hell all over again

Seiji's kus was ruwer dan normaal. Hij begon haar jurk over haar hoofd te trekken en moest daarvoor wel even ophouden met kussen.

ik keek meester even aan als zijn kus dwingender word,
maar laat hem gaan, ook als mijn jurk weer uitgetrokken word

Seiji deed zijn eigen kleren uit waarna hij op haar ging liggen.

ik beet op mijn onderlip om geen geluid te maken.,
ik sluit mijn ogen als ik merk dat er tranen beginnen boven te komen.,
alles van daarnet was voor niets geweest.,
ik had me voor niets laten straffen, mijn rug laten openhalen, en aflikken door mijn meester.,
maar ik zweeg., ik was niets meer dan een object om meester blij te maken.,
meester bleek niet anders te zijn., zwijgend draaide ik mijn hoofd opzij

Een beetje onzeker keek hij naar Lucy terwijl hij zijn ding deed. Het was haar eigen shculd! Zij had hem niet eerst zo moeten opwinden om daarna plots niets meer te willen.

ik bleef zwijgend liggen, een paar tranen ontsnapte mijn gesloten ogen.,
ik liet meester maar doen., wie weet wat hij zou doen als ik hem zou proberen te stoppen

Seiji staarde naar de tranen die over het gezicht van de slavin liepen. Een beetje nors wendde hij zijn blik van haar af.

ik zweeg, een beetje op mijn lip bijtend om ook echt geen geluid te maken.,

Uiteindelijk kwam Seiji en ging van haar af. Zonder een woord te zeggen, kleedde hij zich aan en verdween naar zijn slaapkamer.

ik bleef nog even zwijgend lig mijn ogen nu geopend, en voor me uit starend, verdrietig en gebroken.,

Seiji voelde zich wat slecht. Hij zuchtte diep, stond op en liep wat rond door zijn kamer.

ik raapte mezelf uiteindelijk bij elkaar,
kwam moeizaam overeind en stond op,
ik voelde wat langs mijn been naar beneden glijden, maar negeerde het.,
ik kneep mijn buik samen, weten d waar de pijn vandaan kwam,
en strompelde naar mijn hok toe, deed de deur dicht en ging ertegen zitten,
voor ik in huilen uitbarstte

Seiji ging op het bed zitten en zuchtte diep. Hij legde zijn gezicht in zijn handen en wist even niet meer wat te doen.

ik bleef huilend zitten, mijn armen om mijn benen slaand en mijn gezicht op mijn knieën laten rustend.,
ik voelde me vies., en zwak

Seiji voelde zich ook slecht, al begreep hij niet goed waarom. Het was zijn recht om die dingen te doen.

uiteindelijk werd ik stil, ik had er geen energie meer voor.,
en ergens was er iets gebroken, iets dat dacht dat dingen beter zouden worden.,
maar zoiets bestond niet., dingen werden niet beter voor slaven.,

Seiji beet op zijn lip. Hij wist niet goed wat te doen. Zijn hoofd begon pijn te doen doordat hij zich zo verward voelde.

''he is just like the others''
mompelde ik tegen mezelf.,
''he promisses a lot of good things, just before he destroys them''

Hij besloot te doen alsof er niets veranderd was tegenover vroeger. Zij betekende meer voor hem dan de meeste slaven ja, maar dat gaf haar nog niet het recht om alles te doen wat ze wilde. Hij was nog steeds de baas over haar. Zij was zijn eigendom. Met hernieuwde moed lie phij naar de woonkamer.

ik zat nog tegen de koude deur van mijn hok.,
er was geen licht, ik zag niks, maar het maakte me niet uit.,
''why did I ever thought he would be better?''
vroeg ik mezelf, maar wist het antwoord niet

Seiji liep de woonkameri n.
"Lucy?" vroeg hij op een kille, bevelende toon terwijl zijn blik de omgeving afspeurde.

ik hoorde mijn meester niet, het hok was goed geisoleerd,
maar zelfs al had ik hem gehoord had ik niet gereageerd.,

Seiji liep heel de woonkamer door voor hij besefte dat ze er gewoon niet was. Onzeker liep hij naar het hok en klopte erop.

ik schrok even op als er op de deur geklopt word,
maar blijf zwijgend zitten.,

Seiji wachtte op een teken van leven. Hij trok een wenkbrauw op en werd even bang dat ze zou weggelopen zijn. Nogmaals klopte hij op de deur.