Onder aanval

''Oh, jij vind mevrouw Connor ook al geweldig?'' grijns ik. ''We kunnen net zo goed een mevour Connor-fanclub oprichten!''
Ik lach en kijk Jack aan.
''Ze was inderdaad geweldig. Zeker voor mij.''
Ik glimlach en kijk dan serieus.
''Oké, eh... dit was de quote: ''Als je zegt 'ik houdt van je' hoeft dat niet te betekenen dat je het ook echt meent. Soms zeggen daden meer dan woorden.'' ''

"Ik weet dat ze geweldig was voor jou en al wie geweldig was voor jou is ook geweldig voor mij, snap je?"
Jack hield zijn hoofd schuin.
"Bedoel je daarmee dat je altijd zegt dat je van me houdt, maar je het eigenlijk helemaal niet meent?! " vroeg hij en ging rechter zitten terwijl hij haar ongelovig aankeek.
"Nou? !"

Ik knipper met mijn ogen, maar begrijp hem wel volledig.
Ik blijf rustig en kijk Jack aan.
''Ik maakte me er eigenlijk zorgen over dat dat bij JOU het geval was... Maar toen dacht ik... nou ja... 'daden zat'. We hebben nou al vaak genoeg laten ZIEN dat we van mekaar houden, ja? Twee keer in een paar uur is toch behoorlijk wat.''
Ik glimlach.
''En ik had 't idee dat er ook nog een derde keer aan zat te komen, maar als ik je gezicht nu zie... weet ik niet of die nog doorgaat.''
Ik kijk hem onzeker aan, om dat dan van me af te schudden en hem met een vuur in de ogen aan te kijken.
''Mijn antwoord op je vraag van net... zou ik dit doen als ik niet van je hield?''
Ik reik naar hem uit en kus hem lichtjes en teder en laat hem dan los, een paar centimeter van hem af te blijven zitten. Eerlijk gezegd ben ik best bang dat hij me NU afwijst, maar ik blijf dapper zitten, ookal plan ik erop om overboord te springen als hij dat doet en ikweetveelwat te doen. Verdrinken, wegzwemmen... maar goed, ik blijf nu dus zitten, vastberaden.

Jack dacht na terwijl hij zwijgend naar haar luisterde en haar aankeek. Telkens knikte hij omdat hij het met haar eens was.
"Ik hou wel van je !" Toen hij haar teder kuste, keek hij haar een tijdlang zwijgend aan en glimlachte toen.
"Ik geloof je !" zei hij en begon haar plots vurig te kussen terwijl hij zijn handen achter haar hoofd plaatste.

''Goed, oké!'' mompel ik als antwoord op allebei Jack's zinnetjes, een beetje verdiept in z'n kus. Dan maak ik me los en knipper met m'n ogen. ''Sheesj... over ongevoelige lomperd-antwoorden gesproken... Oké, retake! Ik houdt ook van jou; daar ben ik blij om!''
Ik glimlach en trek vragend aan Jack's jas.
''Dus... derde keer... of geen derde keer...'' vraag ik.

Jack grijnsde.
"Natuurlijk derde keer !" zei hij en keek haar opgewekt aan.
"Na al die moeite die ik heb moeten doen om je te kunnen vangen, ga je me toch niet zonder een beloning laten hé?" vroeg hij haar.
"Tenzij jij natuurlijk me wil pesten !" voegde hij eraan teo. Toch begon hij haar teon in haar hals te kussen.

Ik laat hem voor een moment z'n gang gaan, om hem dan van me af te duwen.
''Plagen, pesten? Hell, yeah!'' zeg ik droog en ga bovenop hem zitten. ''Zo. Fase één compleet.''
Ik buig me naar voren en pin hem onder me vast, om voor zijn gezicht te gaan hangen met het mijne. NET te ver van hem vandaan, zodat het onmogelijk voor hem is me te kussen. Ik grijns.
''Fase twee... compleet...'' zeg ik dan expres hees en glimlach verleidelijk.

Jack keek Lisette aan met een erg grote glimlach.
Een tijd later ging hij uit bed en kleedde zich aan.
"Ik hou echt van je Lisette !" zei hij vrolijk en nam de sleutel op om de deur los te maken.
"Zullen we maar terug naar de anderen gaan?" vroeg hij grijzend.
"Oh nee! Eerst een koekje !" HIj keek erg blij.
"Een koekje! "

Ik staar hem aan, bezig met een shirt aantrekken, om me dan eerst goed aan te kleden.
Dan begin ik te giechelen.
''Oké, koekiemonster!'' grijns ik en pak de schaal koekjes om hem voor Jack omhoog te houden met één hand. De ander doe ik in m'n zij.
''Nou? M'n koekjes worden koud,'' zeg ik glimlachend. ''Daarbij is 't beleefd om te wachten tot de niet-bakker een koekje heeft gepakt. Daarna kan de bakker een koekje pakken. Snappie? Dus, shoo. Oh, als we de rest van de bemanning terughebben houdt ik je aan die zwemafspraak!''

