ruzie over de vaders

Ik wilde nog eens bij Elisa op bezoek en orbde met Hendrik de keuken binnen nadat ik gevoeld had dat ze alleen in de keuken was. Geschrokken zag ik haar huilend tegen de muur zitten. Ik zette Hendrik neer toen Thomas met Nicolaas de keuken binnen kwam. Even keek ik verbaasd naar hem, maar dan keek ik Thomas even aan en hij begreep wat ik bedoelde. Hij liep naar Hendrik en tilde hem op en liep dan met zijn 2 zonen terug naar Esther en Charlotte. Ik liep naar Elisa toe, ging naast haar zitten en sloeg mijn arm om haar heen, niet wetend wat er aan de hand was.
"Elisa, wat is er?" vroeg ik bezorgd.

Door het huilen kwam ik niet uit me woorden, het enigste dat ik eruit kreeg was.
''Noah ruzie weg.''
Na een tijdje waren de tranen op en keek ik An aan.
''Noah en ik heb erge ruzie gehad en nu is hij weg gegaan door mij.''
Ik gaf An het briefje dat Noah had geschreven aan mij.
''Het is allemaal mijn schuld, alleen omdat ik wou dat Esther, Nico en charlotte hun biologische vader zou leren kennen, zodat hun me later niet zouden haten.''
De tranen begonnen weer te stromen.

Ik luisterde naar Elisa en nam het briefje van Noah aan en begon het meteen te lezen. Daarna knuffelde ik Elisa even en zei dan:
"Nee, het is niet allemaal jouw schuld ! Je hebt hem niet gedwongen weg te gaan ! En ik vind het normaal dat je wil dat je kinderen hun vaders kennen... Het is hun recht als ze hen willen leren kennen.... Het is alleen erg moeilijk voor Noah..." IK zweeg even en zei toen voorzichtig:
"Misschien is het beter voor iedereen als jullie even een tijdje uit elkaar gaan om over alles na te denken..."

Ik keek luisterde naar wat An zei en keek haar daarna verbaast aan.
''Ik wil niet een tijdje uit elkaar, ik hoef niet na te denken, ik wil Noah.''
De tranen beginnen weer hard te stromen en ik legde me gezicht in me handen.
''En het is wel allemaal mijn schuld, ik had Thomas niet moeten roepen nadat hij weg was.''
Ik stond op en transporteerde naar me kamer toe en ging op bed liggen en ik keek naar de kant van Noah op het bed en ik voelde me heel erg ongelukkig nu Noah weg was.
''Noah ik wil je terug, ik wil je niet kwijt.''

Ik keek naar Elisabeth en zuchtte diep toen ze wegtransporteerde.
"Goed gedaan An !" zei ik nors tegen mezelf. Toen kwam Thomas de keuken binnen gelopen en vroeg of alles in orde was.
"Nee !" zei ik nors en liep langs hem heen naar de kleintjes toe. Esther wilde naar haar moeder, maar wilde haar zusje niet alleen laten. NIcolaas keek naar Hendrik en zei toen verdrietig.
"Mama veldlietig !" Ik keek naar Thomas toen hij naast me kwam staan.
"Kan je hem niet gaan zoeken?" vroeg hij en ik knikte. Ik sloot mijn ogen en probeerde te voelen waar hij was.
"Ik voel hem niet.... Zou hij ontvoerd zijn of zou hij een spreuk hebben uitgesproken ?"

Ik bleef liggen kijken naar Noah zijn kand daarna stond ik op en bedacht wat ik zou gaan doen en wou hier niet blijven als ik Noah zou moeten missen. Ik neem een keuze en loop naar beneden toe.
''Nico, esther wat zouden jullie er van vinden om met charlotte en mama bij opa en oma een tijdje te gaan logeren.''
Ik keek me kinderen aan en wachte op antwoord. Daarna liep ik naar de keuken en pakte me mobiel en ik belde naar me vader.
''Hey papa, mogen ik en de kinderen een tijdje bij jou en mama komen logeren.''
Ik probeerde niet weer in huilen uit te barsten.

Ik keek Elisabeth verbaasd na en zag dat Thomas hetzelfde deed. Nicolaas keek verbaasd naar zijn moeder.
"Oma en opa?" vroeg hij en knikte toen heftig.
"Ja! Ja !" Hij stond recht en Esther knikte ook blij. Toen Elisa naar de keuken gegaan was, volgde Nicolaas zijn moeder en ging vlak bij haar staan terwijl hij toekeek hoe ze met haar vader praatte.
Andy antwoordde:
"Natuurlijk, je bent hier altijd welkom, dat weet je toch ! IS alles in orde met je?" vroeg hij toen bezorgd.

