Zomernarigheid

Jack luisterde net naar het gesprek van Lis en keek toen verbaasd naar Elisabeth.
"Natuurlijk!" zei hij tegen haar en stond op. Onzeker keek hij naar haar en vroeg hij zich af wat er was.
"Alles in orde?"
Ron grijnsde en keek naar Ginny.
"ZIe je wel!"
Fred gaf hem een klap.

Ik keek hem aan.
''Niet hier''
Ik nam hem mee naar een andere kamer.
''Ik denk dat ik zwanger ben''
Zei ik toen.
''Mama vermoord me''
Zei ik zachtjes.

Jack werd lijkbleek.
"ZWANGER?!" riep hij plots en moest gaan zitten. Hij liet zich op de bank vallen en kon het niet geloven.
"Zwanger?" vroeg hij zachtjes en keek haar geschrokken aan. Hij had niet door dat hij hard had geroepen.
Ron sprong recht.
An schrok.

Ik val van mijn stoel en krabbel weer overeind.
''Wa?''

Molly's ogen schieten vuur. Figuurlijk gezien dan. Dan moet je altijd oppassen. Molly-achtig als ze is stampt ze gelijk naar de kamer ernaast en staat daar te staan met haar handen op haar heupen.
"Zwanger?'' herhaalt ze en voor de mensen die kunnen tellen is dat dus de derde keer dat dat woord wordt gezegd.

Ik knikte naar Jack.
''Ja''
Ik zag mijn moeder binnen komen.
''Mama''
Ik liep bang naar achteren.
''Ik euhhh''

Ik kijk naar de rest.
''Uhoh...''

''Ik dacht dat die PIL van je dat volledig in de hand zou houden?'' zei mevrouw Wemel. ''Dat had je gezegd. Vertel me dat ik het zojuist verkeerd heb gehoord!''

Jack was lijkbleek en keek toen naar Molly. Hij wist dat ze kwaad zou worden, maar zij had even tijd nodig om het tot zich door te laten dringen en hij ook. Daarom stond hij op.
"Sorry, dit was een privégesprek, zou u ons nog even alleen willen laten?" vroeg hij en ging zo voor Elisa staan.
An was bleek.
"Dat kan toc niet"

De tranen liepen over mijn gezicht.
''Dat is ook zo''
Huilde ik.
''Maar niet als je ziek of aan de diaree bent''
Zei ik toen.
''Het spijt me zo''
Ik rende de deur uit naar buiten.

Ik zag Elisa voorbij rennen en zonder te twijfelen rende ik haar achterna. Het duurde niet lang voor ik haar ingehaald had en meteen liet ik haar toppen.
"Elisa, gaat het?" vroeg ik zachtjes en ohmelsde haar terwijl ik rustig op antwoord wachtte.
Jack vloekte.
"Ik ga haar avchterna!" Hij voegde de daad bij het woord en rende haar meteen achterna.

Ik schudde mijn hoofd.
''nee het gaat niet''
Zei ik huilend.
''Het spijt me zo erg''
Ik was heel erg van streek.
''Het spijt me zo''
Bleef ik herhalen.

Er gaan al twee mensen achter Eli aan en ik wil haar niet gelijk in een zenuwstorting doen zinken, dus ik blijf waar ik ben.

Molly is woest, ja, maar laat haar dochter en de rest naar buiten gaan om even af te kunnen koelen.
Ze slaakt een diepe zucht.

Fred keek naar zijn moeder en durfde niets te zeggen omdat ze vast meteenweer boos zou worden.
Ron durfde nauwelijks adem te halen.
"Laten we naar mijn kamer gaan!" zei hij op een fluistertoon tegen zijn vrienden, broer en zusje.
Ik knuffelde elisa.
"Je moet nergens sorry voor zeggen!"
Jack keek bezorgd.
"het spijt me, Elisa!"

Ik bleef huilen.
''Ik durf niet meer naar binnen''
Zei ik zachtjes.
''Ze doet me wat''
Ik huilde nog.
''Het spijt me zo erg, jack''
Zei ik huilend.

Ik knuffelde Elisa even en liet haar toen los."
Dat begrijp ik", zei ik zachtjes.
Jack nam elisa nu in zijna rmen.
"Je hoeft nergens sorry voor te zeggen!" zei hij tegen haar en gaf haar een kus op haar voorhoofd.
"Echt niet!" Hij veegde haar tranen weg.
"Maar je moeder zou je nooit echt pijn doen", vervolgde ik. "Buiten boos zijn en roepen, moet je nergens bang voor zijn!"

Ik werd rustiger.
''Wat moet ik nu toch''
Ik was erg bang.
''Laten we maar terug gaan''
Zei ik zachtjes.
''Terug naar mama''
Ik zuchte.

Ik keek even naar het huis om daarna weer Elisa aan te kijken.
"Ga je het kind houden?" vroeg ik zachtjes aan haar.
Jack werd bleek.
"Natuurlijk!" riep hij uit.
"Ik wil niet dat het opgroeit bij vreemden hoor!" Hij keek me vastbesloten aan en keek toen onzeker naar Elisa.
"Jij wil het toch ook houden he?"

