De strijd begint opnieuw...

Niki kon nog altijd de keuze niet maken. Ze wilden beide kanten niet in de steek laten.
"I-ik kan het aanbod niet aannemen, nu nog niet tenminste. Ik kan mijn vrienden niet zomaar in de steek laten!" stamelde ze tenslotte.
Jamie legde zijn hand op haar schouder.
"Denk er rustig over na. Het is niet dat je je besluit nu moet nemen. We kunnen je denktijd geven terwijl wij weer anderen gaan helpen, toch?" Hij keek naar Magneto. Met wat tijd, merkte ze vast wat ze het liefste wilde. Desnoods konden ze nog wat anders kiezen.
"We kunnen je vast tijd geven van zeker een week. Dan laten we Mistique de vorm van een nieuwe leerling op de school aannemen en aan je vragen; 'ben jij niet het zusje van Cervix?', dat is mijn mutantennaam die hier vaak gebruikt word. Dan weet je dat zij het is en moet je 's avonds naar het bos komen, de plek waar de heli stond daarstraks. Dan kun je ons je antwoord doorgeven en meegaan als je wilt. Dan weet je vanaf 's ochtends al dat je je besluit moet nemen en spullen in moet pakken als je bij ons, bij mij, wilt blijven."
Hij hoopte dat hij niet eigenlijk Magneto tegensprak, maar hij wist dat dit zou helpen. Opdringen zou niets uitmaken, behalve haar af te weren. Dit zou haar wel helpen en desnoods konden ze een plan B opstellen als ze 'nee' als antwoord door zou geven. Ze zouden haar in ieder geval zien, dat wist hij zeker. Alle kansen om met hem en Pyro te praten weer zou ze grijpen.

Pyro begon zich ondertussen te verkleden zodat hij niet herkend zou worden in het regeringsgebouw en keek toen tevreden Mistique aan.
"Zo moet het lukken."
Ondertussen hoopte hij dat Magneto Niki over kon halen.


Bobby negeerde Tiffany volkomen. Hij kon dit zelf wel oplossen, maar hij werd haar gezeur en bemoeienissen zat.
"Houd je mond!" riep hij woedend uit.
Woedend keek hij van Storm naar Tiffany en toen weer naar Storm met een onzeker gezicht.
"Hij ging net alles vertellen! Hij weet alles van wat ze met Niki doen! Er is geen tijd meer voor! Ze willen dat ze Magneto zijn krachten teruggeeft! We moeten nu handelen!!!" drong hij aan.
Hij keek weer woedend naar Bas en liet het ijs nog een centimeter stijgen.
"Zeg op waar ze zijn! Daarna mag je naar de professor zodat die al je geheimen uit je geheugen kan halen, tenzij je ons nu alles vertelt! De professor haalt je diepste geheimen naar het oppervlakte, zelfs verdrongen herinneringen...!"

BAs raakte in paniek.
"Ik kan het niet zeggen!" zei hij toen en probeerde wanhopig los te komen. Jammer genoeg was het tevergeefs. Voor hulp keek hij naar Storm en hoopte dat zij Bobby zou laten ophouden.
"Breng me gewoon naar de professor!"
Ik keek hem wat onzeker aan en sloot voor enkele seconden mijn ogen. Toen schudde ik mijn hoofd en opende mijn ogen weer. Vastbesloten keek ik hem aan.
"Ik wil ier zo snel mogelijk weg! Wat als Leen dadelijk binnen komt? Of iemand anders?"

ik trok Bobby weg en hield mijn mes bij zen nek
"ik wil helpen je vrienden terug te krijgen...maar je maakt hem af zo...dus kalmeer en laat mij men gang doen...het kan me niet schelen als je me haat hierdoor...ik wil je geen pijn hoeven doen"
ik gebruikte weer mijn kracht op hem 'doe het ijs weg en laat mij'

Ze keek bang toe.
''DOe elkaar toch geen pijn.''
Zei ze zachtjes.
Magneto knikte.
''Dat is een goed idee''
Zei hij toen.
Adriaan knikte.
''ok dan gaan we''

Niki keek van Jamie naar Magneto en knikte toen dankbaar. Hoe zou ze ooit haar besluit kunnen nemen? Een keuze tussen vrienden en haar broer en John was bijna onmogelijk! Konden ze niet samen opschieten?!
Ze stond op en keek rond.
"Ik zal er uitgebreid over nadenken. Maar wat wordt er dan nu van mij verwacht? Of... kan ik nu terug naar huis?" voegde ze er onzeker aan toe.


