((Wat: An heeft al een tijdje geleden gezien dat Ricardo en Lisette voor elkaar gemaakt zijn. Omdat ze vindt dat het te lang duurt voor ze samen komen, besluit ze het lot een handje te helpen. Waar: Zweinstein Wanneer: Na wedje Wie: Iedereen, zolang het logisch is Regels: Basisregels. Wel moet je goed doorlezen wat er al gebeurd is als je mee wilt doen.))
Beginpost:
Nadenkend liep ik de leerlingenkamer binnen. Toen ik doorhad dat ik in de leerlingenkamer was, bleef ik staan en keek rond op zoek naar Lisette. TOen ik haar uiteindelijk zag, liep ik rgrijnzend naar haar toe. "Hey, Lisje! Ik heb een vraagje..." Mijn blik gleed even om me heen, maar bleef daarna op Lisette hangen. Alex passeerde net en liep naar de slaapzaal waar ze op haar bed gign liggen. Ze had een boek meegenomen uit de bib en begon er nu in te lezen. Jack liep bij Ricardo. "ALles in orde?" vroeg hij zijn beste vriend.
Ik kijk op, zie An en glimlach. ''Hey An,'' zeg ik en leg mijn nu rode petje weg die ik aan het verkleuren van voor de fun. ''Vraag maar raak.'' Ik denk terug aan al de kleuren die ik mijn petje heb gegeven en glimlach. Pimpelpaars, violet, blauw met gele stipjes, groen met rood, alle kleuren van de regenboog... ah, was leuk. Oké, nu opletten op wat An gaat vragen. Mijn aandacht gaat weer naar An.
Ik ging naast haar zitten. "Ik snap enkele dingetjes niet bij Verweer Tegen de Zwarte Kunsten en ik vroeg me af of jij he tme kon uitleggen!" Ik sprogn op. "Zie ik je straks aan het meer? OVer een half uurtje? Ik moet snel nog even iets gaan doen!" Jack bleef staan." We hebben vrij, waar zit jij met je gedachten?" Hij grijnsde omdat hij het antwoord al wist.
''An, je weet dat ik niet alles weet, ik kan alleen goed improviseren,'' lach ik. ''Volgens mij kun je het beter aan Hermelien vragen, maar oké. Ik weet niet wat je niet snapt, maar ik wil je best helpen. Toedels, tot dan!'' Ik pak mijn pet weer, verkleur het ding een paar keer en Ban hem dan naar mijn slaapzaal, helemaal trots dat ik dat kan.
Ik juichte in mezelf en ging ervandoor. "KOm op, waar ben je?" UIteindelijk vond ik de persoon die ik zocht, maar botste er tegen op. "Oooo sorry, Ricardo!" Ik keek even naar JAck. "IK heb voor jullie beiden een boodschap! JAck, Elisa zoekt jou... Ze wacht in de Grote Zaal op je..." TOen keek ik Ricardo aan. "WIllem zoekt je... Hij wacht aan het meer... Je moest er over een half uur heen gaan..."
Ik sta op en slenter op mijn gemakkie naar het Meer. Ik heb tenslotte nog hartstikke veel tijd. Uiteindelijk loop ik buiten en rechtstreeks naar het Meer om op mijn gemakje te gaan zitten wachten. Ben benieuwd waarmee An problemen heeft. Meestal krijgt ze het wel voor elkaar... En ik snap niet waarom ze niet gewoon naar Hermelien is gegaan met die vraag van d'r. Ik haal mijn schouders op en kijk naar de reuzeninktvis die met z'n tentakels aan het zwaaien is in het Meer.
Ik glimlachte naar hem. "Anders moet je er al heengaan... Het kan zijn dat hi jvroeger was..." Ik zwaaide en rende ervandoor. JAck kwam de Grote Zaal binnen gelopen. Hij keek rond,zag Elisa en liep bezorgd naar haar toe." Alles in orde?"
Ik glimlach als er een aantal steentjes die over het Meer werden gekeild terug worden gekeild naar de gooier. Vervolgens zie ik Ricardo naar het Meer lopen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is begroet ik hem rustig. ''Hey Ricardo!'' zeg ik. ''Hoe is ie?'' Want, kom op, het heeft geen zin om maar wat stotterend erbij te zitten, toch?
''Ook goed. Eh... hé, heb je misschien An hiernaartoe zien lopen? Ze wou dat ik haar iets uitlegde...'' Ik glimlach naar Ricardo. ''Kom je naast me zitten? Alleen wachten is zo saai...''
Hij ging naast haar zitten ''nee ik heb haar niet hierheen zien lopen' Zei hij glimlachend tegen haar. ''Ik heb haar alleen gezien toen ze zei dat Willem mij wou zien hier''
Ik liep vrolijk te giechelen over mijn plannetje en hoopte dat het zou lukken. Na een half uurtje ofzo zou ik eens bij hen gaak ijken. Verbaasd keek Jack haar aan. "WAarom moest ik dan speciaal hierheen komen?" Hij glimlachte en legde zijn armen om haar heen. Hij kuste haar. "Ik heb jou ook gemist!"
Ik frons. ''Ik heb geen Willem gezien hier. Weet je zeker dat ze zei dat je hem hier kon vinden? Over An gesproken... waar blijft ze?'' Ik kijk even het terrein over, zie geen An en geen Willem en frons weer. ''Niks. Waarom...'' Ik begin wat te vermoeden en glimlach mentaal. Als An dan zo wil gaan doen... en ik klaag er niet over... waarom dan niet meewerken? Ik glimlach nu echt en halfstraal naar Ricardo. ''Ach... dus... heb je nog iets leuks te vertellen?''
Hij zag haar stralen en werd rood. ''Niet echt'' zei hij toen. ''Heb jij niets leuks meegemaakt?'' Ik kuste Jack. ''Weet je welke dag het vandaag is?''
''Niet echt iets bijzonders,'' zeg ik nonchalant. ''Gewoon het normale. Leraren geirriteerd, aantal pestkoppen aan klap voor hun kop gegeven, leuke jongens bekeken...'' Hierbij bekijk ik onopvallend Ricardo. ''Je weet wel, het gewone gedoe voor een tienermeid!''
Na eent ijdje bleef ik staan en dacht aan Harry. Ik zuchtte en besloot hem maar te gaan zoeken. "Als hij me tenmisnte wil zien", mompelde ik. Jack werd rood." Eh... je weet dat ik niet goed ben in het onthouden van datums... toch niet je verjaardag he?" Hij schudde zijn hoofd. "Neenee, je verjaardag weet ik!"
Hij knikte. ''Heb je Sneep ook weer dwars gezetten?'' Vroeg hij glimlachtend. ''Hij was heel erg chagarijnig vanmorgen'' Ik keek Jack aan. ''nee dat is het niet''
''Eh... vreemd genoeg niet,'' glimlach ik. ''Maar hé, is ie niet ALTIJD chagrijnig?'' Ik grijns breed en geef Ricardo een vriendelijke por. ''Ik weet niet hoe jullie het met die gast uithouden als hoofd van Zwadderich, hoor!''
Hij knikte. ''maar vandaag was hij het wel heel erg'' Zei hij toen en glimlachte. ''dat snap ik zelf ook niet'' Ik knikte. ''Ja een halfjaar'' harry zat in de leerlingen kamer
''Ach... met die vent weet je het nooit. Persoonlijk denk ik dat ie een tekort aan chocola heeft!'' fluister ik tegen Ricardo en giechel. ''Ach. En wat heb jij vandaag verder gedaan?''