''Dankje pap, de kinderen hebben al erg zin om te komen logeren, we praten straks wel verder als we er zijn ok''
Ik hong op en zag toen Nicolaas.
''Hey lieverd, ga je alvast je jasje pakken, dan gaat mama boven even wat kleren inpakken om mee te nemen naar oma en opa en pak je ook de jasjes van Esther en Charlotte, vraag maar aan An of ze wil helpen de jasjes aan te doen.''
Ik knuffelde hem even en liep daarna met hem naar de woonkamer en zelf liep ik door naar boven, waar ik een paar koffers pakte en wat kleren en spulletjes van Nico, Esther, charlotte en mezelf in deed. Daarna liep ik naar beneden toe met de koffers.
''Zijn jullie klaar om te gaan.''

"Ok !" antwoordde hij en ging op. Nicolaas knikte naar zijn moeder en ging dan hun jassen halen. Omdat hij niet bij de jassen kon, transporteerde hij ze naar zich toe. Trots omdat hij de jassen mocht gaan halen lie hij anar de woonkamer toe en gaf de jassen aan miij. Verbaasd keek ik naar de jassen omdat ik niet wist wat ik ermee moest doen. Ik knielde zodat ik op ooghoogte met Nicolaas was.
"Wat moet ik met eze jassen?"
"Aandoen !" zei hij en wees eerst op zichzelf en dan naar zijn zusjes. An begreep het en deed Elisa's kinderen hun jassen aan.

Ik zag dat ze klaar waren om te gaan.
''Dankje voor je hulp An.''
Ik bracht eerst de koffers naar de auto toe en kwam toe terug en pakte charlotten en keek Esther en Nico aan
''Kom lieverds we gaan naar opa en oma toe.''
Ik liep met me kinderen naar de auto toe en hielp ze met instappen en legde Charlotte in de buggie en die zette ik vast. Ik reed naar me ouders toe en liet toen Nico en Esther uistappen en ik pakte de buggie en de koffers. Ik belde bij me ouders aan.
''lief zijn he''

Ze doet de deur open.
''Hallo Elisa! En aanhang,'' zegt ze glimlachend naar de kinderen.
Wat groeit ze toch snel op... Het leek pas gisteren toen ze geboren werd, denkt ze sentimenteel.
Niet te geloven dat ik oma ben.
Ze grijnst in zichzelf.
Als ik omama ((grootmoeder)) wordt voor ik vijftig ben val ik flauw.

Ik zag me moeder de deur open doen.
''Hey mam, daar zijn we dan, bedankt dat we een tijdje mogen logeren.''
Ik probeer niet te gaan huilen, maar heb wel tranen in me ogen. Ik loop met de kinderen naar binnen en doe dan hun jasje aan en loop dan naar de woonkamer toe waar me vader is.
''Hey pap we zijn er''
Ik glimlach waterig naar hem.
"'Bedankt dat we mogen logeren.''

Ik bleef met Hendrik en Thomas in Elisa's huis achter en was erg verbaasd.
Andy liep op zijn dochter toe en omhelsde haar even. Dan keek hij haar bezorgd aan.
"Wat is er precies aan dehand, lieverd?" vroeg hij haar dan.
NIcolaas was bij zijn oma blijven staan en keek haar een tijdje nadenkend aan.
"Koekje?" vroeg hij dan en stak zijn armen naar zijn oma uit. HIj was erg blij dat hij bij zijn oma op bezoek was.
"Ik poesje gekleeg van mama !" vertelde hij, hoewel PRue dat natuurlijk al wist.

''Pap kunnen we ergen even rustig praten, dan vertel ik wat er is.''
Ik liep met me vader naar de keuken.
''Noah en ik hebben erge ruzie gehad, over dat ik wil dat de kinderen hun biologische vader leren kennen, omdat ik vind dat hun daar recht op hebben en Noah vond van niet en toen hadden we dus erge ruzie en toen ik het later met hem wou uitpraten, toen was hij weg en hij had een briefje achtergelaten.''
Ik pakte het briefje uit me zak en liet het aan me vader zien.
''Hij is weg gegaan''
De tranen liepen weer over me gezicht.

Ze glimlacht naar Nico.
''Mag je wel een koekje van je moeder, Nico?'' vraagt ze.
Ze hoopt voor hem van wel.
''Heb je echt een poesje gekregen?'' vraagt ze dan om Nico een plezier te doen.
''Hoe heb je hem genoemd?''

Ik keek Thomas aan en keek hem in zijn ogen aan waardoor ik even alles om me heen vergat.
Nicolaas knikte.
"Ja mag van mama !" zei hij zonder het te vragen. "Poesje Tommie !" zei hij en transporteerde zijn poesje naar hem toe en liet het aan zijn oma zien.
Esther kroop op de bank in de woonkamer. Cath kwam de woonkamer binnen gelopen en zocht haar moeder.
"MAMA !"
Andy luisterde naar Elisabeth, zijn dochter, en omhelste haar nadat hij het briefje gelezen had.
"Maar het is toch niet definitief, hij komt wel weer terug, lieverd, dat weet ik zeker !"

