gemaakt daarna, ik had geen
controle meer over mijzelf.., maar mijn broer vond mijn
plan niet zo geweldig en heeft me eerst keihard terug
moeten bevechten om me terug te krijgen zoals ik was,
waarna hij me tog voor de zekerheid maar een paar
dagen buitenwesten hield'' zeg ik en zucht even ''maar
het zal het beste wel zijn geweest''

Caleb knikte.
"Ja, dat was eigenlijk wel een domme vraag van me !" zei hij en nam haar even in haar armen.
"Dat is vast niet gemakkelijk voor je geweest toen", zei hij en kon zich al inbeelden hoe moeilijk ze het gehad moest hebben. Hij zweeg even en dacht na over wat hij kon zeggen om haar wat te troosten.
"Ik vind het zo erg voor je !" zei hij uiteindelijk maar.

''het was simpel een vraag waar je het antwoord
op had kunnen verwachten, aan de andere kant
had het ook kunnen zijn dat ze nog vrij rondliep,
Cal is voor me gesprongen omdat ik geen energie
meer had, maar zijn dood gaf me zoveel haat,
zoveel woede'' zeg ik en leg mijn hoofd tegen hem
aan.. 'op dat moment was het makkelijk,' antword
ik zachtjes, tegen hem aanblijvenstaand

Hij legde zijn armen opnieuw om haar heen.
"Zo simpel is de vraag niet !" zei hij toen onzeker.
"Het is een pijnlijke vraag en het spijt me dat ik die gesteld heb." Hij keek naar haar en gaf haar een kus.
"Je weet toch dat ik er voor je ben hé?" vroeg hij toen aan haar en bleef haar diep in haar ogen aankijken.
"Altijd !"