ruzie over de vaders

Wat: Elisa wil dat haar kinderen hun vader leren kennen, zodat ze zelf kunnen bepalen of ze hun vader willen kennen of niet.
Wat vind Noah er van en hoe gaat hij ermee om
Wanneer: Na de geboorte van Charlotte de dochter van Diesel en elisa
Genre: ruzie
Wie: iedereen wat logisch is
Regels: basisregels

Beginpost

Ik zat boven in de badkamer en was Charlotte in bad aan het doen.
''Dat is lekker he lieverd.''
Ik keek trots naar me jongste dochter.
''Kom we gaan je afdrogen en aankleden en dan maak ik lekker je flesje klaar.''
Ik haalde Charlotte uit het bad en droogte haar af, ik deed haar een luier om en begon haar aan te kleden, daarna liep ik met haar naar beneden toe en begon dan een flesje voor Chalotte klaar te maken.
''Je flesje is bijna klaar.''
Toen haar flesje klaar was ging ik met haar op de bank zitten en gaf haar de fles.

Hij had met Nicolaas en Esther zitten spelen en stond op toen hij Elisa naar beneden zag komen. Hij liep naar haar toe en net wanneer hij iets wilde zeggen, kwam Esther naar haar moeder toegelopen.
"Mama mama !" riep ze.
"Wanneer ik naar papa?" vroeg ze hoopvol en toen kwam ook NIcolaas eraan gelopen.
"Ikke ook naar papa !" riep hij. Noah stak zijn kin in de lucht en zei:
"Nee, we gaan niet naar papa !" Esther kreeg vlammende ogen, maar Nicolaas keek beteuterd naar Noah.

Ik wou antwoorden toen ik Noah hoorden zeggen, dat hun niet naar hun vader gingen.
''Esther, Nico ga maar even lekker spelen, mama wil even met Noah praten.''
Ik zag hun naar hun speelgoed lopen en gaan spelen, ik keek Noah aan.
''Noah ik wil dat ze hun vaders leren kennen, ik wil niet dat ze opgroeien zonder hun vaders, net zoals ik in het begin.''
Ik keek Noah aan en wachte op antwoord.
''Jij vond het toch ook erg om zonder vader te moeten opgroeien.''
Ik bleef Noah aankijken.

Hij keek Elisabeth een beetje boos aan.
"Nee, natuurlijk vond ik het niet leuk om zonder vader op te groeien !" Hij zweeg even en zei dan zachter.
"Maar ik dacht altijd dat we gingen doen alsof ik hun vader was..." Hij voelde zich gekwetst, maar probeerde het niet te laten merken.
"Goed, als je vindt dat ze hun vader moeten leren kennen, dan doe je dat maar... Ik heb toch niets over hen te zeggen... Het zijn jouw kinderen !" Nors draaide hij zich om en wilde de keuken uitlopen.

''Ja dat zouden we ook doen en ze zien jou ook als vader, maar ik vind dat ze recht hebben om hun biologische vader te leren kennen, zodat ze zelf kunnen bepalen, of hun, hun biologische vader in hun leven willen. Ik wil niet dat hun later mijn gaan haten omdat ik nooit wou dat ze hun echte vader leren kennen.''
Ik bleef de hele tijd charlotte de fles geven. Uiteindelijk was de fles leeg en ik legde haar tegen me schouder aan en klopte zachtjes op haar rug om haar een boertje te laten doen.
''Natuurlijk heb jij ook wel recht om je menig hierover te geven.''
Ik keek Noah weer aan.

Hij haalde zijn schouders op en keek Elisa niet meer aan.
Ja, dat zal wel !
De laatste dagen sliep hij s' nachts slecht en dat zorgde ervoor dat hij sneller slechtgezind was.
"Ik ga een wandeling maken !" zei hij dan en liep al naar de hal waar hij zijn jas pakte en die aandeed.
"Ik weet niet hoelang ik wegblijf..." Hij verscheen weer in de keuken en keek Elisa aan voor antwoord. Nicolaas was verdrietig en begon te huilen.

