hell all over again

Seiji keek haar vrolijk aan en knikte.
"Ja, ik ben het helemaal met je eens!"

zchtjes ging ik met mijn hand nog eens over zijn wang.,
ik glimlachte even voorzichtig,
ik twijfelde of ik hier wel goed aan deed,
meester leek het allemaal wel goed te vinden.,
maar deze leidende rol voelde erg ongemakkelijk.,
ondanks dat het prettig was dat meester niet pushde

Seiji genoot. Hij opende zijn ogen weer en keek naar Lucy. Glimlachend legde hij zijn armen om haar heen en trok haar even dichter tegen zich aan. Daarna liet hij los en keek haar verwachtingsvol aan.

ik bleef dicht tegen meester aanliggen,
ergens voelde het toch wel veilig, beschermend,
alsof hij nooit de man was geweest die ik gezien had.,
ik glimlahc even naar meester als deze me weer aankijkt.,

Seiji glimlachte terug en liet zijn handen over haar lichaam glijden. Hij verkende elk plekje alsof het de eerste keer was.

wat onzeker liet ik meester gaan,
maar ontspande uiteindelijk,
en sloot mijn ogen genietend

Seijij was blij toen hij zag dat ze ontspande. Hij bleef het doen.

zwijgend en genietend bleef ik tegen meester aanliggen,
of hield ik hem eerder tegen me aangedrukt.,
''please, don't stop, master''
fluisterde ik zachtjes

Seiji glimlachte.
"Ik zal niet ophouden!"

ik glimlachte, en genoot

Seiji genoot er zelf ook van. Hij had de laatste tijd gedacht dat het nooit meer zo goed zou zijn tussen hem en Lucy en nu leek alles toch in orde te komen.

voorzichti ging ik weer met mijn handen over meester zijn rug.,
uiteindelijk stoppend bij de rand van zijn broek.,
ik opende mijn ogen en keek meester aan.,

Seiji voelde het.
"GHmmm." Hij keek haar aan. "Doe maar", zei hij zachtjes.

ik keek meester nog even twijfelend aan, maar knikte toen toch
maar ergens drong de angst toch door,
en was ik erg aan het knoeien om zijn broek uberhoupt los te krijgen

Seiji bleef kalm en hoopte dat zij daar ook door zou kalmeren.

ik raakte een beetje in paniek,
als het niet lijkt te lukken.,

Seiji glimlachte.
"Het geeft neit", zei hij en maakte zijn broek los. "Zo."

ik kijk meester even geschrokken aan als hij me uiteindelijk onderbreekt en zijn broek zelf los maakt.,
even is er niets dan angst in mijn ogen te zien,
angst voor wat hij zou doen,
maar dan dringt het weer tot me door dat we dit niet doen als meester en slaaf,
maar als 2 personen die van elkaar houden en lijk ik weer te ontspannen.,
"i'm sorry''
fluister ik haast en verstop mijn gezicht tegen zijn schouder

Seiji glimlachte.
"Je moet helemaal nergens sorry voor zeggen!" Hij knuffelde haar.

''I., I do''
zei ik zachtjes, mijn gezicht nog steeds tegen zijn schouder verbergend.,
''I, I try to forget it, I really do.,
but I can't hide that I'm still afraid.,
afraid for what will happen if I do things wrong, or things won't go as you want.,
I totally forget that my life won't be like that anymore.,
so yes i do need to say sorry to you''
zei ik zachtjes tegen zijn schouder

seiji knuffelde haar.
"Het is normaal dat je bang bent. Als ik eerlijk ben, ben ik ook bang. Ik ben bang dat ik alles weer verpruts, maar het geeft neit dat we bang zijn! HEt komt wel, alles op zijn tijd. We doen het gewoon rustig aan."

ik keek meester enigsinds wat verbaast aan,
misschien had ik verwacht dat hij boos zou zijn omdat ik aan hem twijfelde.,
uiteindelijk knik ik alleen even.,
misschien moest ik niet meteen alles willen.,
sommige dingen hadden meer tijd nodig om te genezen.,
toch deed ik uiteindelijk meester zijn broek naar beneden en werkte deze uit.,
misschien moest ik voor nu genoegen nemen met hier te liggen met meester,
al lag meester nu alleen in zijn onderbroek .,
misschien voelde me ik op dit moment nog net even veiliger met enkel mijn jurk aan.,
ik keek meester even aan.,
''danku, meester''
zei ik zachtjes

Seiji glimlachte en knuffelde haar. Het was ook lastig voro hem,
maar dat liet hij nietm erken. Het zou het waard zijn, uiteindelijk.
Hij leefde voro eeuwig, dan kon hij beter zorgen dat heto ver een tijdje
goed zou komen, in plaats van nu direct te nemen wat hij zou willen
want dan zou het niet blijven en de eeuwigheid was te lang om alleen
door te komen.

ik keek meester aan,
en duwde hem voorzichtig van me af,
ik wilde hem niet boos maken, maar dit was blijkbaar zover als het gaan kon op dit moment.,
als meester met zijn rug op het matras ligt
kruip ik dicht tegen hem aan, en leg mijn hoofd op zijn borstkas.,
''next time I'll try better, master''
zei ik zachtjes, toch ergens het gevoel hebbend gefaalt te hebben

Seiji glimlachte. Hij was wel een beetje teleurgesteld, maar probeerde dat niet te laten merken.
"HEt geeft niet." Hij knuffelde haar.