hell all over again

"Vanwaar dan die zucht?" snauwde hij haar toe.

''ik was even in gedachten'' zei ik toen zachtjes

Seiji keek haar nieuwsgierig aan.
"O zo, vertel eens waar je dan aan dacht."

mijn ogen schoten wijd open en ik kreeg een rode kleur..
''ehm..,'' stamelde ik..,

Seiji bleef naar haar kijken.
"Nou, zeg op! Waaraan dacht je?" Zijn stem klonk nog duidelijker en strenger dan zonet.

ik keek even moeizaam naar de grond en schoof met mijn benen langs elkaar..,
''aan de momenten dat mijn vorige meester me verkrachtte''
zei ik bijna fluisterend

Seiji zweeg plots.
"O", bracht hij stilletjes uit.

ik maakte een vuist van mijn hand om mijn shirt heen..,
en zweeg..,

Seiji kuchte even
"Deed...eh deed hij dat vaak?" Zo ver was hij nog nooit met zijn slaven gegaan.

ik knikte..,
''z-zo ongeveer iedere nacht''
zei ik en tranen stonden me nader dan het lachen

Seiji stond er zelf van te kijken, maar plotseling vond hij haar tegen het meisje aan en met zijn armen om haarh een.

ik schrok als hij ineens tegen me aanstaat met zijn armen om me heen..,
mijn lichaam reageerde verkeert op dit lichaamscontact..,
en ik drukte hem snel weg..,

Seiji gaf haar een klap. Dus zo werd hij bedankt voor eens vriendelijk te zijn? Hij gaf haar kort daarna een harde trap.

ik klapte weer op de grond..,
en voelde mijn lichaam hard worden..,
ik gaf een moeizaame kreun en drukte mijn benen tegen elkaar..,

Seiji bleef staan, zwaar ademend. Terwijl hij zo naar haar keek, vloeide de woede weer weg en maakte plaats voor spijt. Zo'n gevoelens wilde hij niet hebben en daarom snelde hij terug aar zijn kamer om zich daar te verstoppen.

ik had het niet eens door..,
ik vocht tegen dit gevoel dat ik iedere avond, iedere nacht zowat gevoelt had tot een week geleden..,
zachtjes begon ik te huilen, en probeerde met mijn hand het gevoel onder in mijn lichaam weg te drukken..,

Seijij had de deur op slot gedaan zodat hij wat geruster kon zijn. Na een tijdje higend en bezweet tegen de deur te hebben gestaan, liep hij naar een stoel en ging daar ziten.

ik kreunde zachtjes en beet mijn tandne op elkaar om een schreeuw te dempen..,
ik had moeite deze gevoelens de onderdrukken..,

Seiji hoorde haar toch. Zijn oren waren beter dan die van een gewone sterveling en hij sloo zijn ogen.

ik begon weer te huilen..,
het was ondragelijk.., mijn lichaam was te gewend geraakt aan wat voorheen dagelijkse kost was..,

Seiji sprong weer op en beukte tegen zijn deur aan.
"Houd je stil!" schreeuwde hij, half in paniek.

''p-pro-beer i-ik'' zei ik zachtjes maar slaagde er niet erg in..,

Seiji gromde.
"WAarom probeer je het enkel en doe je het niet gewoon?"

''because it's not that easy.., als je ooit een slaaf geweest bent zou je moeten weten dat je aan dingen gewend raakt..,
en dat als ze niet meer gebeuren het lastig is het te onderdrukken''
kreunde ik zachtjes

Seiji wist dat inderdaad en dat was net de reden waardoor hij in paniek geraakte, hevig in paniek.
"IK BEVEEL DAT JEH ET ONDERDRUKT!"