''Noah kunnen we hier niet gewoon als twee volwassenen over praten.''
Nadat Charlotte een boertje had gelaten legde ik haar in de box en pakte Nico op en knuffelde hem.
''Zullen we zo lekker samen gaan spelen en met Esther, lieverd.''
Ik keek Noah weer aan.
''Noah waarom laten we Nico en Esther niet zelf bepalen of ze hun vaders willen leren kennen, ik vind dat we dat niet voor hun kunnen bepalen, het is hun leven.''
De tranen stonden in me ogen

"Nee, want dat haalt toch niets uit !" zei hij nors en draaide zich om. Hij had de tranen in Elisa's ogen gezien en wilde haar niet kwetsen, maar hij moest er even tussenuit.
"Ik moet even een luchtje gaan happen, daarna praten wel verder !" riep hij nog en sloeg daarna de voordeur achter zich dicht. Dan begon hij in de richting van het park te lopen. Nicolaas knikte naar zijn moeder.
"Ja, spelen met Esther !" Nieuwsgierig keek hij naar zijn kleine zusje, Charlotte en bleef een tijdje zwijgend naar haar kijken. Dan pas merkte hij dat Noah weg was.
"Waal hij?"

''Ja lekker spelen, zullen we je vader ook gaan roepen Nico zodat je even met hem kan spelen zolang Noah aan het wandelen is.'''
Ik zucht even en kijk dan naar Nico en glimlachte naar hem. Ik keek even bij charlotte of ze zich vermaakte daarna ging ik bij
Nico en Esther zitten om met hun te spelen.
''Thomas wil je even spelen met Nico.''
Ik keek naar Esther.
''Jou papa roepen we de volgende keer ok''
Ik bleef haar aankijken

Esther knikte teleurgesteld en begon zwijgend verder te spelen. Even later stond ze op en liep naar haar zusje toe en bleef naar haar kijken. Nicolaas was erg blij.
"Ja, papa komen !" riep hij en zag zijn vader niet veel later binnen schemeren. Ook Thomas was erg vrolijk en glimlachte naar Elisa.
"Ja, dat wil ik graag, bedankt !" Hij tilte zijn zoontje, die naar hem toegelopen was, op en begroette hem uitbundig. ONdertussen was Noah al in het park en ging op een bankje zitten. Hij sloot vermoeid zijn ogen en bleef zitten.

''Graag gedaan Thomas maar wil je wel weer gaan voordat Noah weer thuiskomt''
Ik keek hem even aan en liep toen naar Esther en Charlotte.
'Lieverd zal ik met jou gaan spelen.''
Ik glimlachte vrolijk naar Esther en begon haar dan te kietelen en na een tijdje rende ik bij haar weg.
''Je kan mama toch niet pakken.''
Ik stak speels me tong naar haar uit.
''Pak me dan als je kan''

Hij knikte.
"Ja, natuurlijk !" HIj begon met zijn zoontje te spelen terwijl Esther begon te lachen omdat ze door haar moeder gekieteld werd.
"Mama stop !" zei ze lachend en rende toen achter haar moeder aan om haar proberen te pakken. Het lukte haar niet om haar moeder in te halen en daarom ging ze op de grond zitten en deed alsof ze aan het huilen was. Charlotte lag ondertussen verbaasd te luisteren naar alles wat er om haar heen gebeurde en vroeg zich af waar haar moeder was.

Ik keek even glimlachend naar Nico die met Thomas aan het spelen was, en zag dat Esther me niet te pakken kon krijgen en op de grond ging zitten. Ik dacht dat ze echt aan het huilen was en ik liep naar haar toe en pakte haar op.
''Lieverd wat is er aan de hand, waarom moet je zo huilen.''
Vroeg ik een beetje bezorgt, en ik had nog steeds niet door dat Esther niet echt aan het huilen was. Ik keek weer even naar charlotten en deed haar, haar speen in de mond en legte nog wat baby speelgoed bij haar neer.
''speel maar lekker lieverd.''
Ik glimlachte trots naar haar.