Ik liet me door me vader omhelsen en begon harder te huilen.
''Maar wat als het wel definitief is, ik wil Noah niet kwijt, ik hou ziels veel van hem.''
Ik blijf tegen me vader aanstaan.
''Ik kan niet zonder hem, ik heb hem nodig.''
Ik ging op een stoel zitten en staarde voor me uit.
''De kinderen hebben hem nodig.''
Ik legde me hoofd in me handen.

''Aww, wat een lief poesje,'' zegt ze,
om daarna gealarmeerd op te kijken.
''Cath, wat is er? Is er iets gebeurt?''
Laat niks gebeurd zijn!
Laat er alsjeblieft niks gebeurd zijn!

Ik deed een stap dichter naar Thomas toe en bleef hem aankijken.
Andy bleef zijn moeder goed vasthouden.
"Ik weet het, maar ik denk dat hij het even niet meer weet... Hij komt wel terug ! Hij houdt van je, dat weet ik zeker ! En omdat hij zoveel van je houdt, zal hij ook terugkomen ! Echt waar !"
Esther keek om zich heen en vroeg zich af waar Noah was. Nicolaas keek verbaasd naar zijn oma en zag toen Cath naar haar moeder toelopen. Hij wees naar Cath.
"Cath ! mama zusje !" zei hij.

Ik knikte naar me vader.
''Ik hoop dat je gelijk hebt.''
Een tijdje kijk ik voor me uit en keek dan weer me vader aan.
''Ik kon gewoon nu niet in dat huis slapen nu Noah''
Ik kon me zin niet afmaken omdat me tranen al weer begonnen te stromen.
''Sorry pap''
Ik stond op en liep toen naar de woonkamer toe

.

Net voor ik Thomas zou kussen, trek ik plots mijn hoofd weg en loop naar de andere kant van de kamer.
Andy knikte.
"Ik begrijp het ! Het is heel erg goed dat je hierheen gekomen bent ! Wij staan altijd voor je klaar, dat weet je toch hé, Elisa?" vroeg hij en keek haar aan.
"Je moet geen sorry zeggen !" zei hij en liep dan achter zijn oudste dochter aan.
"Elisa, het is niet erg om te huilen..." Toen zag hij zijn kleindochter die vrolijk naar hem toeliep en tilde haar op.

Ik knikte naar me vader.
´´Ja ik weet dat ik bij jullie altijd terecht kan.´´
Zei ik voordat ik naar de woonkamer liep. Voordat ik in de woonkamer kwam had ik gezorgt dat al mijn tranen weg waren.
´´Jawel ik wil niet dat mijn kinderen, hun moeder zien huilen, ik wil ze niet van streek maken, door de fouten die ik heb gemaakt.´´
Zeg ik een beetje verdrietig. Ik zie Esther naar ons toe liep en dat me vader haar optilde.
´´Hey lieverd, vind je het leuk om bij ope en oma te gaan logeren.´´
Ik glimlachte gemaakt naar haar maar ik voelde me depressief worden.

Met een knalrood hoofd liep ik naar Hendrik en tilde hem op. Ik vroeg me af of ik nu het beste even naar Elisabeth kon gaan of haar best even alleen kon laten.
Andy glimlachte en zag dat Esther knikte. Opnieuw keek Esther met een zoekende blik om zich heen en keek haar moeder dan weer aan.
"Waar Noah zijn?" vroeg ze met tranen in haar ogen. Andy keek onzeker van Esther naar Elisabeth. Nicolaas verloor zijn interesse in zijn oma toen die niets meer zei en trok Cath mee naar de woonkamer.
"Mama ! Cath !" zei hij en wees naar zijn tante die niet zoveel ouder dan hijzelf was.

Ik keek Esther aan toen ze me vroeg waar Noah was en probeerde niet in tranen uit te barsten. Ik was blij toen Nico met Cath binnen kwam.
''Hey Cath, jij bent ook al erg gegroeid, wat ben je een grote meid zeg''
Ik keek met een glimlach ook al was die nep naar haar. Toen keek ik me vader aan.
''Papa is het goed, dat ik boven even ga rusten.''
Ik keek me vader aan voor antwoord.
''Ik heb even rust nodig.''

Ik wilde wegorben, maar iets in me hield me tegen en zorgde ervoor dat ik me weer naar hem omdraaide en hem aankeek.
Esther keek haar moeder vragend aan en wanneer die niets tegen haar zei, keek ze verdrietig naar de grond. Cath zag Elisa en begon te stralen.
"Ja !" antwoordde ze haar zus blij.
"Elisa !" zei ze dan omdat ze zo blij was dat ze haar nog een keer zag. Ze liep op haar zus af en omhelste haar, hoewel ze nog niet eens tot haar middel reikte. Andy klnikte naar zijn dochter en zette Esther op de grond neer en liep dan naar Cath en tilde haar op zodat Elisabeth kon gaan rusten.