hell all over again

opnieuw reageerde ik niet.,
onder me had zich een kleine plas bloed gevormd,
mogelijk dat meester dat zou ruiken

Seiji rook het inderdaad en dat was voor hem hetb ewijs dat ze er zat.
"Kom eruit, slaaf!"

ik bleef zitten zoals ik zat,
dingen zouden toch niet beter worden

Hij begon op de deur te bonken.
"Wil je soms dat ik naar binnen kom?!"

door het bonken op de deur trilde de deur tegen mijn rug,
wat erg pijnlijk was, ik schoof een stukje op, en ging met mijn zij tegen de muur zitten.,
de deur kon alleen vanaf buiten open,
met een gebroken blik staarde ik nog altijd naar de grond

Seiji opende de deur en keek naar het bloed dat op de grond lag. Daarna keek hij met een beheerste blik naar Lucy.
"Kom eruit!"

ik keek meester even aan, voor ik weer naar de grond keek.,
''ik zou graag hier blijven, meester''
zei ik bijna fluisterend

Seiji deed alsof hij niet hoorde hoe zacht ze sprak.
"KOM ERUIT!"

ik keek mijn meester even vuil aan, als hij doet alsof hij me niet hoorde.,
''nee'' antwoordde ik standvastig

Seiji keek boos.
"Ik geef je nbog één kans. Kom eruit!"

ik keek naar de grond, en deed toen een poging overeind te komen,
maar na de eerste paar stappen klap ik alweer tegen de grond,
voor meester zijn voeten., tranen begonnen weer over mijn wangen te lopen
door de pijn die ik voelde

Seiji schrok plots en begreep dat ze gewoon niet overeind kon komen. Bezorgd bukte hij zich en tilde haar op.

ik tikte de handen van mijn meester weg als hij ineens
vol bezorgdheid me wil helpen., ik hoefde zijn medelijden niet.,
ik haalde even diep adem, en deed opnieuw een poging overeind te komen.,
met pijn en moeite weet ik me met hulp van de muur overeind te houden.,
op mijn benen zatten not bloeddruppels, en opgedroogd bloed.,
''wat moet ik doen?'' vroeg ik naar beneden kijkend

Seiji keek wat geschokt naar haar.
"Ik wil dat je v ergeet wat er daarstraks gebeurd is", zei hij toen.

ik keek mijn meester wat ongelovig aan.,
'''WAT?!!!''

Seiji schrok een beetje.
"Spreek zo niet tegen je meester!" Hij gaf haar een klap in haar gezicht.

ik voelde met mijn hand aan de wang waar ik een mep gehad had,
en zakte weer door mijn benen,
ik bleef maar op de grond zitten.,
''wat wilt u dat ik vergeet, meester?'' vroeg ik toen zachtjes.,
al kon ik me niet voorstellen dat ik het zou kunnen vereen

"Wat ik je aangedaan heb", zei hij zachtjes.
"Ik wil dat alles weer is zoals het daarvoor was. Wat we hadden was toch speciaal? Ik wil niet dat dat verdwijnt, echt niet!"

ik keek opzij, hoe kon hij dat van me vragen?
mijn rug lag open, en hij had me net alsnog gebruikt, waardoor ik de komende dagen nauwelijks normaal zou kunnen lopen, als ik al kon lopen.,
''I can't.,'' antwoordde ik, en keek nog naast me op de grond,
''you are just like the others., you just take what you want., no matter what the consequences are for me''
zei ik opnieuw zacht, en keek toen even naar mijn handen, die inmiddels ook wat bloedvlekken hadden.,
''but it's alright., I was stupid to think there would be a master that isn't like all the others., ''

Seiji keek naar Lucy en werd geraakt door haar woorden. Wat onzeker zakte hij door zijn benen. Had hij zelf niet ooit zijn eigen meester zo erg gehaat als zij hem nu haatte? Had hij zelf vroeger niet gezegd, nee zelfs gezworen dat hij zo nooit zou worden? WAt was met hem gebeurd? Wat had hem dat doen vergeten?

''wat moet ik doen?'' vroeg ik opnieuw
weer opzij kijkend naar de grond.,
''doe niet alsof u medelijden heeft, ik heb ik wel zien genieten van mijn pijn., ''

Seiji keek naar haar.
"Kruip terug in je hok", snauwde hij op een zachte toon.

ik schoof moeizaam een stukje op, zodat de deur dicht zou kunnen.,
''ik dacht dat u wilde dat ik eruit kwam''

Seiji gooide de deur dicht zonder iets te zeggen.

ik bleef daar zitten, zwijgend,
ik verroerde geen vinger.,
en staarde een beetje voor me uit