Het ongevraagde feest

Ik had An haar hand nog vast.
''An geef niet op, blijf vechten''
Zei ik tegen haar.
''Alsjeblieft''
Paige begon te huilen.
''Van onderen''
Zei ze toen zachtjes.
An werd mee genomen door de zuster.

Omdat ik Elisa heel ver hoorde, gaf ik een heel erg zacht kneepje in haar hand en beloofde haar zo om te vechten.
Henry knikte en gaf haar een kus.
"Ben zo terug !" Hij ging op zoek naar de dokteres en kwam even later terug met haar.
Bezorgd keek de dokter Paige aan.
"Paige, wil je weer even meegaan naar de spreekkamer?"
Noah keek naar ELisa.
"aat het?"

Ik keek noah aan.
''Nee''
Zei ik toen.
''Het gaat pas goed met me, als het met An goed gaat.''
Paige wou niet meer dat iemand behalve Henry aan haar zat.
''Nee dat wil ik niet''
Zei ze toen zachtjes.

Noah zette Maria neer en sloeg zijn armen om Elisa heen.
"Het komt vast wel goed met haar !" zei hij.
"Echt waar !"
Ik werd geopereerd want had een inwendige bloeding.
"Het duurt maar heel even !" zei de dokter.
"Ik denk dat je hechting losgeraakt is !"
Henry nam Paige's hand vast.
"Ik blijf bij je !"

Ik bleef Noah vast houden.
''Het moet gewoon goed komen.''
Zei ik toen.
''Het moet goed komen''
Paige schudde haar hoofd.
''nee wil het niet, wil niet dat iemand nog aan me zit''
Huilde ze.

Noah knikte.
"Het komt ook goed !"
Maria stond huilend op de plek waar Noah haar zonet neergezet had en wilde haar moeder hebben.
Henry tilde Paige uit bed.
"Maar je wil toch ook geen pijn mer hebben?" vroeg hij.
Ik werd naar de kamer gebracht.

Ik bleef Noah vast houden.
''Dankje''
Zei ik toen.
Paige schudde haar hoofd.
''Ik wil niemand aan me hebben''
Ze probeerde uit Henry zijn armen te komen.
''Ik wil het niet''

Noah glimlachte.
"Graag gedaan !"
De dokter liep naar ELisa toe.
Henry legde Paige snel op bed
"Sorry lieverd, ik wil je nergens toe dwingen dat je niet wil !" zei hij tegen haar en streek wat haren uit haar gezicht.
"Ze moet maar heel even meer aan je zitten, daarna niet meer !"

Ik zag de dokter naar me lopen.
''Wat is er.''
Vroeg ik toen aan hem.
Paige bleef proberen weg te komen.
''Nee ik wil het niet''
Zei ze toen.
''Ik wil het niet hebben''

De dokter vertelde hoe mij ntoestand was. Hij zei dat ik een inwendige bloeding had, maar dat ze die hebben kunnen stoppen.
"Ze moet hier nog even blijven ter observatie, maar daarna mag ze naar husi ..."
Ik werd net wakker.
De dokteres liep weg en kwam even later terug binnen met een spuit.
Henry ging meteen voor het bed staan.
"Wat ben je van plan?"
"Kalmeringsmiddel", antwoordde ze rustig.

Ik keek de dokter aan.
''Dus ze word weer beter?''
Vroeg ik toen.
''Dank u wel''
paige zag het.
''Neeee''
Riep ze.

Henry schudde zijn hoofd.
"Laat haar dan slapen !" zei hij zachtjes.
De dokteres knikte en kwam even later weer binnen. Ze had ook een spuit bij en liep naar Paige toe.
Ik keek om me heen, helemaalin de war.
De dokter knikte.
"Ja !" zei hij en vetrok.

Ik liep naar An.
''Je bent wakker''
Zei ik wat vrolijker.
''Het komt goed''
Paige hoorde het niet maar zag de spuit.
''nee niet doen''
Ze probeerde weg te komen.

