Flame op de wereld

Ze had heel moeilijk adem.
''Krijg haast geen lucht''
Zei ze toen moeizaam.
''Pijn''
Hendrik huilde weer hard.
''Mama''
Hij was erg bang.
Zankou gooide Phoebe ook hard tegen de muur.

Piper kwam langzaam bij.
"Phoebe", ze i ze zachtjes.
An klopte op de deur.
"Doe open!" riep ze.
"Jij vuile ZAK!"
Phoebe krabbelde weer overeind.
"Dat deed pijn!"

''En ze vergaten weer dat ik amper wat kan doen behalve...''
Mijn gezicht klaart op.
''Je met een spreuk genezen! Hendrik, liefie, chill, met je moeder komt 't heus wel goed.''
Ik geef Flame een aai over zijn bol, haal een stukje papier uit mijn zak en krabbel er een spreuk op, om naar Paige te kijken.
''Vertrouw je me genoeg om die spreuk goed uit te voeren?'' vraag ik.

Phoebe liep naar Piper en hees haar overeind. Daarna keek ze woedend naar Zankou.
"We krijgen je nog wel!" Ze zei een spreuk zodat zij en haar zus weer in de manor kwamen.
"Hier alles in orde?" vroeg ze zachtjes.
Piper keek onzeker naar Paige.
"We moeten terug!" zei ze toen.

''En ons zeker weer achterlaten, hè? Als IEMAND nou eens oplet, ik heb hier een spreukje om tante Paige te genezen, maar... ik weet niet of die goed genoeg is en of die z'n werk wel doet.''
Ik glimlach onzeker.
''En... zijn JULLIE in orde?''
Ik wieg Flame heen en weer.

Piper keek onzeker.
"Ik ga niet zeggen dat ik me nog nooit beter heb gvoeld, maar ik heb nog altijd genoeg energie en kracht om die vuile pokkenzak een lesje te leren en An tez gaan bevrijden!" BEzorgd keek ze naar Paige.
"Anders moet je gewoon even Leah roepen zodat die Paige kan genezen!" Ze zweeg even.
"DOe die spreuk maar gewoon!"

Ze knikte.
''Ja doe...maar''
Ze kreeg haast geen adem mee.
''Auuu''
Hendrik bleef huilen en probeerde naar zijn oma te gaan.
''Omaaaaaaaaaaaaaaa''
Huilde hij hard.

Piper keek plots naar Hendrik en van hem naar haar zusje.
"We hebben Leah denk ik niet nodig!" zei ze en beende naar HEndrik toe. ZE tilde hem op en zette h em b ij Paige.
"KAn jij je oma genezen?" vroeg ze zachtjes aan hem. Ze was op haar hurken gaan zitten en keek hem aan.
"Denk je dat je dat kan?"
An hoorde niets meer en zuchtte. Ze liet zich langs de muur naar beneden glijden.

ze was een beetje paniekerig.
Hendrik knikte.
''Ja oma helpen''
Zei hij toen. Hij deed het.
''Hendlik goed daan'?''
Vroeg hij toen.
Paige kon al beter adem halen.

Piper knuffelde Hendrik.
"Je hebt het fantastisch gedaan!" Ze was blij en keek toen hoopvol naar haar jongste zusje.
"Paige?" vroeg ze onzeker.
"Ish et weer helemaal in orde?"
An snikte.
"Ik wil hier weg!"

Ze knikte.
''Ja het is in orde''
Ze stond op.
''Ik ga terug''
Ze orbe terug.
''ZANKOU''
Riep ze toen.

''Ah, kom op...'' mompel ik. ''Als Paige zo door gaat houden we straks een wedstrijd van heen-en-weer!''
Ik zucht en blijf Flame wiegen, om verveeld om me heen te kijken.
''Ik wil ook helpen!'' roep ik, al weet ik best dat dat niet kan.

"WAT?!" gilde ze. Ze schoot overeind.
"Paige! Verdomme, dat had ik moeten weten!" Toen keek ze naar Lisette en ontplofte bijna.
"Denk daar maar niet eens aan, jongedame!" sprak ze op een strenge toon. "Jij blijft mooi hier!" Ze gaf haar Hendrik. "Zorg voor Flame en Hendrik en als je Zankou ziet, roep je meteen Leah of Chris zodat zij je naar een veilige plek orben, of nee, roep één van hen nu al! Ik ga Paige achterna!" Ze beende naar boven, naar de zolder waar het BoS was en ze de omgekeerde verloren heksspreuk op zodat ze ook in Zankou's huis verscheen.
Zankou zag Paige.
"Ha, ben je weer op de been? DAar zal ik eens verandering in brenge!" Hij liet een vuurbal verschijnen.
Plots werd de ruimte gevuld door een luide stem.
"Paige, maak dat je wegkomt!"

