Jack was nog altijd erg bezorgd over Lisette en hoorde daardoor niet wat de anderen aan het zeggen waren. Toch ving hij het laatste op. "Denk je echt dat die mannen bang zijn van geesten?" vroeg hij. "Het kan misschien ..." Zijn ogen twinkelden. "dan kan ik ten minste wle de rest van de koekjes oepten !" zei hij opgewekt en keek iedereen triomfantelijk aan.
emily: ik knik even naar Will.. ''okj, als jullie dat graag willen'' zeg ik dan weer vriendelijk, ik bleef staan om te zorgen dat ik niet weer onzichtbaar werd.., maar richte mijn blik op Jack.. ''ik kan best eng zijn hoor jack'' zeg ik maar besluit me rustig te houden voor nu
Mijn ogen stralen en ik grijns breed. ''Oh, Emily, dit is gaaf! Aangenaam kennis te maken! Ik ben Lisette! Je... mag me Lis noemen als je wilt.'' Ik glimlach en geef Jack een speelse mep op z'n arm. ''Koekiemonster die je bent! Laat wat over voor de rest,'' giechel ik, om weer opgewonden te doen tegen Emily. ''Zo gaaf! Ik heb nog nooit een geest ontmoet! Hoe ben je gestorven? Waarom ben je niet naar de Andere Kant gegaan? Heb je hier nog iets te doen? Sorry, maar ik heb nogal veel gehoord van mevrouw Connor, mijn pleegmoeder, over van alles en nog wat!''
emily: ik glimlach even vriendelijk als ze zo opgewekt begint en zich voorstelt.. maar zodra ze vraagt hoe ik gestorven ben en waarom ik nog hier ben verdwijnt deze vriendelijke glimlach, en staar ik wat afwezig naar de grond.. ik stapte uit de schaduw, en liep naar haar toe en bleef voor haar staan.. 'ik.., ik ben opgehangen in mijn kleding kast op en boot..' zeg ik zacht, bijna niet verstaanbaar.. 'en ik word hier gehouden, daarom ben ik hier nog' voeg ik er al even zacht aantoe
Ik denk na, kijkend naar de plek waar ik Emily's stem hoor. ''Autschj...'' mompel ik en voel onbewust met een hand aan m'n nek. ''Maar, oi, als je hier wordt GEHOUDEN, door wie, of wat dan? Moet je wraak nemen op degene die je heeft opgehangen? Weet je uberhaupt wat je zou moeten doen om verder te kunnen? Ik hoop van wel... erg lastig om uit te vogelen wat een geest ergens houdt... Was mijn pleegmoeder maar hier!''
emily: ''ik heb geen idee door wie of wat.., al vermoed ik dat het een wat is, af en toe verschijnt er wat iets dat me tegen houd'' zeg ik nogaltijd zacht.. ''degene die me opgehangen hebbne zijn er al niet meer.. en nee ik heb geen idee wat ik moet doen.., maar het is okj hier hoor.. op de Black Pearl''
Ik frons nadenkend. ''Een iets dat je tegenhoudt? Wat? Een barriere? Een persoon? Een ander wezen?'' vraag ik, totaal in de ban. Als mevrouw Connor me nu eens zou kunnen zien... pratend met een geest, totaal een boek achterna die ze me vaak voorlas. Ik glimlach naar waar ik de stem van Emily hoor. ''Het schip is oké, ja...'' grijns ik. ''Kun je dingen optillen? Zodat mensen zich het larie schrikken van dingen die lijken te zweven? Dat lijkt me de ultieme practical joke... ik ben zo'n nieuwsgierig wicht.'' Ik giechel.
emily: ''HOU OP LISETTE!'' zeg ik mijn kalmheid verdween een beetje.. het kon me niet meer schelen waarom ik niet overging.. ''het kan me niet schelen wie of wat het is!.., het leven op dit schip is goed genoeg voor mij'' zeg ik nogsteeds niet helemaal rustig zoals ik eerder was
''...Zie je wel? Ik ben een nieuwsgierig wicht...'' mompel ik en doe een stap achteruit. ''Sorry. Ik liep te hard van stapel.'' Ik laat even mijn hoofd hangen, totaal van de kaart. Dan kijk ik naar de plaats waar Emily's stem was. ''Maar ik probeerde je te helpen en je had 't recht niet zo tegen me te praten,'' zeg ik dan rustig, maar vastbesloten en totaal niet bang. ''Je had niet gelijk zo hoeven klinken, Emily... Ook al is dit schip goed genoeg voor je, er is altijd iets beters en dan bedoel ik het niet om door te zeuren, oké? Maar... over minder dan een uur kunnen we weg. Zouden we geen voorbereidingen treffen? Plannen maken? Is het schip uberhaupt al gerepareerd van de laatste aanval?''