Nicolaas ging helemaal op in het spelen en was heel erg vrolijk. TOen Esther door haar moeder opgepakt was, begon ze te lachen en sloeg haar armen om haar moeders nek.
"Ik heeft mama kunnen pakken !" zei ze met een ondeugende blik in haar ogen en keek ook even naar haar kleine zusje. Ze was erg blij dat ze een zusje had en bleef maar naar Charlotte kijken.
"Charlotte zusje !" zei ze dan en keek haar moeder met een blijde glimlach aan. Charlotte keek heel erg blij naar haar moeder en keek dan ook even naar het babyspeelgoed, maar meer deed ze niet. Daarna keek ze haar moeder weer aan en stak haar armpjes uit.

Ik keek verbaast Esther aan.
''Ja je hebt mama toch kunnen pakken, dat heb je erg slim gedaan.''
Ik keek trots naar Esther en dan naar Charlotte.
''Ja dat is jou zusje he, jij bent haar grote zus.''
Ik zag dat charlotte niet met het speelgoed wou spelen maar opgepakt wou worden. Ik zette Esther even neer en pakte Charlotte op.
''Volgens mij wil charlotte ook wel mee spelen, met Esther en mama''

Esther knikte trots, maar keek erg verdrietig wanneer ze door haar moeder op de grond gezet werd. Ze keek naar haar kleine zusje en haar moeder en dan even naar Nicolaas en zijn vader en ze voelde zich plots een beetje eenzaam. Af en toe wierp Thomas even een blik op Elisa, Esther en Charlotte en voelde ook regelmatig waar Noah was. Na een tijdje ging hij helemaal op in het spelen met Nicolaas en vergat te voelen waar Noah was. Noah was ondertussen een beetje tot rust gekomen en was weer op weg naar huis. Hij kwam langs de voordeur binnen en hing zijn jas aan de haak. Hij was erg vrolijk en had voor Elisa een doosje in de vorm van een hartje waar chocola inzat gekocht omdat hij zich schuldig voelde over zijn gedrag. Zachtjes liep hij naar de woonkamer en wilde Elisabeth verrassen.
"Ik ben er weer !" Hij had het doosje achter zijn rug verborgen, maar blijf zwijgend staan toen hij Thomas zag. Thomas stond geschrokken op en keek angstig van Noah naar Elisa.

Ik keek even naar Nico en Thomas en daarna naar Esther en zag dat ze zich een beetje eenzaam voelt.
''Of wil je niet met charlotte spelen, dan gaat mam alleen met Esther spelen.''
Ik hurk neer en begon Esther te knuffelen.
''Mama houd van je, dat weet je toch''
Ik bleef Esther een tijdje knuffelen zonder Charlotte te pletten. Plots hoorde ik Noah en zag dat Thomas nog niet weg was en dat Noah, Thomass zag.
ohnee toch.

Esther knikte naar haar mama.
"Nee, ikke wil met mama en zusje spelen.... en papa..." Noah keek van Thomas naar Elisabeth en deze keer kon hij de tranen in zijn ogen niet verbergen. HIj haalde de verrassing voor Elisabeth vanachter zijn rug en gooide het op de grond. Dan draaide hij zich om en wilde de woonkamer alweer verlaten. Thomas stond op en zag niet dat Nicolaas verbaasd opkeek.
"Ik ga maar weer eens... Of zal ik even op de kinderen passen zodat jij achter Noah aankan?" vroeg hij en keek Noah die ondertussen al in de keuken was na.