Ik ben niet blij, dat kan ik je vertellen. Zit ik opeens met TWEE kinderen in mijn armen. En ik krijg ook nog bevelen naar mijn oren gegooid. Leuk is anders. Maar goed, ik begrijp het. Zo'n... beetje... Maar nu heb ik iets anders te doen.
''Chris! CHRIS! Zorg dat je met je luie reet hiernaartoe komt!'' roep ik.

Ze schrok ervan
''Huh''
Ze was even afgeleid.
Flame was nu erg rustig.
Hendrik keek bang.
''Wanneel mama weel telug?''
Vroeg hij toen.

Piper zag hoe Zankou gebruik maakte van de situatie en de vuurbal naar Paige gooide.
"Paige, pas op!"
Zankou grijnsde.
Chris orbde boos binnen.
"Ik ben niet lui!" Hij kalmeeerde en keek onzeker om zich heen. "Wat is er aan de hand, Lisette?"

''Eh - je mama is snel weer terug hoor, Hendrik...'' zeg ik snel en grijns dan naar Chris.
''Ook hi! Allereerst: zeg hoi tegen Flame.''
Ik kijk naar Flame, die lekker rustig in mijn armholte ligt. Dan kijk ik weer terug naar Chris.
''En nu nog leuker: de meeste ouderen zijn op Zankou-jacht en de meesten zijn ook gewond aan het raken. Aangezien ik vastzit in deze kristallen cirkel - en ik geen lichtgids ben - heb ik jou geroepen, zodat jij de eer en het genoegen hebt om hen te genezen! ...Ben ik iets vergeten? Vast niet. Dat was het!''

Ze keek geschrokken naar Zankou en vloog hard tegen de muur aan.
''Auuuuu''
Ze stond moeizaam weer op.
''Jij hebt een groot probleem''
Zei ze boos tegen Zankou en vloog zo goed mogelijk op hem af en buikte op hem in.

Chris keek verbaasd.
"Wat? Flame!" Hij begon te stralen. "Wat een schatje!" riep hij uit. "Mag ik hem vassthouden?" Toen schrok hij en werd weer zakelijk. "Waar zijn ze?" Hij keek om zich heen.
Piper rende ook naar Zankou.
"Geef er een lap op, Paige!"
Zankou werd woedend en probeerde Paige bij haar armen te grijpen.
"Hoe meer je mij pijn doet, hoe kleiner de kamer zit waar An inzit! En azls je me doodt, zal zij ook sterven!"

''Je kan hem vasthouden als je de achtersten van iedereen die op Zankou-jacht is hier hebt teruggebracht! En ze zijn waarschijnlijk in Zankou's huis... Niet hier, dus. Nou, shoo! Des te eerder kunnen we een koppie warme chocomel drinken, kan jij Flame vasthouden en kan ik uit deze verdomde kristalcirkel! Kom op, Chris, hopla!''
Ik zou hebben gewapperd met allebei mijn handen als die niet in beslag waren genomen door de twee kids die ik onder mijn hoede heb.
''Shoo!''

Piper schrok een beetje.
Chris knikte, wilde wegorben, maar bedacht zich toen. Beezorgd keek hij zijn nichtje aan.
"Ben jij hier veilig?" vroeg hij.
"Want ik wil niet dat jullie iets overkomt!" Hij ging even met zijn hand door zijn haren.

''Hallo? Ik zit in een kristalcirkel, maat! Ik kan niet eens weg, al zou ik dat willen! Ik zit vast als een eend die is vastgevroren in een wak! Smeer 'm, Chris! Help de rest, bekommer je niet om mijn veiligheid. Kom op, wegwezen!''

Ze was echt woedend.
''Laat haar gaan''
Riep ze boos

Piper vloekte en nam Paiges arm beet.
"Wat moeten we doen?" vroeg ze fluisterend aan haar zusje. Haar ogen hield ze op de vijand gericht: Zankou.
Zankou lachte hard en kil.
"En waarom, Paige, zou ik dát doen?"
Chris knikte
"Sorry!" zei hij en orbde snel achter zijn tante en moeder aan.

Ik zucht luid en glimlach naar de kleintjes.