Het zoveelste koppel

Ik kwam de leerlingenkamer binnen gestampt en was heel slecht gezind. Omdat ik bijna in slaap was gevallen tijdens een les van Sneep, had ik nu een berg strafwerk bovenop mijn gewone huiswerk. Daardoor merkte ik niet wie er op dit moment in de leerlingenkamer aanwezig waren.
"Wat een gedoe!" Ik liet een stapel boeken met een klap op een vrije tafel- bijna vrije tafel, amar het eerstejaartje dat er eerst zat, was snel genoeg weg- en gooide mijn tas op een stoel. Daarna ging ik zitten en haalde perkament en een veer uit mijn boekentas.
"Ik krijg die smeerlap nog wel eens!"

Ginny haalde haar schouders op.
Op dat moment zag ze An binnenkomen en trok ze een pijnlijk gezicht waarbij ze haar ogen sloot.
"Oh, nee he," jammerde ze en ze keek Alec aan.
"Helemaal vergeten. Sneep had ons de vorige keer en stapel werk meegegeven en ik kan dat maar beter maken voordat het extra veel wordt door strafwerk. Het spijt me, Alec."

Sharon knikte en zag An binnenkomen. Ze stond op, wenkte haar broer en ging met haar spullen een paar tafeltjes verderop zitten bij An.
"Laat me raden; Sneep?"

Hij keek haar aan.
''Het geeft niet''
zei hij toen vrolijk.
''Laat maar weten als je hulp nodig hebt''
Harry liep met Sharon mee.
''Gaat het?''
Vroeg hij aan An.

Mijn ogen vlamden woest toen ik de naam Sneep hoorde.
"Ja!" antwoordde ik op Sharons vrag. "Kan ik er wat aandoen dat zijn lessen zo saai zijn en ik vreselijk moe ben?" Ik geeuwde, zuchtte even diep en sloeg toen het eerste boek open.
"Nee", antwoordde k op Harry's vraag zonder hem even aan te kijken. Ik probeerde te bedneken waar ik ook alweer naar op zoek was, maar kon het me niet herinneren.

"Ik ben zo terug," zei ze en ze liep naar de slaapzaal om haar spullen te pakken, waarna ze weer terugkeerde naar de leerlingenkamer en tegenover Alec plaatsnam.
"Gelukkig geeft Sneep nu geen Toverdranken meer, want Verweer tegen de Zwarte Kunsten kan ik tenminste wel zonder zijn hulp. Dus heeft hij gelukkig vaak geen reden om me te straffen," vertelde ze. Ze begon te bladeren in het boek.
"We moeten een opstel schrijven over Vampieren en Boemannen en dat voor dezelfde les. Die man is echt..."

Sharon legde haar hand op An's schouder.
"Kalmeer. Verweer tegen de Zwarte Kunsten is gelukkig niet ons moeilijkste vak. Harry kan ons wel helpen ook Uitmuntend te halen voor ons SLIJMBAL, of niet soms?"

Hij knikte.
''Ik snap wat je bedoelt''
Zei hij toen.
''Ik kan hem niet uitstaan.''
Harry knikte.
''Natuurlijk''
Zei hij toen tegen hun.

Ik zuchtte diep.
"Ik weet dat het niet moeilijk is, maar als ik dat strafwerk en mijn gewone huiswerk niet afkrijg, weetik niet wat voor nieuws Sneep dan zal verzinnen!" Ik wreef over mijn voorhoofd in de hoop dat de hoofdpijn helemaal zou verdwijnen of op zijn minst zou verminderen. Mijn ogen waren rood van vermoeidheid en ik had last om ze open te houden.
"Ach ja"

Ginny kwam terecht bij de goede bladzijde en gromde geïrriteerd.
"Jammer dat Fred en George van school zijn. Anders hadden ze hem van mij al te graag maar in de maling mogen nemen en nam ik het voor hem op bij Hermelien en Ron als ze hun wilden straffen als klassenoudsten - niet dat Ron dat durft," voegde ze er zacht aan toe.