Ik knikte uiteindelijk.
''Ja''
Zei ik toen.
''Ik wil het ook houden''
Ik ging weer naar binnen.
''Mama''
Zei ik toen onzeker.

Molly kijkt op.
''Elisabeth,'' antwoord ze. ''Weer gekalmeerd, hoop ik? Kun je me alles vertellen zonder boos te worden?''

Ik heb half de neiging om al onze namen te gaan roepen als Eli en mevrouw Wemel mekaars naam noemen, maar onderdruk dat en kijk zenuwachtig van de één naar de ander.

Ik keek haar aan.
''Jack en ik hadden jeweet wel''
Begon ik.
''Maar ik was toen aan de diaree en de pil werkt dan niet''
Zei ik zachtjes.
''Sindsdien ben ik misselijk enzo''
Ik durfde haar niet aan te kijken.

''We hebben nooit een moment geluk, hè?'' mompel ik. ''Eerst dat gedoe met Shar, en nu dit...''

''En dat WIST je? Had dan niet... gedingest! En jij, Jack! Nog wel als mijn dochter aan de diarree is! Ik vind het niet erg slim van jullie beiden, laat ik het zo zeggen!''
Ze blijft nog even doorfoeteren op haar eigen manier.

Ik keek naar Lis en schudde mijn hoofd.
"Ik hoop alleen dat Sharon in orde is!"
Jack keek naar de grond.
"Sorry, mevrouw Wemel!" Hij zweeg even.
"Hoe oud is uw oudste zoon eigenlijk? En hoe oud bent u?" Hij wilde wel eens weten wanneer zij voor het eerst zwanger was. Een beetje onzeker keek hij haar aan en nam Elisa's hand vast.
"Trouwens, ik neem de verantwoordelijkheid van mijn daden helemaal op!"

''Ik ook!'' mompel ik tegen An.

''Ik was... achttien of twintig toen Bill werd geboren en die is nu ook in de twintig,'' zei mevrouw Wemel, om dan met haar wijsvinger naar hem te wijzen.
''Dat is je ook geraden, jongeman! Ik zeg niet dat dit slim was van jullie, maar ik waardeer het dat je verantwoordelijkheid neemt. En jullie zijn wel HEEL jong voor ouders! Ik sta erop dat jullie bij ons blijven wonen als je inderdaad zwanger bent, Elisabeth!''

Ik knikte.
''Ok mama''
Zei ik toen zachtjes.
''Het spijt me Jack''
Zei ik toen zachtjes.
''Het is allemaal mijn schuld''
Ik durfde ze niet aan te kijken.

Ginny keek wat sip, rechtte haar schouders en nam haar besluit.
Morgen ga ik op pad. Ik moet weten wat er aan de hand is! Tenzij Harry ineens vroeg komt en zegt dat hij het weet, maar het is allemaal zo vreemd... Niemand die contact heeft!
Ginny grijnsde.
"Hoe denk je het huis van Malfidus binnen te komen? Die is vast uitmuntend beveiligd en ik denk niet dat je er weer zo gemakkelijk wegkomt."
Ginny keek naar haar moeder.
"Dat wordt dus proppen, want we hebben volgens mij meer meiden op bezoek dan jongens," lachte Ginny.

Hermelien schrok toen ze ineens geknuffeld werd en knuffelde toen haar zusje terug.
"Gezellige hereniging," zuchtte ze en keek toen naar Lisette. "Sorry, ik heb er geen om te lenen."

Ginny keek nors naar Lisette toen ze duidelijk haar bedoelde met een persoon die duidelijk tegen Malfidus was, maar wat verwachtte je anders?
Ginny stond woedend op toen Ron 'zie je wel' zei, te vrolijk naar haar zin en een grijns verscheen op haar gezicht toen Fred hem een klap gaf.
"Fred, zou je zo lief willen zijn hem ook nog een te verkopen namens mij?" vroeg ze met een uiterst lief stemmetje. Ze was te kwaad op Ron om te horen wat ieders aandacht getrokken had.
Pas toen iedereen zo angstig reageerde, merkte ze dat er iets aan de hand was. Toen Ron opperde naar zijn kamer te gaan, knikte ze en haastte ze zich de trap op om te voorkomen dat haar moeder ook tegen haar uit haar dak zou gaan wanneer ze misschien iets over morgen zou verraden. Hermelien volgde haar.

Sharon had ondertussen een tijd naar de hemel gestaard zonder dat het van buitenaf opviel en ging op bed liggen. Ze was echter te waakzaam en ongerust om de slaap te kunnen vatten en staarde maar wat naar het plafond.

Fred lachte naar zijn zusje.
"Graag hoor!" Hij wilde Ron nog een mep geven, maar die kon die net ontwijken door naar boven te rennen.
Ik keek even rond en ging toen ook maar naar boven toe.
Jack gaf haar een kus.
"Ik hou van jou!" zei hij zachtjes tegen haar en glimlachte.
Fred liep ook naar boven toe.