Yvan knikte. "Doe maar, lieverd!" Hij keek haar na en keek toen mij woedend aan. "Nu is het tussen ons!" Ik knikte. "geef haar terug!" Nico sliep verder. Thomas schemerde met een bewusteloze Noah binnen. "Ik heb een probleempje"
Thomas zuchtte. "Ik heb een vuurbal naar hem gegooid!" NIco werd wakker en zag Noah. Hij begon meteen heel erg hard te huilen en wees naar hem. Ik deed een s tap naarYvan toe, maar werd achteruit geslingerd. Hard kwam ik tegen de muur aan.
Met moeite kwam ik weer overeind en keek hem woedend aan. Ik orbde hem tegen de muur aan en rende meteen naar hem toe. Ik wilde hem overeind trekken, maar hij duwde een vuurbal in mijn buik. Thomas keek naar de grond. "Hij viel me aan!" NIco bleef huilen. Noah begon langzaam bj te komen.
Ik zakte op mijn knieën. "Je krijgt me niet kwijt!" zei ik moeizaam en keek woedend op naar hem. "Ik ga niet weg zonder Elisa!" Thomas knikt. "Ja, hij wilde steeds naar Elisa toe..." Hij vertelde wate r precies gebeurd was, ook van ervoor.
Yvan lachte en gaf me een heel erg harde klap in mij ngezicht, nog versterkt door telekinese waardoor ik n,og een keer tegen de muur aan smakte. Bewusteloos bleef ik liggen. Thomas schrok. "nee!" Nico knikte. "Helkpen!" Hij schemer de met KAtja naar zijn moeder.
Nico klapte in zijn handen. "Mama!" Hij stak zijn armen naar haar uit. "Pap s tout weest, mam!" riep hij. "Hij Noah au daan!" Ik merkte niet dat Yvan naar me toe kwam gelopen met een grote grijns op zijn gezicht. "Zozo"
Nico knikte hevig. "Pap daan!" zei hij. "Pap Noah au daan!" Hij keek KAtja aan. "Katja oo kweet he?" Ik begon weer bij te komen+. Yvan duwde met mijn zijn voet op mijn rug. Ik kreunde.
Ik had moeite met adem te halen, maar wilde niet afgeven. Het ging hier over mijn beste vriendin! "Niet!!" Nico huilde. "Niet! Pap niet hiel!" Katja keek onzeker naar Elisa. "Yvan is je man niet!"
Katja schudde haar hoofd. "Elisa, dat is Noah! Kom mee naar huis en ik zal je de trouwfoto's laten zien!" zei ze tegen haar. Nico geeuwde. "Mama hhuis komen? Noah gaan?" Ik kreeg nog nauwelijks adem. "St...op...'
Ik verzamelde mijn laatste restje zuurstof om een hulpkreet richting Elisa te sturen, de enige die me kon horen envan wie ik dacht dat ze me zou helpen. "ELISA!" KAtja stak haar ahnd uit. "Ga je dan mee?" vroeg ze en keek wat onzeker.
Yvan keek geschrokken op. "Elisa... ik..." Hij ging meteen van me af. Toen werd hij woedend. "Ze wil jou van me afpakken!" Ik snakte meteen naar adem en duwde me een beetje omhoog op mijn armen. KAtja volgde.
Yvan liep naar haaar toe en kuste haar liefdevol. "Het spijt me", zei hij toen en glimlachte. "Ik zal het niet meer doenn!" Katja rende naar me toe en hielp me overeind. "Dankje", mompelde ik en was nog steeds niet helemaal op adem. Mijn borstkast deed pijn bij elke ademhaling.