"Het gewone werk kan je van mij overschrijven, ik heb het al af. Ik moest alleen Kruidenkunde doen en daar hielp Harry me net mee," zei Sharon. "En wij kunnen je toch helpen met je strafwerk; Sneep heeft nog geen enkele reden van mij gehad om me straf te geven dit jaar. Dat is het fijne van Verweer tegen de Zwarte Kunsten; ik snap het."

Hij glimlachte.
''Dan had ik je geholpen''
Zei hij toen.
Harry knikte.
''We helpen je''
Zei hij toen.
''beloofd''

Ginny keek bedenkelijk en haalde plotseling een vel perkament tevoorschijn met een eigenaardige grijns op haar gezicht.
"Waarom schrijven we ze niet gewoon en vragen we ze om hulp? Als ze zelf niet kunnen komen, kunnen we wel hun spullen doen. Omber is weg, dus de post wordt niet gecontroleerd!" zei ze vrolijk toen ze weer naar Alec opkeek.
Ze begon druk te schrijven aan de brief aan haar broers. Zo nu en dan bracht ze de veer naar haar lippen om na te denken, maar het grootste deel van de tijd kwam haar veer niet van het velletje af.
"Zo."

Ik keek wat onzeker naar beiden.
"Maar jij hebt je tijd ook in dat huiswerk gestopt en dan schrijf ik het over zonder er veel voor te moeten doen..." Ikzweeg een tijdje en keek nar mijn boeken. DAarna keek ik Sharon weer aan.
"Dat vind ik oneerlijk!" Glimlachend keek ik van zus naar broer.
"Echt heel erg bedankt!" Ik was zo blij dat ze me wilden helpen.

Hij knikte.
''Ja dat is waar''
zei hij toen vrolijk.
''Laten we het doen''
Harry kuste An.
''daarom kunnen we je wel helpen.''
Zei hij toen.

Ginny glimlachte.
"De brief is al af, lezen?" vroeg ze grijnzend. Ze keek er zo naar uit Sneep te grazen te nemen - het liefst wel zonder strafwerk, maar als het hilarische gedenkwaardige momenten opleverde, maakte haar dat niet zo veel uit.

Sharon begon te lachen.
"Welke tijd? Ik maak het voornamelijk tijdens zijn lessen en hij heeft er niets over gezegd! Mijn kostbare tijd is het niet in ieder geval..." zei ze vrolijk.
"Ik doe dat vaker bij docenten, alleen met Toverdranken deed ik dat nooit omdat je dan echt moest opletten. Verweer tegen de Zwarte Kunsten is niet moeilijk, voor mij tenminste. En schrijven al helemaal niet, het was binnen korte tijd zo op papier. Al adviseer ik je wel de Bibliotheek; daar is het stil en had ik binnen een kwartier de laatste helft opgeschreven." Ze zweeg even. "Gebruik het desnoods als voorbeeld," drong ze aan.

Hij knikte.
''Ja ik wil het wel lezen''
Zei ze toen. Hij las het.
''Erg goed''
Harry kuste An.
''Ik hou van je''
Zei hij toen.

Ik glimlachte vrolijk en kuste hem terug.
"DAnkjullie!" Tranen blonken in mijn ogen en ik omhelsde Sharon uitdankbaarheid. DAarna keek ik hen beiden vrolijk aan. Mijn ogen straalden.
"Jullie zijn geweldig!" Ik gaf Harry nog een kusje.
"Ik hou ook van jou!" zei ik toen tegen hem en keek even in het rond.
Alex zat op een stoel.
"WAar is GEorge?"

Ginny glimlachte zwakjes en nam de brief terug.
"Dan ga ik hem maar op de post sturen, dan hebben mijn broers het bericht des te eerder," grijnsde ze en ze stond langzaam op. Ze stootte tegen het tafeltje en haar boeken vielen op de grond. Ze vloekte, legde de brief op tafel en dook eronder om haar boeken weer bij elkaar te pakken.