Jack hield zijn hoofd scheef.
"De koekjes zijn toch al koud?" vroeg hij.
"N trouwens, Jack en beleefdheid ! Dat gaat niet samen, nooit !" zei hij lachend.
"Zwemafspraak, ja echt wel !" zeio hij vrolijk en gaf haar een kus.
"Mag ik nu een koekje?" vroeg hij.
"Pak er dan zelf snel één !"

Ik haal mijn schouders op.
''Buh. Het klonk leuk!'' verdedig ik mijn opmerking van koudwordende koekjes. Ik giechel dan met hem mee.
Ik pak maar snel een koekje en stop hem in mijn mond, instinctief om me heen kijkend of mevrouw Connor om een hoekje komt om me een tik op mijn vingers te geven voor slechte manieren.
''Oké, Jack...'' mompel ik. ''Pak maar een koekje, dan.''
Ik grijns speels.
''Je hebt hem verdiend!''
Ik lach.

Jack knikte als een klein kind.
"Ja, want ik ben braaf geweest he mama !" zei hij en nam snel een koekje van de schaal voordat ze zich zou bedenken na deze uitspraak.
"Hmmm lekker !" zei hij weer op een normale toon en keek hongerig naar het koekje. Hij stak het in zijn mond en sloot zijn ogen. Hij at het langzaam op en toen hij het helemaal ophad, opende hij zijn ogen weer en keek Lis aan.
"Van nu af aan benoem ik je tot beste koekjesbakker van dit schip !"

Ik staar hem aan na die eerste opmerking.
''Ik wil je moeder niet zijn! No offense naar je moeder, maar... EW!''
Ik ril, om te grijnzen naar Jack.
''Beste koekjesbakker van 't schip... Ik ben de enige koekjesbakker van dit schip!''
Ik kakel en loop naar de deur met de plaat koekjes nog op mijn hand.
''Dus!,'' een kip is geen mus, denk ik ondertussen, ''Zullen we maar?''

Jack keek een beetje boos.
"Dus wel !" zei hij simpelweg en haalde zijn schouders op.
"Ik weet toch niet waar ze is.... en of ze nog leeft ... " Hij dacht na.
"Waarschijnlijk niet !" Hijs chudde zijn hoofd en keek Lisette weer aan.
"Ja, waarschijnlijk de enige !" HIj gaf haar een kus.
"Maakt toch niet uit?" vroeg hij.
"Ja, we gaan !"

Ik bijt op m'n lip en pak hem bij z'n arm.
''Ik bedoelde niet ''ew'' van gats, maar... nou, je snapt me...''
Ik grijns. ''Kijk eens naar ons! Noem me alsjeblieft nooit meer mama...''
Ik geef Jack een knuffel en hups de deur uit, naar Elizabeth en Will sluipend.
Ik kijk om en grijns, om verder te sluipen tot achter Will.
Ik grijns breed en leg een hand op Will's schouder, net als ik keihard: ''BOE!'' in z'n oor roep.

Hij schrok zo hard dat hij Lis bijna een mep had gegeven maar had net op tijd door dat het Lis was.
"Getver Lis!", zei hij, "Doe dat nooit meer ik had je bijna een mep verkocht! Wat is er?"
Hij keek Lis aan en moest nog een beetje bekomen. Hij nam Elizabeth's hand vast en kneep er zachtjes in.
"Moest je me echt zo hard laten schrikken?", vroeg hij aan Lis en hij knuffelde Elizabeth eventjes.

Ik ben een beetje hyper aan het worden door het teveel aan koekjes. Mijn ogen stralen van pret en ik grijns breed.
''Hi Will!'' doe ik uiterst vrolijk. ''Had 'k zin in!''
Ik stuiter half op m'n voeten en blijf grijnzen. ''Goed dat je me BIJNA sloeg. Bijna. Niet helemaal. Helemaal niet.''
Ik kijk expres lichtelijk scheel en kijk om naar Jack.
''Jack! Mag ik van 't schip springen tot in de zee? 't Is warm!''
Ik weet dat ik kinderlijk doe, maar ik vind 't te leuk om het me te laten stoppen.

