hell all over again

Seiji keek haar aan.
"Ik wil alleen tv kijken als ik jou daarmee niet nog meer pijn bezorg!"

ik bleef hem even zwijgend aankijken..
dan kijk ik weer van hem weg en kijk onzeker voor me uit..,
''ik denk dat het me veel hoofdpijn gaat bezorgen meester''

Seiji knikte.
"dan doe ik het niet", zei hij en keek wat in het rond. Daarna keek hij naar Lucy en glimlachte.

''het spijt me meester''
zei ik zachtjes en sloot mijn ogen opnieuw

Seiji glimalchte
"dat moet je niet zeggen. Als ik het echt zou willen, zou ik het toch doen."

''dat weet ik, meester''
zei ik en kroop nog iets omhoog om mijn hoofd op zijn been te laten rusten..,
mijn hand voor mijn gezicht ook op zijn been leggend..,

Seiji keek een beetej verbaasd naar Lucy. Toch zei hij niets. Zijn handen had hij omhoog getild alsof hij bang was haar aan te raken, maar nu liet hij zijn hand op haar hoofd rusten en streelde rustig haar haren.

ik sloot mijn ogen met een lichte glimlach..,
ik hield ervan om geaait of gestreelt te worden alsof ik een huisdier was dat op je schoot zat..,
''dank u, meester'' zei ik zachtjes erop

Seiji glimalchte. Hij zei niets. ZElfs niet graag gedaan. Rustig bleef hij verder doen met wat hi jdeed en keek de hele tijd naar het meisje.

ik ontsnapde me..,
en bleef rustig liggen..,
bijna in slaap vallend

Seiji genoot van alles. Van de stilte, van zo dicht bij haar zijn+ Ook hij ontspande zich helemaal.

mijn adem haling en hartslag werden rustiger..,
wat erop wees dat ik toch in slaap bevallen was

Seiji glimlachte. VOor hem zou dit moment voor eeuwig mogenblijven duren. Zo goed had hij zich nog nooit gevoeld, echt nooit. Zelfs niet toen hij net vrij was.

ik sliep rustig door..,
en bleef totaal stil liggen., op het bewegen van een hand of een voet na..,

Seiji grijnsde. Hij vond het grappig om naar het meisje te blijven kijken omdat ze af en toe een voet of hand bewoog.

ineens leek mijn houding te veranderen, alsof ik bang ben

Meteen merkte Seiji dat op en zijn lichaam spande zich op. ONzeker hield hij zijn hand stil en keek toe hoe het verder liep.

ik werd een beetje paniekerig en kroop tegen meester en de bankleuning aan..,

Seiji trok haar nog wat dichter naar zich toe
"Het is in orde!"

ik bleef mezelf tegen de bank drukken, alsof ik in een hoekje wilde wegkruipen..,

Toen trok Seiji Lucy op schoot en knuffelde haar. HIj wiegde haar zelfs een beetje in de hoop haar zo wat gerust te kunnen stellen.

ik begon zachtjes te huilen.., en klampte me vast aan mijn meester.,

Seiji voelde haar vastklampen, maar wiegde haar slechts een beetje en zei er niets van.
"Het is al goed, het is al goed", zei hij wat onzeer.

ik werd uiteindelijk wakker van mijn eigen huilen..,
toen ik eenmaal door had dat ik meester zo stevig vasthield keek ik verbaast, onzeker en geschrokken op..,
om hem vervolgens ook meteen los te laten..

Seiji vond dat grappig. Hij kon het niet helpen dat hij in lachen uitbarstte en gewoon bleef lachen.