Sharon keek de andere kant op toen haar broer haar vriendin zoende en keek toen weer terug, zonder enige ergenis op haar gezicht - het was enkel het beeld om het te zien waar ze nog aan wennen moest. Op dat moment omhelsde An haar stevig en strekte ze zich uit toen ze losgelaten was.
"Ga dan maar aan de slag of je hebt er nog niets aan."
Ze keek rond waar Ginny was; ze had haar na de selecties niet meer gezien.

Hij zag het en bukte.
''Laat me je helpen'', zei hij toen tegen haar.
Hij begon haar te helpen met haar boeken op te pakken.
''Zo klaar'', zei hij toen.
Harry glimlachte.
''Kom we gaan je huiswerk maken''
Zei hij toen tegen An.

Ginny's wangen werden wat roder ten Alec haar hielp en ze tilde de boeken weer op het tafeltje.
"Dank je," bedankte ze de jongen dankbaar. Zuchtend ging ze weer zitten op de stoel en keek verward naar de tafel. Ze tilde verschillende boeken en andere spullen op, maar vond niet wat ze zocht.
"Waar is de brief heen?" vroeg ze verbaasd en ze keek om zich heen of ze misschien iemand zag die hem weg zou pakken, iemand als haar broer.

Hij hielp haar mee met zoeken.
''Ik heb geen idee'', zei hij en bleef rond kijken.
''Ik zie hem nergens.''
Hij keek Ginny aan.
''Hopelijk heeft niemand hem weggepakt''
Hij keek rond.

Ginny keek onzeker. Griffoendors zouden er vast niets op tegen hebben, waarschijnlijk zouden ze juist mee willen werken, maar wat als er een Zwadderaar de leerlingenkamer binnen gedrongen was? Of Anderling?
Geschrokken keek ze rond of ze Anderling zag en tot haar opluchting was die weg.
Geïrriteerd pakte ze haar toverstok.
"Accio brief!" zei ze. Als uit het niets kwam de brief naar haar toegevlogen, maar ze zag niet waarvandaan uit deze drukte en de dader ontkwam; de brief kwam tenslotte niet vanaf de grond, maar vanuit de menigte.
"De brief is terecht, maar de dader onbekend," zuchtte ze en ging weer zitten. Ze controleerde de brief of het wel de juiste was.

Hij knikte.
''Ja maarja gelukkig is hij terug''
Zei hij toen.

Ron kwam plots naar hen toegelopen. Hij was kletsnat omdat hij buiten een wandeling an het maken was toen het plots pijpenstelen begon te regenen. Grommend liep hij de trap naar zijn slaapzaal op.
Ik knikte naar Harry.
"Ja; goed idee!" grijnsde ik en begon meteen aan mijn huiswerk. Ik was erg blij met de hulp die ik kreeg.

Ginny zag haar broer door de leerlingenkamer lopen en keek achterdochtig van de brief naar Ron.
"Oh, hij zal toch niet..." mompelde ze kwaad.
Ze keek naar Alec.
"Sorry, ik ben zo terug," zei ze en ze ging er vandoor, de brief stevig in haar hand geklemd. Haar spullen liet ze bij het tafeltje bij Alec liggen.
"Ron. Ron!" riep ze haar broer na en ze versnelde haar pas.

Ik ben ondertussen Anderling goed kwijtgeraakt en hup vrolijk door de leeringenkamer, om de rest tegen het lijf te lopen, Ron langs te zien lopen en Ginny erachteraan hollen.
Ik kan alleen staren, haal dan mijn schouders op, pak een fictieboek, plof in een stoel neer en sla het ding open op de bladzij waar ik was.
Eindelijk rust...

Sharon zag Ginny achter haar broer aan rennen.
"Volgens mij zit Ron in de problemen..." merkte ze zacht op. Ze kon het niet laten te grijnzen.
"Ron!" Ginny's stem galmde achter hem aan.