''Niet emotioneel? Ik kan niet... zombie-achtig gaan rondstrompelen en maar wat gaan grommen!'' grijns ik. ''En drie weken is LANG! En Shar... ze heeft niet op mijn brieven gereageerd. Natuurlijk heb ik geen uil en moest ik behoorlijk wat moeite doen om al die brieven naar d'r op weg te krijgen, maar... Ik maak me zorgen. Zelfs IK ben niet zo stom om een briefversturing helemaal in het honderd te laten lopen. Heeft IEMAND überhaupt contact met Shar gehad?''
Ik ren naar Lis en sla mijn armen om haar heen en knuffel haar. "Lisje! Ik heb je gemist!" Daarna liet ik haar los en keek bezorgd om me heen. Ik beet op mijn lip. "Wat is er toch met Sharon?" Jack streelde haar gezicht. "Weet ik niet", zei hij toen. Ron keek wat onzeker.
''Ik heb jou ook gemist, An!'' grijns ik en kijk dan ook bezorgd. ''Ik heb geen idee. Heb jij ook geen brieven terug gehad? Als het zo doorgaat ga ik naar Draco's huis en ga 't daar vragen...'' Ik zucht.
Molly kucht. ''Niet dus. Dat jullie verkering hebben, prima, maar dit is mijn huis met MIJN regels. Jongens en meiden slapen apart. Is dat duidelijk?''
''Elisabeth! Geen gemaar,'' zegt Molly zeker van haar zaak. ''Dit zijn mijn regels en als je er niet tevreden mee bent mag Jack helemaal niet meer logeren - sorry, liefje,'' eindigt ze vriendelijk tegen Jack. ''Ik vind het best dat jullie openlijk duidelijk maken dat jullie van mekaar houden, maar jullie gaan niet op één kamer. En als ik erachter kom dat één van jullie naar de kamer van de ander is gegaan in de midden van de nacht zitten daar consequenties aan vast. Duidelijk?''
''Huisarrest voor een maand, geen bezoekjes van Jack toegestaan en ik zal doorgeven aan Zweinstein dat je drie maanden niet naar Zweinsveld mag,'' zegt Molly kalm. ''En het is niet gemeen, het zijn enkel regels. Ik hoor je ook nooit klagen over de regels op school...''
Mijn mond viel haast open. ''Dat meen je niet'' Zei ik toen. ''Dat is wel gemeen'' Alsof ik die regels op zweinstein nooit breek. Dacht ik toen. ''Heel gemeen'' Ik wou boos weglopen
''Dat meen ik wel, jongedame!'' riep Molly. ''Wees blij dat ik je geen drie maanden huisarrest geef en dat je zes maanden niet naar Zweinsveld mag! En dit is slechts een waarschuwing! Als je het WAAGT heb je een groot probleem, Elisabeth Wemel!'' Ze zwaaide met haar beroemde dreigende wijsvinger.
Jack schrok en keek Molly aan. "Alsjeblieft, laat mij even! Ze is vast wat van streek doordat niemand iets van Sharon heeft gehoord!" Hij snelde achter elisa aan "Elisa, zo erg is het toch niet?" vroeg hij zachtjes. "We zijn toch overdag samen? Dat is toch ook goed?" Ik keek onzeker naar Molly om daarna Elisa na te kijken en zuchtte even diep. "Hopelijk komt het goed!" Ik liep naar Hermelien en sloeg plots gewoon mijna rmen om haar heen en knuffelde haar.
Ik keek hem aan. ''Maar ik heb je al een tijd moeten missen'' Zei ik toen. ''Ik wil je 's avonds niet missen.'' Ik kuste hem liefdevol. ''Ik hou van je'' Zei ik daarna.
