ruzie over de vaders

Ik schudde me hoofd
''Ik wil niet tegen hem getuigen.''
Ik begon te huilen.
''Dat wil ik niet''
Zei ik.
Paige keek An aan.
''Je bent niet te veel''
Zei ze tegen An.

Noah knuffelde ELisa.
"Dan moet het niet, als je het niet wil !"
Ric keek onzeker toe.
"Maar dan kan hij het nog bij andere meisjes doen .... en dat zal hij ook doen !"
Ik keek haar aan.
"Wel, je hebt nu die nieuwe baby, dan heb je mij niet meer nodig !" Ik liep de kamer uit en leunde tegen de muur aan.

Ik begon me heel schuldig te voelen.
''Dit is allemaal mijn schuld.''
Huilde ik.
Paige keek An na.
''An dat is niet waar.''
Zei Paige erg verdrietig.
''Dat is niet waar.

Noah schudde zijn hoofd.
"Nee, het is jouw schuld niet dat hij is hoe hij is ! Hij deed dit al voordat hij jou kende !"
Ricardo zei.
"Als je het echt niet wil, dan moet je het niet doen !"
Henry keek An na en keek toen onzeker Paige aan.
"Wat nu?" vroeg hij onzeker.
Ik bleef staan.

Ik keek hun aan.
''Ik zou wel moeten''
Zei ik toen.
Paige was erg bezorgt om An.
''Zou je met haar willen praten''
Vroeg Paige aan Henry.

"Het is een keuze die jij moet maken en jij alleen !" zei Ricardo.
"Daar kunnen wij niet over beslissen en je moet het niet !"
Noah glimlachte en kniklte.
"Ik blijf bij je, wat je ook kiest..."
"Ik?" vroeg Henry onzeker.
"Ik denk niet dat dat veel uithaalt...", zei hij onzeker.
Ik ging zitten.

Ik knikte.
''Ik doe het''
Zei ik toen.
Paige keek Henry aan.
''Het is ook jou dochter''
Zei ze.
''Probeer het''

Ricardo glimlachte.
"Ok, ik vind het heel erg moedig van je !"
Noah knikte en keek Elisa met een glimlach aan.
Henry zuchtte.
"Goed dan !" Hij liep de kamer uit en zag mij meteen.
"An, kunnen we praten?"
Ik schudde mijn hoofd en liep weg.

ik keek hun aan.
''Maar ik voel me niet moedig''
Zei ik en probeerde niet te gaan huilen
Paige keek henry na.
''Hopelijk lukt het''
Zei ze tegen zichzelf

Ricardo glimlachte naar haar.
"Toch ben je het !"
Noah gaf een kneepje in Elisa's hand.
Ik stapte snel door zodat ik niet hoefde te praten met mijn vader. Ik ging het ziekenhuis uit en liep naar huis.
Henry liep terug Paige's kamer binnen.
"Ze is er vandoor..."

Ik keek hun aan.
''Zal wel''
Zei ik.
Paige zuchte.
''Dankje voor het proberen.''
An wat is er toch.
Zei ze in gedachten tegen An.

Ricardo knikte.
"Ik meen het echt hoor ! Ik denk niet dat er veel meisjes zijn die zouden durven wat jij nu doet !"
Noah zei.
"Er zijn trouwens ook niet veel meisjes die bij een loverboy weggeraken !"
Henry keek onzeker naar Paige.
Ik kwam thuis en ging op de bank liggen.
Niets

Ik zuchte.
''Er zijn ook niet veel meisjes die zich twee keer door dezelfde jongen in elkaar laat slaan.''
Ik sloot me ogen omdat ik niet meer wou praten.
An je kunt me niet wijsmaken dat er niets is.
Dacht Paige aan An.
Je bent onze dochter en we houden van je.
Paige keek naar Henry

Ricardo was niet van plan te zwijgen.
"Er zijn meisjes die zich veel meer in elkaar laten slaan door dezelfde jongen, geloof me !"
Noah keek bezorgd naar Elisa.
Ik masseerde mijn slapen en probeerde mijn moeder te negeren.
Ik wil er niet over praten !
Henry keek onzeker Paige aan.
"Alles in orde?"

Ik keek hun aan.
''Ik wil er niet meer over praten.''
Zei ik alleen.
Paige keek Henry aan.
'Ík maak me zorgen om An''
Zei ze.
''Maar ze wilniet met me praten.''

Ricardo knikte.
"Goed, dat begrijp ik..."
Noah bleef Elisa's hand vasthouden en was blij dat hij weer terug bij haar was.
Henry knikte onzeker.
"Kan je haar niet hierheen orben als ze ergens alleen is?" vroeg hij onzeker.
"Of niet?"
Ik begon in slaap te vallen.

Ik keek rond.
''Ik wil hier weg''
Ik voelde me depressief.
Paige schudde haar hoofd.
''Ik denk dat ze dan heel boos gaat worden.''
Ze dacht na.
''Misschien helpt het als we haar even laten.''
Zei ze toen.

Noah knikte.
"Dat begrijp ik... Zullen we aan een zuster vragen of ze weet wanneer je naar huis mag gaan?" vroeg hij haar toen.
Ricardo keek naar Elisa.
"Zal ik anders een boek voor je gaan kopen?"
Henry knikte.
"Ok, is goed !" Hij gaf haar een zoen.
Ik sliep door.

Ik knikte naar Noah en Ricardo.
''Graag''
Zei ik.
Paige kuste hem terug.
''Dan kun je misschien later even met haar praten.''
Stelde Paige voor.

Noah glimlachte en liep de kamer uit. Hij ging op zoek naar een zuster en vroeg haar zodra hij er één gevonden had hoelang Elisa nog in het ziekenhuis moest blijven.
Ricardo keek Noah na en keek toen zijn zusje aan.
"Welk boek zal ik voor je gaan kopen?"
Henry keek Paige onzeker aan.
"Ik denk niet dat ze met me wil praten !"
Ik werd wakker en bedacht me toen dat ik binnekort weer terug naar Magicschool zou moeten gaan.

Ik dacht na.
''Doe maar een boek waar ik mee kan lachen.''
Zei ik.
De zuster zei dat ik overmorgen naar huis zou mogen.
Paige keek Henry aan.
''Dat wil ze denk ik wel, ze voelt zich denk ik aleen wat buitengesloten.''
Zei Paige tegen Henry

Ik kwam van de bank af.
"Ik zal maar wat drankjes gaan proberen te maken voor die stomme test die ik moet maken om alles in te halen.." Ik liep naar de zolder en pakte alles wat ik nodig had.
Noah kwam weer binnen.
"Je mag overmorgen al naar huis !" zei hij opgewekt.
Ric knikte.
"Ok, ik ben zo terug !" Hij liep de kamer uit.
Henry keek Paige onzeker aan.
"Hoe bedoel je?"

Noah werd rood en begon heel erg hard te stralen.
Ricardo ging een boek voor ELisa kopen.
Henry werd rood.
"Maar..." Hij zweeg en wist even niet wat zeggen.
"Ik mag toch blij zijn? Ik wil niet dat die baby iets overkomt..." Onzeker keek hij Paige aan en sloeg toen zijn blik neer.
Ik begon wat drankjes te mengen, maar was er niet echt bij.

Ik keek Noah aan.
''Wat word jij gauw rood.''
Ik moest lachen.
Paige stond op.
''Natuurlijk mag dat.''
Ze liep zo goed mogelijk naar Henry.
''Maar An is ook je dochter.''
Ze kuste hem