Jack was nog aan het nadenken over wat Lis zei toen hij hoorde wat ze vroeg.
"Wat? Nee !" riep hij uit en rende naa rhaar toe.
"Alles in orde?" vroeg hij bezorgd en greep haar bij de schouders terwijl hij haar paniekerig en onderzoekend aankeek.
"Wat is er met je?" vroeg hij onzeker. Hij legde haar hand tegen haar voorhoofd aan.
"BEn je ziek?"

Ik duw hem grijnzend weg.
''Joh, ik ben oké! Gewoon een lolletje.''
Ik straal.
''Altijd leuk om mensen te irriteren....'' zeg ik, om er een gemompeld: ''Bwuhahahha...'' aan toe te voegen.
''En 't is alleen warm, ik had gewoon zin om...''
Ik voel onverwachts een vlaag misselijkheid opkomen en ik sla een hand voor m'n mond, de zin afkappend. Ik verbleek en snel naar de railing, hang eroverheen en kots figuurlijk gezien mijn ingewanden eruit. Na een tijdje klem ik me stevig aan de railing vast en ga er half op liggen.
''Ugh... als dit door mijn koekjes komt ga ik iedereen dwingen z'n maag leeg te pompen, of ze 't willen of niet en ik ga de kopers van de ingredienten vermoorden... Wie koopt nu bedorven spullen... Bah!''
Ik spuug nog een keer na en hang lusteloos op de railing.
''Waarschuw me maar als er nog iemand over z'n nek gaat...''

Toen Jack zag wat er met Lis gebeurde, was hij erg bezorgd, maar bvleef vanop een afstandje toekijken toen ze op de railing hing.
"Gaat het wel?" vroeg hij onzeker.
"Maar ik denk niet dat het door de koekjes komt hoor ! Ik heb er de meeste gegeten dus zou ik ook ziek moeten zijn !" zei hij en dacht na.
"Dat denk ik toch !" Hij liep naar Lisette toe uiteindelijk.
"Gaat hte?"

Ik draai me half naar Jack om.
''Je hebt er maar twee op, Jack...'' zeg ik zwakjes om te grommen. ''Bah, ik HAAT 't als ik zo zacht klink als ik dat niet wil...''
Ik geef een mep tegen de railing.
''Auw!''
Ik pak m'n hand vast.
''Oh, dat was stom... verder... gaat 't best. OW, wat is die railing HARD! Hoe lang nog tot we dat stelletje op 't eiland mogen boobytrappen? Oh, ik ga dat leuk vinden! Beetje afleiding van die klap tegen m'n hand en die misselijkheid!''

Onzeker keek hij even om naar Elizabeth. Hij vond dit maar verontrustend en keek bezorgd Lisette aan.
"Lisette, als je je nog altijd misselijk voelt dan , dan ga je inet mee !" zei hij op een strenge toon.
"Echt waar niet !" Hij schudde zijn hoofd.
"Ik wil niet dat je iets overkomt."

''Wat?'' vraag ik perplex. ''Maar, maar, maar!''
Ik flapper in protest met mijn armen.
''Ik voel me maar een beetje misselijk! Ik val niet meteen dood neer! Bovendien, lachen is 't beste medicijn, zei mevrouw Connor altijd en daar ben ik het volledig mee eens!''
Ik slik een paar keer om de misselijkheid te verdrijven en ga rechtop staan, een beetje wankelig, maar ik sta rechtop. Na een paar seconden ben ik de duizeligheid kwijt en wankel ik niet meer en ben ik de misselijkheid ook bijna kwijt.
''Kijk! Ik ben oké! Ik wil meeeeeeeeeeeeeeee! Laat me niet smeken!''

"Nee, dood zul je niet meteen neervallen, maar over de railing vallen zie ik nog wel een keer gebeuren !" zei hij en nam haar armen beet.
"Ik wil ook niet dat je dood neervalt omdat je mee gaat vechten en gedood wordt door één van de piraten !" zei hij op een serieuze toon.
"Ik wil echt niet dat er je iets overkomt !" Hij draaide zich om naar Elizabeth.
"Kan jij har vertellen dat het echt gevaarlijk is om mee te gaan vechten als ze zich zo slecht voelt?"

Ze keek van Lis naar Jack.
''Ik bemoei me er niet mee''
Zei ze toen.
''Als Lis zegt dat ze mee kan vechten, dan hoop ik voor haar dat het ook zo is.''
Ze keek Lis aan.
''Hoe komt het dat je zo misselijk bent''
Vroeg ze toen aan Lis.