hell all over again

Seiji kon er niet meer van genieten.
"NEe, wachte ven! Ik wil niet dat je doodgaat!"

ik stopte hem te kussen.,
en keek naar zijn borstkas.,
''in the end it will happen., and there is no stopping it''
zei ik en speelde met mijn hand wat afwezig over zijn borstkas.,

Zijn ogen glinsterden boosaardig.
"Oh nee?! Wedden dat ik wel een manier vind?"

angst bekroop me, bij het idee alleen al wat waarschijnlijk door zijn hoofd spookte.,
ik krabbelde achteruit, knalde met een doffe dreun van het bed af,
maar kroop verder tot ik tegen werd gehouden door de muur.,

Verbaasd keek Seiji naar haar en kwam woedend overeind.
"Terugkomen!" beval hij haar.

bang keek ik naar mijn meester.,
ik kromp nog wat meer in elkaar als hij zo woedend begint te schreeuwen
tranen voelde ik over mijn wangen stromen,
''d-doe het a-al-tu blieft niet, m-mee-st-er.,'' zei ik zowat huilend en doodsbang.
''m-mijn leven is b-beter hier, e-en u u bent een aar-dige m-meester.,
mmaar ik wil niet voor eeuwig een slavenl-leven.,''
zei ik zachtjes en stond toen shakend op., en liep bang terug naar mijn meester.,
als een hond met zijn staart tussen zijn benen

Seiji staarde naar haar en bedacht plots dat het mischien niet de andere stervelingen waren die vervloekt waren, maar dat hij het was die een vloek met zich meedroeg. Nooit had hij er echt bij stil gestaan, maar wilde hij echt voor altijd blijven leven? WAt onzeker keek hij naar haar.
"Je hebt gelijk", zei hi jzachtjes. "Ik ben niet diegene die over zoiets mag beslissen. Laten we vergeten dat het ooit ter sprake is gekomen."

een beetje verbaast door zijn reactie keek ik naar mijn meester
''ja, meester'' antwoordde ik zachtjes.,
ergens toch wel opgelucht.,
mijn vorige meester had me alles weten af te pakken, spullen, mijn lichaam en ziel.,
maar mijn stervelijkheid was alles wat ik nog over had.,
iets wat ik graag wilde houden.,
zwijgend keek ik langs mijn meester naar de grond.,

Seiji ging op zijn rug liggen. Zijn humeur was nu al heel wat gedaald, maar hij kon haar moeilijk ook onsterfelijkheid schenken. Hij begon na te denken.

naast mijn meester ging ik op het bed zitten.,
en keek even naar hem.,
''het spijt me dat ik het onderwerp noemde, meester''
zei ik zachtjes., en speelde wat afwezig met mijn vingers over zijn borstkas.,

Seiji keek naar haar.
"Vergeet het nou maar", snauwde hij haar toe waarna zijn blik zachter werd.
"Het spijt me."

ik schrok niet eens van zijn snauwende toon.,
''u hoeft geen sorry tegen mij te zeggen, meester''
zei ik enkel zachtjes.,
en dwaalde wat afwezig met mijn hand over zijn lichaam.,

Seiji keek naar haar.
"Wat als..." Hij zweeg even, maar gign toen toch verder. "wat nu als ik je wel onsterfelijkheid geef, maar tegelijk ook de vrijheid?"

ik keek naar mijn meester.,
en haalde toen mijn hand weg., ik schoof een stukj op en ging aan de andere kant van het bed liggen.,
ik rolde me een beetje op.,
er hing een emotieloze aura om mij.,
waarom moest ik toch onstervelijk worden?., waarom wilde hij dat ene ding dat ik nog had van me afnemen.,
wat had ik aan vrijheid? en wat verstond hij onder die vrijheid?
ik staarde naar de muur/grond.,
''als dat is wat u wilt, meester'' zei ik zachtjes en vrij emotieloos.,

Seiji keek wat onzeker naar haar. Hij kroop dichter naar haar toe en streelde haar hals.
"Het is gewoon... ik wil je niet kwijt..."

((Ik denk dat je niet mer aankrijgt wat ik in msngesprek zeg... Msn doet vervelend.))

ik staarde bleef voor me uit staren.,
''dat weet ik meester., maar u vraagt me het laatste ding op te geven dat nog van mij is.,''
zei ik zachtjes.,
''en ik weet niet zo goed wat ik onder die vrijheid moet verstaan.,
en ik weet ook niet of dat wel is wat ik echt wil..,''
zei ik zachtjes., een rilling liep over mijn rug bij alleen de gedachte van het proces van onstervelijk worden.,
maar als dat was wat mijn meester wilde, wat hem gelukkig maakte., dan moest het maar

((ik weet niet of jij ng aankrijgt wat ik zeg., maar miss moet je ebudy ff proberen?))

Seiji keek ozneker.
"Als je je vrijheid krijgt, ben je niet langer een slaaf. Waarom zou je dat niet willen? het is wel natuurlijk een hele aanpassing."

''als dat is wat u gelukkig maakt, meester'' zei ik alleen.,
ik gaf verder geen antwoord op zijn vraag., dat had ik hem al eens uitgelegt.,
''dan zal ik het laatste stukje van mezelf ook wel weggeven''

Seiji keek naar haar en zuchtte.
"Neenee, laat maar!"

ik keek even om naar mijn meester en dan weer terug voor me uit.,
''ik ben een slaaf, u mag alles doen met me wat u wilt.,
maar ik mag er best even verdrietig over zijn., hoop ik teminste''
zei ik zachtjes

Seiji keek naar haar.
"Ik wil niet dat je vverdrietig bent!" zei hij toen. HIj begreep het niet. Meestal wilde hij zelf ervoor zorgen dat hij blij was, zelfs als dat een ander verdrietig zou maken.

''één van ons zal verdrietig zijn., en ik heb geleert dat dat maar beter de slaaf kan zijn''
zei ik zachtjes.,
voor ik met een snellen onverwachte beweging zijn handde vastzette aan het hoofdeinde van het bed.,
ik had zin in een spelletje., en misscien zou het ons beide wat opvrolijke., of in iedergeval even het onderwerp laten vergeten

Verbaasd staarde Seiji Lucy aan. Hij was zo verbaasd dat hij niets gezegd kreeg en haar gewoon aanstaarde.

ik glimlachte tevreden., wat overging in een grijns.,

Seiji glimlachte ook lichtjes.
"Ga maar verder!"