Ik legde Charlotte terug in de box en keek even naar het doosje die Noah op de grond had gegooit, Ik knik even naar Thomas en ren dan achter Noah aan naar de keuken.
''Noah alsjeblieft praat met me''
Met tranen in me ogen kijk ik aan.
''Het spijt me ik had hem niet mogen roepen, het spijt me.''
Ik bleef hem aankijken en hoopte dat hij wou praten.
''alsjeblieft zeg iets tegen me''

Esther keek benauwd haar moeder na en ging dan dicht bij haar zusje staan omdat ze haar wilde beschermen nu haar mama er niet was. NOah draaide zich met tranen in zijn ogen terug om.
"Wat valt er te zeggen? !" riep hij en haalde dan diep adem en ging zachter verder.
"Ik weet niet meer welke plaats ik in dit gezin nog heb....", zei hij en liep naar haar aanrecht toe en leunde er tegenaan. Met gesloten ogen bleef hij staan en wachtte tot Elisa zou antwoorden. Thomas voelde zich schuldig omdat Elisa en Noah nu ruzie hadden. Nicolaas staat op.
"Mama..." Hij wordt door Thomas tegengehouden en er springen tranen in zijn ogen.
"Mama !"

''Noah je bent mijn vriend en ik hou van je, ik wil geen ruzie met je hebben, ik wil niet dat je gekwetst raakt en boos op me bent''
Ik liet Noah me aankijken en de tranen liepen over me gezicht.
''Ik hou van je en ik wil je niet kwijt, nooit.''
Ik keek verdrietig.
''Please Noah zeg alsjeblieft dat je van me houd en me niet kwijt wil.''
Ik keek daarna naar de grond.
''Het spijt me zo erg.

Hij keek Elisa aan en hij deed erg veel moeite om zijn tranen tegen te houden. Hij nam haar handen vast en keek haar aan.
"Ik hou ook van jou ! Echt waar ! Met heel mijn hart, maar ik heb de laatste tijd het gevoel dat wat ik denk of zeg of voel niet meer belangrijk is !" Hij keek even naar de grond en keek Elisabeth dan weer aan. HIj wist niet goed hoe hij het moest zeggen.
"Ik heb soms gewoon het gevoel dat ik er niet echt bij hoor...." Hij zuchtte diep en hoopte dat hij Elisabeth niet te hard kwetste, want dat was zijn bedoeling absoluut niet.

''Natuurlijk hoor je wel erbij, ik had liever ook dat Nico en Esther en Charlotte jou kinderen waren en het spijt me zo dat, dat niet zo is, maar hun hebben ook recht om hun biologische vader te leren kennen.''
Ik wou niet dat Noah me zag huilen dus ik rende de keuken uit en rende door naar boven naar onze kamer toe en liet me daar huilend op me bed vallen.
Waarom moet ik ruzie hebben met Noah, waarom kan hij niet begrijpen dat ik heb belangrijk vind dat hun, hun biologische vader leert kennen, ik wil niet dat ze me later haten, omdat ik hun bij hun biologische vader probeer weg te houden.
''Zal het nog wel goed komen tussen mij en Noah.''

Hij keek Elisabeth na en zuchtte diep. Esther had haar moeder voorbij zien lopen en wist niet wat te doen. Noah bleef een tijdje twijfelend staan en schreef dan een briefje waar opstond:
Liefste Elisa,
ik wil je niet kwetsen want ik hou echt zielsveel van je ! Je bent het allerbelangrijkste voor mij, maar de laatste tijd ben ik erg verward. Dit zal waarschijnlijk meer met mij te maken hebben dan met jou ! Daarom heb ik besloten er een tijdje tussen uit te gaan. Zo kan ik nadenken over alles en wanneer ik alles weer op een rijtje heb kom ik weer terug ! Maak je geen zorgen over mij, ik red het wel ! Zorg goed voor jezelf en de kinderen !

LIefs Noah

Na het briefje op het aanrecht te hebben gelegd, liep hij naar buiten.

Na een tijdje was ik uitgehuild en wou het uitpraten met Noah
''Ik moet het uitpraten.''
Ik transporteerde naar de keuken.
''Noah ik.''
Ik zag toen plots dat Noah er niet meer was en toen zag ik het briefje op de aarecht liggen en pakt het en begon het te lezen.
''WAT NOAH NEE''
Ik zak tegen de muur op de grond en zit in elkaar en begin hard te huilen.