Een magie-vrij leven

Noah begon toch maar te rennen en vond na een tijdje Elisa. Geschrokken rende hij naar haar toe en liet zich bij haar op de grond vallen.
"Elisa, gaat het?" Hij wilde haar optillen, maar bedacht zich. "Nee, ik mag je niet verplaatsen!" Hij keek onzeker.
"GAat het?" vroeg hij en haalde zijn mobiel al tevoorschijn.
Ik keek hem aan.
"Breng me terug!"

Ik schudde mijn hoofd.
''Mijn rug doet z'n pijn''
Huilde ik toen.
''Ik kan niet bewegen''
Ik wou rond kijken.
''Waar is tinkerbell?''
Robbe schudde zijn hoofd.
''Nee''

Tinkerbell was een eindje verder blijven staan en begon nu langzaam terug te lopen.
Noah keek onzeker.
"Die vinden we wel terug!" Hij belde naar het ziekenhuis, vertelde wat er gebeurd was en hing toen op.
"Blijf maar ustig liggen!" Zijn ene hand streelde haar haren en zijn andere hand nam haar hand vast.
Ik keek boos.
"Jawel nu!"

''Ik ga nergens heen.''
Huilde ik toen.
''Want ik kan me niet bewegen''
Ik was heel erg van streek en bang.
Robbe schudde zijn hoofd.
''Nee nooit''
Zei hij boos.

Ik keek onzeker.
"Maar ... RIC !" gilde ik toen en keek naar het plafond.
"Mama ! Help ! Elisa !"
Noah gaf een kneepje in haar hand.
"Het komt goed!" zei hij en hoopte dat hij gelijk had.
Tinkerbell kwam onzeker dichterbij en duwde zijn snuit tegen Elisa's voet aan. Hi jvoelde zich schuldig.
Noah keek woedend naar het paard.

Ik zag het.
''Het is niet haar schuld''
Zei ik toen.
''Maar van die hond''
Ik keek naar Tinkerbell.
''Ze was bang.''
Ik voelde dat kneepje in mijn hand niet''
robbe keek AN aan.
''Niemand hoort je''

Ik raakte een beetje in paniek.
"Wel!" zei ik en rende naazr de deur van de slaapkamer om die open te gooien en naar de woonkam r te rennen.
Nicky bestelde haar eten.
Naoh keek onzeker.
"Maar nu lig jij hier wel mooi !" zei hij nors.
De ziekenwagen kwam er al aan.

Ik keek Noah aan.
''Het is niet haar schuld''
Zei ik toen.
''Echt niet''
Diesel bestelde ook.
Robbe liep achter An aan.
''Ik laat je niet gaan''

Ik raakte in paniek.
"Ik wil hier niet blijven!"
Nicky was erg vrolijk.
"Ik had dit eigenlijk niet verwacht", zei ze toen.
Noah knikte.
"Ok !"
Elisa werd voorzichtig op de brancard gelegd en de ziekenwagen ingebracht.
Noah zette snel Tinkerbell op stal en ging mee met de ziekenwagen.

Ik was heel erg bang.
''Ik ben zo bang''
Zei ik toen.
''Ik wil niet verlamd zijn''
Ik begon weer te huilen.
Robbe keek An aan.
''Je zal van mij houden.''

Ik schudde min hoofd
"Nooit !" zei ik nors tegen hem. "Niet na wat jij gedaan hebt ! Ik zal nooit meer van je kunnen houden!"
Noah zat naast Elisa en had haar hand vastgenomen.
"Het komt wel goed", zei hij zachtrjes en hoopte ook dat hij gelijk had. Elisa mocht niet verlamd zijn.
Nicky keek naar DIesel.

Ik was nog van streek.
''Ik ben echt zo bang''
Zei ik toen zachtjes.
''Blijf bij mij''
Zei ik zachtjes tegen Noah.
Diesel glimlachte vrolijk.
Robbe liep naar An en hield haar armen vast en kuste haar.