Bobby keek woest naar Bas. Hij zou tot hem doordringen, dat was hem al gelukt, meerdere malen. Iedere keer werd hij echter onderbroken. Wat maakte het uit of je een X-men was of niet wanneer andere leerlingen alsnog met je besluiten gingen bemoeien?!
Hij schrok toen een mes dreigend tegen zijn keel gezet werd en woedend keek hij vanuit zijn ooghoeken naar Tiffany.
Hij veranderde door de dreiging plots in Iceman en duwde Tiffany van zich af - niet alleen om rustig adem te kunnen halen, maar ook om te voorkomen dat ze bevriezen zou van zijn koude lichaam.
Toen keek hij weer naar Bas en knakte zijn nek.

ik gromde kwaad
'blijf staan nu tot ik klaar ben!!!' mijn bevel sneed door zen hoofd
en ik keek nog woester dan hij
"Bas ik heb mijn geduld op die eikel opgebruikt dus vertel op en ik zorg dat je wegkan"

Hij viel Victor weer aan.
"Zo snel ben je niet van mij af broertje!", zei hij.
Ik keek Storm aan.
"Doe iets!", zei ik.
Storm knikte.
"Tiffy, Leen gaan jullie al maar naar de professor!", zei ze.
Ze concentreerde zich en werd warmer en warmer.
"Bobby kalmeer!", zei ze, "Zo doe je help je niemand!"

ik keek storm aan
ik besloot haar te negeren ik was geen bevelen gewoon dit hele gedoe was nieuw voor mij
ik trok bas uit het ijs en trok hem aan zijn pols mee naar de prof
"Kom mee Bassy vertel wat we willen weten en ga naar huis je lijkt me wel een geschikte, redelijke gast in tegenstelling tot die eikel daar"



"Daar reken ik op"
hij greep logans pols toen zijn hand dreigde zen buik open te rijten
"iemand heeft getrained"

Ze keek bang.
''Doe hem geen pijn''
Riep ze toen.
''Alsjeblieft''
Magneto keek Nikki aan.
''Je mag gaan wanneer je wil''
Zei hij toen.
Adriaan keek An aan.
''Laten we gaan''

Niki knikte dankbaar. Ze wilde nog wel even tijd met John en Jamie doorbrengen nu dat mogelijk was na zo'n lange tijd. Maar ze moest ook aan haar vrienden denken die misschien dachten dat ze in gevaar was. Hoe wist ze het juiste moment te vinden dat ze terugging en hoe?


Bobby liep woedend weg.
"Als ze zo nodig willen dat ze genoeg tijd hebben om Niki te dwingen Magneto zijn krachten terug te geven, houd ik ze niet tegen," snauwde hij zacht terwijl hij wegbeende.
"Ik zoek wel een andere manier om haar te vinden en haar te helpen voordat het te laat is. En dit keer houd niemand me tegen..."
Hij kreeg het gevoel alsof ze niet eens wilden dat ze Niki niet eens wilden helpen en Magneto niet wilden stoppen. Waarom?!
Hij liep naar zijn kamer en haalde een aparaatje tevoorschijn van een klasgenoot dat hij geleend had laatst. Hij liep er druk mee in de weer naar buiten en zette het in werking.
Waarom had hij niet eerder hieraan gedacht?!

"wat een absolute, ongeloofelijke eikel"
ik was zo kwaad op Bobby
"nou bas begin te praten...ik wil naar bed"
zei ik vermoeid maar viendelijk terwijl ik hem meetrok de ziekenboeg in waar de prof was

Bassy was wat verbaasd en was blij dat hij eindelijk vrij was.
"Nee!" zei hij pltos en bleef s taan.
"Ik moet meteen terug naar huis!" Hij mocht niet naar de professor want die kon alle info die hij nodig had , zo uit zijn hoofd halen. Hij probeerde zich los te trekken uit haar greep.
Ik keek Adriaan aan en knikte.
"JA!"

ik voelde zen paniek en keek hem aan
ik gebruikte mijn kracht 'Bassy kalmeer en vertel waar ik het kamp vind ik vertel het nieman' het was een onweigerbaar bevel maar vriendelijk 'nadat je me de info gaf vergeet je dat je het gaf'

Hij probeerde uit Victor zijn greep te komen.
"Oh.", zei hij, "Wie heeft er hier niet getraind."
Hij haalde uit met zijn andere hand en stampte tegelijkertijd.
Storm zuchtte en liep Bobby achterna toen die naar binnen ging. Het weer werd terug normaal.
Ik kwam bij de professor aan.
"Professor.", zei ik, "Bassy is hier nog."
Mystique parkeerde de auto en stapte uit.
"Inderdaad.", zei ze, "Zo zal het wel lukken."
Ze liep richting het gebouw en stal daar snel een badge van iemand die er rond liep.

"Waar is John heen?" vroeg ze om de stilte te onderbreken.

