((Wat: Yvan mist zijn overleden vrouw heel erg. Steeds vaker glijden zijn gedachten af naar Elisabeth en ook haar begint hij meer en meer te missen, maar niet op de manier als dat hije en dochter zou missen... Zullen zijn plannen slagen en zal hij zo de leegte in zijn hart kunnen opvullen? OF blijft het slechts een bedrogen hoop te zijn? Waar: Bij Elisa thuis Wanneer: Elisa's adoptiemoeder is al een tijdje dood, op een zaterdag Genre: Spanning, gevoelens Wie: Iedereen Regels: alleen de basisregels ))
Begin post
Yvan zat thuis in zijn huis en had zich in zijn hele leven nog nooit zo eenzaam gevoeld als op dit moment. Het leek alsof hij alels in zijn leven waar hij ooit van had gehouden, kwijt was geraakt: eerst zijn dochter, daarna zijn vrouw en ook nog eens Elisa... TOen befdacht hij dat hij Elisa nog niet voorgoed kwij was... Ze leefde nog! Met een vastberaden blik in zjn ogen stond hij op en voor het eerst sinds lang had hij weer een doel en nieuwe moed, voelde hij zich weer levend ! Nicolaas was ziek aan het worden en slenterde achter zijn moeder aan de keuken binnen. "Mam", zeurde hij. Noah was weggeroepen door een protégé, maar probeerde zo snel mogelijk terug te zijn om Elisa te helpen met de kinderen
Ik tilde Nico op. ''Lieverd wat is er aan de hand?'' Vroeg ik toen aan hem. ''Je zeurt een beetje'' Ik knuffelde hem. ''mama zal zometeen met je gaan spelen'' Zei ik tegen hem
Ik zat thuis. nico jammerde en begon teon te huilen. "Nico niet zeulen!" huilde hij en schudde hevig met zijn hoofd. "Niet! Niet ! Niet!" Hij begon nog harder te huilen. Yvan schemerde bij Esther binnen en toen zij hem zag, begon ze meteen te huilen. Snel nam hij Charlotte, die bij haar was, op en schemerde met haar weg. Esther bleef huilen.
Ik tilde hem op. ''Sorry mama bedoelde het niet zo'' Ik ging met hem naar Esther en zag Charlotte niet ''Waar is charlotte?'' Vroeg ik aan Esther.'Ik was bang dat er iets was.' ''Charlotte'' Riep ik toen.
Esther bleef huilen. "Weg!" zei ze toen. "Man binnen komen!" Yvan vloekte toen hij een mep kreeg van Charlotte." Stop!" Hij zette haar op de grond neer. Nico snikte nog een beetje. "Mama?"vroeg hij. "Waal Lotte zijn?"
Nico keek bang naar zijn moeder en begon te huilen. "Mama niet doen!" snikte hij. Esther keek bang en dacht dat het haar schuld was. "Ik vinden!" zie ze toen en schemerde zonde op antwoord te wachten weg op zoek naar haar zusje. Noah orbde binnen omdat hij merkte dat er iets mis was met Elisa." Wat is er?" Hij nam de huilende Nico over.
Noah keek bezorgd. "Zal ik haar gaan zoeken?" vroeg hij en gaf Nicolaas toen weer aan Elisabeth. "Ik ebn zo terug!" Nico was maar al te blij dat hij weer bij zijn moeder kon zijn. Esther keek boos naar Yvan. "Mijn zusje!" zei ze. Charlotte was aan het huilen
Ik bleef erg in paniek en ging op de grond zitten en hioeld Nico goed vast. Yvan keek Esther aan. ''Hou je mond'' Zei hij toen boos. ''Je praat niet zo tegen je opa'' Zei hij daarna.
Esther schrok. "Niet opa zijn!" zei ze en plots flikkerden in haar twee oogjes, een koppig, vasteberaden vlammetje. "Jij niet papa zijn!" Charlotte keek boos naar Yvan en beet hem pltos in zijn hand. Noah orbde naar de onderwereld. "Esther! Charlotte!" riep hij. Nico keek bang naar zijn moeder. "Mama ziek? Mama veldlietig?"
Ik keek hem aan. ''Mama bang'' Zei ik toen. Yvan gaf Esther een klap. ''Dat is je eigenschuld'' Hij schemerde alleen naar Elisa en zei een spreuk waardoor ze hem zag als haar man.
Esther begon niet te huilen hoewel haar wang brandde van de pijn die de klap veroorzaakt had. Toen haar zusje alleen gelaten werd, gign ze naar haar toe en knuffelde hhaar. Charlotte snikte entoen ze geknuffeld werd, keek ze blij en heild Esther heel goed vast. Noah zocht verder. Yvan keek Elisa aan." kom!"
Nico begon te huilen. "Mama niet doen!" zei hij omdat hij Yvan ng steeds zag zoals hij werkelijk was. "Stoppen!" Yvan bleef Elisa kussen. "Ik hou ook van jou!" Noah zocht verder.
Nico begon nog harder te huilen. "MAMA!" brulde hij en probeerde zijn moeder weg te duwen bij de 'enge' man. Esther hoorde Noah en schemerde met CHarlotte naar hem toe. Noah zuchtte opgelucht. "Gelukkig, hier zijn jullie!" Hij tilde henb allebei op. Charlotte snikte. Yvan streelde haar gezicht en trok zich niets aan van Nicolaas. "Ja, we gaan!" Hij wilde met haar wegschemeren.
Ik bleef hem kussen. ''Wat hou ik toch van je'' Ik ging met mijn handen onder zijn shirt. ''Ik wil je nooit kwijt'' Ik kuste hem weer teder. ''Ik wil je'' Fluisterde ik
Yvan straalde. "Ik hou ook zoveel van jou!" zei hij. "Maar ik denk dat we beter naar mijn huis gaan want die kleine valt ops, alleen maar lastig!" Hij doelde op NIcolaas die zo vboos geworden was dat hij een vuurbal had laten verschijnen. Nu duwde hij die plots tegen het been van Yvan." Au!" gilde Yvan. "Rotkind!"
Nico schrok heel erg toen zijn moeder plots zo hard tegen hem brulde. Hij viel op zijn achterwerk en bleef nog even verdwaasd voor zich uitstaren waarna er traantjes in zijn oogjes sprongen. Toen begonnen die plots te stromen en ontstond er uit zijn mond een vreselijk gehuil. Noah orbde terug naar huis met de kinderen. "Elisa?" Hij was meteen in paniek teo n hij Nico zag en Elisa niet. Yvan was met Elisa naar zijn huis geschemerd en was haar daar beginnen te kussen.
YVan knikte. "Ja!" Hij duwdeh aar neer op zijn bed en begon haar vol liefde te kussen en bleef haar kussen. "Hmmmm!" Naoh keek v erward. "Wat os er gebeurd, Nico?" Esther keek bang." Waar mama?"
Ik kleede hem helemaal uit. ''Ik ben helemaal van jou'' Fluisterde ik. ''Ik hou zoveel van je'' Ik kuste hem teder. ''Hmmmm'' Mompelde ik Esther begon te huilen
Noah probeerde Esther te troosten. "Rustig, mama komt wel terug!" Hij beet op zijn lip en dacht diep na. "An!" riep hij toen. Ik hoorde Noah. "Ik moet naar Noah! RIc, kan jij even op de kinderen passen?" vroeg ik en wilde snel gaan omdat ik bang was dat er iets was met Elisa. Nico huilde erg hard. Alleen Charlotte was stil. Yvan deed haar kleren uit en kuste haar.
Index 
Portal 
Viavia's 
ma 14 sep - 22:17
