de dochter van zijn vijand

''Hoe cliché het ook klinkt, wraak helpt niks,'' zeg ik zachtjes terug. ''Weet je wat mijn motto is? 'Je vijanden vergeven is hetgene dat ze het meest irriteert'. Trouwens, als je altijd maar wraak wil nemen en degene o pwie je wraak neemt vrienden had en die weer wraak op jou nemen enzovoorts... is er straks helemaal niemand meer over! Dat zou stom zijn...''

Hij keek haar aan.
''Maar hij heeft mijn vader en zusje laten vermoorden''
Zei hij toen.
''Ik kan dat toch niet zomaar vergeten''
Zei hij gekwetst.
''Ik moet toch iets doen?''
Zei hij een beetje vragend.

''Jup. Je hen herinneren zoals ze waren en ze zo een beetje in leven houden. Dat kun je doen. En voorkomen dat er nog meer sterven door dit klotegedoe.''
Ik klop Alec symphatiek op zijn schouder.
''Ik vraag je dit: zouden je vader en zusje het waarderen als je een moordenaar zou worden terwijl je niemand had om te beschermen en het gewoon voor jezelf deed?''

Hij keek haar aan.
''Je hebt wel gelijk''
Zei hij toen zachtjes.
''Sorry dat ik zo deed''
Hij snikte nog wat.
''Sorry''
Zei hij nog een keer.

''Hmmm... huil even uit en ik vergeef je,'' zeg ik vrolijk. ''Maatjes?''
Ik hou een hand naar hem uit.
''Ik zal dit even op de officiele manier doen. Hi. Ik ben Lisette.''

Hij knikte.
''Ja maatjes''
Zei hij toen en schudde haar hand.
''Alec''
Zei hij toen.
''Dankje''
Zei hij al een stuk vrolijker.

Ik was een tijdje in de bibliotheek geweest, maar was nu klaar met het opzoeken voor mijn huiswerk. Vrolik omdat ik daar ook weer klaar mee was liep ik naar de leerlingenkamer. Ik dumpte mijn tas in een hoekje met de belofte aan mezelf dat ik die straks naar mijn kamer zou brengen. Met een speurende blik keek ik de kamer rond op zoek naar één van mijn vrienden of mijn zus of mijn vriendje. Toen zag ik deze laatste plots en liep vrolijk naar hem toe.
"Hey!"

''No problemo, joh,'' glimlach ik. Ik pak mijn toverstok weer en stop die in mijn zak.
''Dus... je bent een zesdejaars, toch? Beetje mogelijk om goeie cijfers te halen, of moet ik bang worden voor MIJN zesde jaar?''
Ik grijns.
''Maar we zullen zien! Heb je zin om een spelletje te spelen, of om rond te hangen met de rest van mijn maatjes? ...Als ik ze kan vinden. Hehe...''

Hij keek haar aan.
''het is niet al te moeilijk''
zei hij toen.
''Ja ik wil wel met jullie rondhangen''
Zei hij toen.
Harry glimlachte.
''Hey''

Ik glimlach en krabbel overeind.
''Oké. Kom je dan weer mee naar de leerlingenkamer? Kijken wie er behalve Harry is...''
Ik steek mijn hand uit naar Alec om hem overeind te helpen.
''Kom op, Alec!''

Ik boog me voorover.
"Jou heb ik gemist!" Vrolijk kuste ik hem.
"Ik hou van je!" zei ik en ging toen bij hem op schoot zitten.
Jack liep door het kasteel en was op zoek naar Elisabeth. Na een tijdje bleef hijs taan en keek om zich heen.
"Er is niemand", probeerde hij zichzelf te overtuigen.
"Allleen jij"

Hij knikte vrolijk.
''ja laten we maar gaan''
Hij liep naar binnen toe.
Elisa was buiten aan het wandelen.
''Wat is het toch mooi hier buiten.''
Harry kuste haar.
''Ik heb jou ook gemist.''

Ik volg Alec weer naar binnen en klim door het portretgat, om erin te slagen niet te struikelen. Ik glimlach breed en loop naar Harry en... An!
''Hey!'' roep ik en loop naar hen toe, het feit negerend dat ze mekaar aan het kussen zijn. ''Anseltje! Hoe is ie?''

Hij liep onzeker mee.
''Hey''
Zei hij heel zachtjes.
Harry keek op.
''Hey Lis''
Zei hij toen.

Ik sloot mijn ogen even en maakte me los uit de kus. Daarna draaide ik min hoofd naar Lis en glimlachte.
"Goed, totdat iemand onze kus kwam verstoren!" Grijnzend keek ik haar en legde mijn armen rond Harry's nek.
"Was maar een grapje!" zei ik toen tegen haar3
"Het is leuk om je te zien!"
Jack liep naar buiten.
"Ik heb het gevoel dat ze hier is!"

Ik klop op An's schouder en grijns.
''Weet ik toch. Trouwens, mag ik jullie voorstellen?''
Ik zet Alec op de voorgrond.
''Dit is mijn nieuwe maatje Alec! ONS nieuwe maatje, hoop ik. Zeg eens hallo!''
Ik grijns als een idioot.

Ik trok één wenkbrauw op.
"Lisette, ik ben geen peuter die door zijn moeder bevolen moet worden om iets te doen!" Ik stond op van Harry's schoot, gaf hem nog een kusje en liep toen naar mijn tas en tilde die op. Daarna liep ik terug naar Alec en glimlachte.
"Hallo Alex, ik ben An"
Alexandra kwam de leerlingenkamer binnen gelopen, keek om zich heen, zag ons en kwam naar ons toe.
"HEy"

Ik steek mijn tong kinderachtig uit naar An.
''Dat denk jij! En ik was je niet aan het bevelen! Het was een soort van grapje! Waar is je gevoel voor humor gebleven? Op de kast gevlucht soms? Puh!''
Ik ga voor twee seconden nors voor me uit zitten kijken, voor ik het niet meer aankan, opsta en An knuffel.
''Luv ya!''

Ik keek verbaasd naar Lisette en wilde net hetzelfde doen. Vrolijk sloeg ik mijn armen om haar heen en zei vrolijk.
"Luv ya too, meid!"