Pyro paste zijn houding aan bij het karakter waarvoor hij door moest gaan en liep met een stapel spullen in zijn hand als bijna een soort slaafje achter Mistique aan. Zijn enthousiasme groeide intussen van binnen steeds meer.


Het apparaatje in Bobby's handen begon zachtjes geluidjes te maken en kleine lampjes begonnen te flikkeren. Ongeduldig ging hij tegen de muur aan leunen.
"Kom op, sneller!" mompelde hij geïrriteerd en hij stak een hand in zijn zij.
Ongeduldig tikte hij mijn zijn voet tegen de muur aan tot het apparaat klaar was.
"Hebbes!" zei hij tevreden. Hij stopte het kleine voorwerp in zijn zak en begon te rennen. Al gauw ging het hem te traag en maakte hij een ijsbaan die hij alsmaar verlengde zodat hij als een speer naar voren gleed, op weg naar zijn bestemming.

De professor keek op naar de twee studenten met Bas.
"Ah," zei hij enkel.

Omdat Adriaan niet meteeen antwoordde, nam ik zijn hand vast en glimlachte om daarna in de richting van de deur te lopen. Ik haalde diep adem en opende die. Nog één keer keek ik om.
"Daar ga ik dan!"
Bassy keek haar aan."
Er is op enkele kilometers hiervandaan een oud fabrieksgebouw waar het kkamp gevestigd is!" Hij bleef staan.

ik glimlachte
"Jammer dat je niets weet Bassy"
zei ik nep teleurgesteld
"Word nu maar onzichtbaar en maak je uit de voeten"
zei ik en liet hem los.
ik liep bij hem uit de buurt rende de prof voorbij
"Laters!"
groete ik en sprong door het raam ik omzeilde wolverien en sabertooth en tilde angela op zonder dat men me zag
ik dekte haar mond af zodat ze me niet kon verraden en liep terug naar school behendig hoewel ik haar meedroeg ik berreikte de school bijna en botste tegen bobby op.
"Ouch"
ik keek verbaasd naar bobby angela nog stevig vast

Ze schrok.
'Hhmmmm''
Kon ze alleen zeggen.
Ze moet me laten gaan
Dacht ze toen.
Ik moet nikki helpen
Ze probeerde weg te komen.

Niki keek van Jamie naar Eric.
"Of Pyro, hoe jullie hem hier ook noemen..." ging ze door, in de hoop nu wel een antwoord te krijgen.

Pyro nam het pasje van Mistique over en opende de deur voor haar. Met het pasje in zijn hand, hield hij met een eigenzinnige grijns op zijn gezicht de deur voor haar open.
En we zijn binnen...


Bobby wist net op tijd met zijn ijs een draaiing te maken voordat hij tegen Tiffany aan botste. Even bleef hij staan en viel zijn blik op Angela.
"Laat haar los," zei hij toen simpelweg.
"Als je niet wilt dat ik iemand vasthoud tegen zijn wil in, doe het dan niet zelf ook!" zei hij. Zijn stem trilde lichtjes.
Toen zette hij zich weer af en begon hij de ijsbaan langer te maken en verder te glijden. Zo nu en dan haalde hij even het apparaatje tevoorschijn om zijn richting te bepalen en verliet al gauw het schoolterrein...
Pas maar op, John. Hiermee kom je niet weg!

"Ik breng haar eerst naar de ziekenboeg en dan haal ik NIKI"
brulde ik hem achterna
"Hij maakt me zo kwaad die klote ijspegel"
mompelde ik woest
"Ik laat je los maar ik breng je niet terug naar Pa...ik bedoel Sabertooth das te gevaarlijk"
zei ik tegen Angela terwijl ik mijn hand van haar mond haalde

ze keek Tiffy aan.
''ik moet wel terug''
Zei ze toen.
''Ik moet Nikki helpen''
Ze wou weg komen.
''Alsjeblieft''
Smeekte ze haast.

ik keek haar strak aan
"ik breng je niet terug naar mijn vader...kijk wat hij met je benen deed"
zei ik resoluut
"ik breng je naar je vader en daarna ga ik haar halen"
zei ik zachter
"ik beloof je dat ze terug komt"
zei ik tegen haar

Ze schudde haar beloofd.
''Ik laat haar niet in de steek''
Zei ze toen.
''Ze is mijn beste vriendin''
Ze keek Tiffy aan.
''Ik heb het vroegen beloofd''
Zei ze daarna.

ik keek haar strak aan
ik gebruikte mijn kracht op haar 'JIJ blijft op school tot je benen genezen' beval ik haar rustig in haar hoofd maar onvermijdelijk
"Het spijt me"
zei ik oprecht

Ze zuchte.
''Ok ik blijf''
zei ik toen.
''Maar het is niet eerlijk''
Zei ze toen boos.
''Kan je me nu loslaten?''
Vroeg ze toen.