Jack knikte en bleef staan. Zijn handen legde hij in haar hals en hij keek haar diep in haar ogen aan. "Ik weet het", zei hij zachtjes. "Maar ik ben al bli jdat ik je nu overdag ook kan zien!" Hij kuste haar vol liefde en bleef haar een tijdlang kussen, alles even vergetend. "Ik hou ook van jou!" Hij liet haar los en streelde enkele haarlokken uit haar gezicht. "Ik wil niet dat je moeder me wegstuurt als we niet luisteren"
Ik zuchte verdrietig. ''We zullen wel moeten luisteren'' Zei ik toen. ''Wat wou ik soms graag op mezelf wonen.'' Momperde ik. ''Ze doet soms alsof ik een klein kind ben'' Zei ik zachtjes.
Jack knikte. "INderdaad zullen we wel moeten!" Hij glimlachte en kuste haar nog een keer. Toen keehij haar nadenkend aan. "Op jezelf wonen is niet zo simpel hoor!" zei hij. "trouwens, ze is gewoon bezorgd omdat ze van je houdt" Hij zweeg weer even en keek naar de grond. Hij slikte een krop weg. "Je mag blij zijn met zo'n moeder..."
Ik keek hem aan. ''Jij hebt toch ook een geweldige moeder'' Zei ik toen. ''Soms is ze teveel bezorgt'' Ik zuchte. ''Sorry dat ik zeur'' Zei ik toen zachtjes.
Jack keek even naar de grond. "De jouwe is veel beter!" Hij glimlachte plots en de droefheid die even nog over hem was, was nu compleet verdwenen. "Je zeurt niet!" zei hij toen en gaf haar nog een knuffel. "Het kan uiteindelijk wel vervelend worden!" Hij gaf haar een kus en keek haar nadenkend aan. "We zien elkaar overdag!"
Ik knikte. ''Laten we maar naar beneden gaan'' Zei ik toen. ''Voordat mijn moeder boos word'' Zei ik wat nors. ''Kom'' Ik ging naar beneden en zag mijn moeder. ''Er is niet gebeurt'' Zei ik al nors.
Molly keek even naar haar dochter. ''Dat snap ik wel,'' zei ze kalmpjes. ''Hebben jullie mekaar even duidelijk gemaakt dat er GEEN regels worden overtreden in mijn huis? Dat HOOP ik voor jullie allebei. Nu hups en ga maar bij de rest zitten.''
Jack moest een beetje lachen en liep met Elisa mee terug naar de anderen toe en glimlachte evne naar Molly. "Ja, ik kom!" zei hij en liep achter elisa aan. Vrolijk nam hij haar hand vast en gaf er een kneepje in. Fred was erg vrolijk en liet zich op ee nstoel zakken. "OK, hoe zit het nu met reddingsoperatie Sharon?" vroeg hij en keek iedereen in de kamer beurtelings aan.
Molly haalde haar schouders op en liet het gaan, om gewoon in de buurt van de jongeren te gaan zitten en een oogje in het zeil te houden.
''Ik dacht, we kunnen Draco peilen. Kijken wat hij weet. En een kleine herinnering aan het feit dat wij OOK Shar's vrienden zijn kan vast geen kwaad daarbij... Ik weet dat sommigen van ons,'' ik kijk naar Ginny, ''erop tegen zijn, maar dat is de beste kans. Onze brieven worden niet beantwoord en we weten niet of dat hetzelfde is met Draco's brieven, en dat moeten we uitzoeken. Als het hetzelfde IS als met onze brieven gaan we denk ik gewoon Shar's huis opzoeken en d'r zoeken tot we d'r GEVONDEN hebben. Als Shar Draco's brieven WEL beantwoord... kunnen we hem misschien overhalen om uit te vissen wat er aan de hand is.''
Ik keek naar buiten en hoorde niet echt wat er gezegt werd. Als mam erachter komt dan vermoord ze me Dacht ik bang en keek toen naar Jack. ''Jack kan ik met je praten onder 4 ogen?'' Vroeg ik toen. ''Het is erg belangrijk'' Ik keek niet naar mijn moeder.