Mijn gezicht klaarde op toen ik Elisa zag en ik knikte.
"Ja, ik denk het wel !" Onzeker keek ik de kamer rond.
"Wat is er gebeurd?"
De dokteres had enkele zusters meegenomen en die hielden Paige tegen. Zo kon ze het inspuiten bij Paige.
Henry keek met lege ogen toe.
De dokteres nam Paige mee en Henry volgde.
Maria stond nog steeds te huilen op dezelfde plek.

Ik pakte An haar hand vast. Ik legde het An uit.
''Je had een innerlijke bloeding''
Zei ik toen.
Paige bleef eerst tegenspartelen.
''neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee''
Ze viel na de spuit in slaap.
''neeeeeeeeeeee'' Zei ze zachtjes.

Henry had tranen inn zijn ogen.
"Sorry Paige !"
"Oh !" zei ik, een beetje vernbaasd.
"Ah ja, ik weethet weer !" ze i ik toen en keek naar mijn svchouder.
"Jeej, nog een litteken erbij !" Ik zuchtte.
Maria rende nar ELisa.
"Pakken !"
De dokteres hechtte Paige.

Ik tilde Maria op.
''Hey meid''
Zei ik tegen haar.
''gaat het''
Vroeg ik aan Maria.
paige sliep rustig door en werd na een tijdje wakker.
''Wat is er gebeurt''
Ze wist het weer.

Maria schudde huilend haar hoofd.
"Nee !"
Henry durfde Paige bijna niet aan te kijken.
"Hey " zei hij op zachte toon.
Ik keek van mijn zusje naar mijn moeder.
"Is alles in orde met mijn moeder?" vroeg ik en keek ELisa weer aan, met een bezorgde blik in mijn ogne.

Ik knuffelde Maria.
''Lieverd toch''
Ik bleef haar nog even knuffelen.
''Ik denk het wel''
Zei ik tegen An.
Paige keek hem aan.
''Je deed niet eens wat''
Zei ze heel gekwetst.

Henry nam haar hand beet.
"Paige, je moest terug gehecht worden want je hechting was losgeraakt !" legde hij haar uit.
"Het moest gebeuren !"
"Ok !" zei ik en bleef naar mijn moeder kijken.
Noah had het gevoel dat Diesel nog zou terugkomen, maar durfde het tegen niemand zeggen. Daarom hield hij de omgeving maar gewoon goed in de gaten.
Maria hield Elisa goed vast en viel uiteindelijk, moe geworden door het huilen, in slaap.

Ik legde Maria neer en dekte haar toe.
''Slaap maar lekker''
Zei ik zachtjes.
Paige keek hem aan.
''En ik wou niemand aan me hebben''
Zei Paige toen.
''En jij deed niets''

Maria sliep lekker door.
Henry kreeg tranen in zijn ogen3.
"Het spijt me, Paige, maar ik dacht echt dat het beter was dat ze je hielp ... Ze heeft toch niets verkeerd gedaan?" vroeg hij.
"Ze hielp aleen maar !"
Ik kon niet horen waar mijn ouders het over hadden en zonk wat dieper neer in het kussen.

Ik ging liggen.
''Ik ga ook slapen''
Ik viel in slaap.
Paige keek hem aan.
''IK WOU HET NIET''
Riep ze en ging met haar rug naar Henry liggen.
''Trusten''

"Paige, ik heb die dokter pas haar gang laten gaan toen ik wist wat ze van plan was om te deon !" zei hij en liep om het bed heen zodat hij Paige weer aankeek.
"Denk je echt dat ik jou iets slecht zou overkomen? ! Ik zou mijn eigen leven voor je geven !"
"trusten !" zei ik op hetzelfde moment als Noah. Met een angstige blik keek ik naar mijn ouders.
Henry draaide zich om en wilde de kamer uitlopen.

Ik sliep erg rustig.
''hmmmm''
Mompelde ik in me slaap.
Paige keek naar Henry.
''Maar ik wou het niet''
Zei ze zachtjes en begon te huilen.
''Ik ben zo bang.''
Zei ze bijna niet hoorbaar.