emily: ''misschien niet.., maar ik hoef niet geholpen te worden ik ben al 40 jaar dood.., het kan me niet schelen dat ik over hoor te gaan.., ik ben gewent aan hoe ik nu leef en vind het prima zo'' zeg ik en loop weer terug naar de schaduw waar ik net weggelopen was.. ik ging bij de railing staan en staarde afwezig over het water.. ''jullie roepen maar als ik nodig ben'' zeg ik zacht, en word dan weer half zichbaar
Ik glimlach even naar Emily, om naast Jack te gaan staan en hem een por te geven in z'n buik. ''Por!'' zeg ik vrolijk. ''Oi, voorbereidingen! Plannen! Evile plots bedenken!'' Ik grijns. ''Misschien die ketting opduikelen van waar ie ook is en hem kapot slaan voor de neuzen van al die piraatjes!'' Ik kakel in mezelf en ga door. ''Of een vloot bij mekaar scharrelen en alle piraatjes daar opblazen! En daar binnen komen vallen door 'r plafond, opstaan, rondkijken en zeggen: 'k dacht, 'k kom eens binnenvallen!'! OF...!''
Jack keek een beetje nors naar Emily en vond het niet leuk dat ze Lisette zo aangevallen had. "Wat?" vroeg hij toen hij een por kreeg omdat hij in gedachten verzonken was geweest. Zijn blik gleed van Emily naar Lisette. "Dat was gemeen !" zei hij en gaf haar een por terug. "Dat zijn allemaal goed ideeën !" zei hij met een glimlach nadat hij ze allemaal aanhoord had. "Maar ik denk niet dat Elizabeth en Will het daar ook mee eens zijn ..."
Ik klop symphatiekjes op Jack's schouder als ie zegt dat dat gemeen was. ''Jack, Jack, Jack...'' mompel ik, om dan wat luider verder te gaan. ''Zo ben ik nou eenmaal! Vriend voor de vriend, vijand voor de vijand en alles!'' Dan grijns ik. ''Eigenlijk zat ik maar wat te dollen met die plannen, maar, ik zat te denken... die VLOOT...'' Ik wrijf in m'n handen en kakel lichtelijk. ''Als we nou eens een boel spiegels kunnen opduikelen en die om de Pearl heen zetten, dan LIJKT 't of we een vloot van vele zwarte scheepjes hebben, of MINSTENS veel meer bemanningsleden hebben! We jagen ze de schrik van hun leven aan! Hahahaha! ...Sorry, die was... overdreven evil...''
Jack glimlachte en knikte. "Ja, dat kan je wel zeggen !" zei hij met een glimlach en gaf haar een kus. DAarna gaf hgij haar een zacht tikje op haar neus en keek weer even naar Emily. Toen hij Lisette's nieuwe plan hoorde, moest hij even lachen. "Overdreven evil, misschien wel, maar in ieder geval een heel erg goed idee !" zei hij en zuchtte. "JJammer dat we niet zoveel spiegels hebben ..."
''We hebben misschien geen spiegels,'' mijmer ik hardop, ''Maar we kunnen misschien wel een aantal schepen opduikelen en die allemaal laten besturen door een aantal van onze eigen bemanningsleden... We moeten dan wel allemaal veel lawaai maken zodat het lijkt of ze allemaal een voltallige bemanning aan boord hebben. Ze schrikken zich een hoedje, vluchten, wij snaaien daar alles en iedereen van ons mee en we zijn weg!'' Ik wrijf in mijn handen en ben flink op dreef. ''Maar... als er iets mis gaat zijn zij een paar schepen rijker. Niet fijn.''
Jack dacht een tijdje na toen Lisette helemaal uitgesproken was, knikte, schudde teon zijn hoofd en knikte daarna weer. "Ja!" Hij keek de anderen aan. "We doen het!"
Ik staar Jack aan. ''Oooké... Heb je zelf geen inspi ofzo?'' Ik glimlach lichtelijk. ''Niet dat het niet leuk is om eens ideetjes te verzinnen en dat die ook echt uitgevoerd worden... Is de bemanning het er allemaal mee eens? Ik wil me niet opdringen...''
Index 
Portal 
Viavia's 
di 10 feb - 22:37
