De terugkeer van de twee geliefdes

De terugkeer van de twee geliefdes

((Wat: Elisabeth en An zijn teruggegaan in de tijd om te voorkomen dat Cloë en Casper zelfmoord zouden plegen. Casper hebben ze kunnen redden, maar hij ligt nog in coma. Voor CLoë konden ze niets doen. Daar zit echter een andere reden achter die ze pas na enkele maanden zullen ontdekken.
Wanneer: Caspar ligt nu een maand in coma
Genre: Spanning, gevoelens
Wie: Iedereen
Regels: alleen de basisregels ))


Begin post



Elisabeth en ik kwamen uit de magische poort gestapt.
"We zijn terug", zei ik zachtjes en keek om me heen. Tranen vulden mijn ogen omdat ik wist dat Cloë hier niet zou zijn. Ik was wel
blij dat we Casper hadden kunnen redden, maar begreep niet waarom we mijn dochter niet hadden kunnen redden.



Noah zat in het ziekenhuis bij het bed van Casper.

Ik knuffelde An.
"sorry"
Zei ik toen zachtjes.

Met een moeizame glimlach keek ik haar aan.
"Het geeft niet. Het is niet jouw schuld. Zij wilde het zelf." Ik streek de
haren uit mijn gezicht en keek haar weer aan.
"Waar gaan we nu eerst heen?"

Ik voelde me toch erg schuldig.
"naar het ziekenhuis"
Zei ik zachtjes.

Ik knikte.
"Ja, is goed. Hopelijk komt Casper snel bij." Ik nam haar arm vast en orbde met haar naar een plek in de buurt van het ziekenhuis waar niemand ons kon zien.
"Weet je op welke kamer hij ligt?" vroeg ik

Ik knikte zachtjes.
"kamer 18"

Ik omhelsde haar.
"Je moet je echt niet schuldig voelen, ELisa", zei ik met een glimlach.
"Dat meen ik!"

Ik hield haar goed vast.
"toch voel ik me schuldig en wat als casper toch sterft?"

Ik keek har wat onzeker aan.
"Dat weet ik niet, maar we moeten positief blijven!" Ik glimlachte.
"Het komt allemaal goed! Ik beloof het je!"

Ik knikte zachtjes.
"ok"
Ik ging met haar naar casper zijn kamer

Ik volgde haar en prbeerde niet te hard aan Cloë te denken.
"Als we daar zijn, dan denk ik dat ik ric maar even moet gaan bellen." Ik bleef staan voor de kamerdeur 18.

Ik knikte tien zachtjes.
"ok"
Ik durfde niet naar binnen te gaan.

Ik merkte het en pakte haar ahnd vast.
"We doen dit samen", zei ik en opende toen de deur van de kamer.
"daar gaan we!" Ik liep met haar naar binnen.

Ik ging toen mee naar binnen en zag noah.
"hoe is het met hem"

Noah stond op en liep naar Elisabeth toe. Hij omhelsde haar.
"Nog hetzelfde", zei hij met een verdrietige zucht en keek even naar Casper die in het ziekenhuisbed lag. Daarna keek hij Elisa aan.
Ik keek naar Casper.

Ik had tranen in mijn oge..
"ok"
Zei ik heel zachtjes en probeerde mij sterk te houden.

Noah omhelsde Elisabeth weer en bleef haar deze keer goed vasthouden.
"Maar ik weet zeker dat hij erdoor komt, Elisa. Hij is erg sterk!"
Ik lie ptot bij het bed.

Ik begon te snikken.
"Maar wat als hij niet wakker wil worden"

Noah hield Elisa nog wat steviger vast.
"We gaan hier elke dag zijn en hem ervan overtuigen wakker te worden."
Ik stond vlak naast Casper en keek naar hem.

Ik knikte snikkend.
"ja"

Noah knuffelde haar.
"Het komt echt allemaal goed!"
Ik keek even naar hen.

Ik geloofde het niet echt.
"ok#

Noah nam Elisa's hand en liep met haar tot bij het bed.
Ik keek naar hen.
"Ik ga Rico even bellen", zei ik en liep naar buiten.

Ik keek om.
"ok anx
Zei ik zachtjes

Noah knuffelde ELisa nog.
Ik stond in de gang en haalde mijn mobiel tevoorschijn. Toen belde ik naar mijn vriend.