Ik schrok en probeerde me los te rukken. Ik begon te huilen en probeerde los te geraken uit zijn kus.
NIcky werd een beetje rood en keek naar haar bord.
Noah knikte.
"Ik blijf bij je!" zei hij.
"Echt waar!"
Ze kwamen aan in het ziekenhuis en Elisa werd naar binnen gebracht.

Ik werd helemaal onderzocht.
Na een tijdje liep een dokter naar Noah.
''Door de val is een aantal ruggenwerveld verschroven''
Legde hij uit.
''We hebben met een opperatie ze weer terug gezet''
Zei hij daarna.
''Over een weekje willen we met oefeningen beginnen om de verlamming ongedaan te maken.
Robbe stopte.
''Ja kan niet zeggen dat je niets voor mij voelt''

"Waarom niet?" vroeg ik en veegde met mijn hand over mijnw angen om de tranen weg te vegen.
"Het is de waargheid!"
Noah haalde opgelucht adem toen de dokter uitgesproken was
"Ze blijft dus niet verlamd?" vroeg hij en voelde dat de hoop die nu door zijn lichaam stroomde hem kracht gaf.
"Ze kan dus weer na een tijd alles doendat ze vroeger kon doen?"

De dokter knikte.
''Maar het kan wel een hele tijd duren''
Zei hij toen.
''Het heeft tijd nodig.''
Robbe keek An aan.
''Ik pleeg anders zelfmoord''
Zei hij toen.

Angstig keek ik hem aan.
"Wat?" vroeg ik in paniek.
"Dat is niet eerl ijk!" riep ik plots. "Dan moet ik wel blijven want anders heb ik jou dood op mijn geweten?" Ik barstte in tranen uit.
Nicky zag dat ze het eten brachten.
"HMmm, dat ruikt lekker!"
Noah knikte.
"zolang het maar goed komt!"

Ik lag naar buiten te kijken.
De dokter knikte.
''Ze ligt in kamer 3''
Zei hij toen.
Robbe keek An aan.
''Ik wil je niet kwijt''
Diesel knikte.
''Ja erg lekker.''

Noah ging de kamer binnen en liep meteen tot bij Elisabeth.
"Hey, lieverd!" Hij boog zich naar haar toe en wilde haar een kus geven.
Nicky glimlachte.
"Mag ik dadelijk even proeven?" vroeg ze.
"Van jouw eten?"
Ik rende naar zijns laapkamer en gooide de deur met een harde klap achter me dicht en ging huilend op bed liggen.

Ik keek Noah aan.
''Hey''
Zei ik toen.
Diesel knikte.
''Ja dat is goed''
Zei hij vrolijk.
Robbe wist niet meer wat hij moest.

Noah glimlachte en gaf haare en kus.
"Hoe is het?" vroeg hij bezorgd.
"Gaat het een beetje?"
Nicky glimlachte.
"Wil jij ook wat proeven?"
Ik bleef huilend liggen.
Ik wil hier niet zijn

'

Ik keek Noah aan.
''Ik kan me nog steeds niet bewegen''
Zei ik toen.
''En me rug doet nog pijn.''
Diesel knikte.
''Jawel''
Robbe wou An niet pijn doen en ging naar haar.
''Ik laat je gaan''
Zei hij heel verdrietig.

Naoh knikte.
"Het komt wel goed!" zei hij toen met een glimlach.
"Binnekort gaan ze oefeningen doen zodat je je weer kan bewegen !" zei hij en bleef glimlachen.
"Het zal moeilijk worden, maar alles komt goed!"
Nicky begon te eten.
Ik keek onzeker op.
"Echt?" vroeg ik zahcjtes.

Ik keek Noah aan.
''Maar ik wil me nu weer bewegen''
Zei ik toen.
''En niet later''
Diesel begon ook te eten.
Robbe knikte.
''Ja echt.''

"OK", zei ik enveegde snel de tranen weg.
"Maar je gaat toch geen zelfmoord plegen he?" vroeg ik onzeker en liep een beetje dichter naar hem toe.
Nicky liet Diesel proeven.
"En?"
Noah zuchtte.
"Dat weet ik en ik zou ook veel liever hebben dat je je nu weer kon bewegen, maar dat gaat niet!"