Volume 1; Part 1

Volume 1; Part 1


Voldemort stuurt een leger Dooddoeners op pad om de slechteriken uit andere werelden te halen om hun te helpen in hun strijd. De strijd tussen hem en het Ministerie, dat eigenlijk zelf niks doet, maar Zweinstein wel, duurt al een tijd en ze zijn aan elkaar gewaagd. Voldemort vindt het te lang duren en wilt daarom hulp. Lucius Malfidus, Bellatrix van Detta, Narcissa Malfidus, Draco Malfidus en Severus Sneep worden er op uit gestuurd om die anderen te halen.
Perkamentus verneemt dit echter en stuurt enkele leerlingen, die trouwe leden zijn van de SVP, de Strijders van Perkamentus, in de hoop dat zij dit kunnen voorkomen en de goederiken uit de andere werelden kunnen waarschuwen en helpen om dit allemaal te voorkomen terwijl de achterblijvers stand proberen te houden.
Welke kant zal gaan winnen? En is dit voor altijd of tijdelijk maar? Schrijf je in met je karakters en kom erachter! Anders is het ook mogelijk om als trouwe lezer alles te volgen!

De goeden zullen hier posten wat ze doen, tenzij ze de slechten tegenkomen. Die zullen dan namelijk hier tijdelijk ook posten tot hun wegen weer scheiden. Je kunt in je post wel verwijzingen posten naar de slechte kant, bijvoorbeeld dat je ze hoort of een voetafdruk of iets vind.
Veel plezier en succes!

Zoals gebruikelijk was Perkamentus op de hoogte van al het gebeuren op Zweinstein, van de nieuwste roddels tot de nieuwste feiten. Nu was het dus ook zo het geval. Hij wist waar de bijeenkomsten van de SVP, een club van leerlingen van Zweinstein om het te verdedigen, zich altijd bevonden en ging erheen.
Nu de strijd nog in volle gang was tegen de Heer van het Duister, moest er wat aan gedaan worden, zeker nu hij wist wat de volgende stap van de tegenpartij is.
Hij ging de verborgen ruimte binnen en zag tot zijn vreugde dat alle leden van de SVP hard aan het oefenen waren nu er een soort van 'avondpauze' was in de strijd. Toen de leerlingen hem door kregen, viel er een beangstigende stilte.
"Harry, kan ik jou en je twee vrienden even spreken," zei hij met zijn altijd kalme en geruststellende stem. Hij zag dat Hermelien naar Ron en Harry keek en dan wat onzeker aanstalten maakte om naar hem toe te komen, terwijl hij zelf naar een stil hoekje liep en naar de leerlingen glimlachte en hoopte dat ze doorgingen met wat ze bezig waren.

Ron was erg verbaasd om professor Perkamentus hier te zijn. Zijn ogen waren groot van verbazing - wat een erg grappig zicht was - toen hij hoorde wat Perkamentus vroeg. Hij knikte naar Harry.
"Ja, laten we naar hen toegaan ! Ik heb geen idee wat hij hier komt doen, maar ik denk dat we dat gauw genoeg te horen zullen krijgen !" Nadat hij dat gezegd had, liep hij mee met Harry naar hun schoolhoofd en Hermelien toe. Zijn ogen bleven even langer dan nodig op haar hangen.

Ik was met Elisa aan het oefenen en was erg nieuwsgierig naar wat Perkamentus hier kwam doen. Daardoor was ik minder geconcentreerd en keek vaak om om te zien naar het kleine groepje dat in een hoekje stond.
"Ik vraag me af wat ze aan het bespreken zijn !" zei ik tegen Elisa en liet mijn toverstok zakken. BInnen een paar tellen stond ik vlak bij mijn beste vriendin.
"Is het goed dat we even een pauze nemen?" vroeg ik en keek nog maar weer eens een keertje om.



Ron keek Perkamentus aan en knikte.
"Ja, ik denk dat we wel vijf mensen kunnen selecteren !" zei hij waarna hij zijn blik door de kamer liet gaan.
"Ehmm... " zei hij nadenkend en keek toen Harry en Hermelien aan.
"Wie vinden jullie dat mee gaat?"

Ik keek An aan.
''Ja dat is wel goed'' Zei ik toen tegen haar.
''Ik heb geen idee wat ze aan het bespreken zijn''
Ik keek even naar het groepje.
''Zal vast wel belangrijk zijn''
Zei ik toen daarna.
Harry dacht na.
''Misschien An, Elisa, Sharon, Ginny en Lisette.''
Stelde hij toen voor.
''Hun zijn erg goed''

Ik keek mijn broer, Hermelien en Ron na terwijl ze naar Perkamentus toe liepen. Ik brandde van nieuwsgierigheid en bezorgdheid, maar ik weerhield me ervan om naar ze toe te lopen.


Ze tikte Sharon aan en tenslotte porde ze haar zodat ze eindelijk teruggekeerd was op moeder Aarde.
"Zo, waar zat jij helemaal?" lachte ze. "Hé!" riep ze plots naar Belinda Broom en ze gromde nors.


Ik glimlachte om Ginny en sloeg mijn arm om haar heen.
"Ach, negeer haar gewoon! Ze is het niet waard..."
We keken elkaar aan en we meenden hetzelfde te denken. We richtten onze toverstokken laag en voordat we het wisten, lag Belinda op de grond. Beiden schoten we in de lach en was Ginny's norse blik volledig verdwenen.
Hermelien keek de twee jongens aan.
"Het is 'zij zijn erg goed', Harry!" verbeterde Hermelien lichtelijk geïrriteerd. "Maar ik ben het met je eens dat ze goed zijn. Ze zijn oud genoeg of ze zelf goed genoeg zijn, maar... weet je zeker dat we hun moeten laten gaan? Niet de tweeling ofzo? Zij zijn ouder, meer ervaren."


Hij keek wat omlaag en zijn halfronde brilletje gleed zowat van zijn neus af.
"Neem de tijd, neem de tijd... Het is tenslotte van zeer groot belang, zeer groot en zeer belangrijk. Denk alleen niet te lang na, of voordat je het weet is het al te laat om in te grijpen," vertelde Perkamentus. "Ik moet nog wat met de andere professoren regelen, maar kom jij straks, Harry, naar me toe met de deelnemers. Ik hoor het dan wel van jullie besluit."
Na die woorden verliet Perkamentus de oefenruimte en keerde hij zich terug naar de lerarenkamer meerdere verdiepingen lager van de SVP-ruimte.

Ron keek even fronsend naar Hermelien en dacht na. Eigenlijk had hij niet zo graag dat zijn zusjes zouden gaan. Na het incident met Ginny toen hij in het tweede jaar zat, was hij nog altijd niet vergeten en het was waar dat ze nu al veel veranderd was en al een hele goede heks ws, toch wilde hij niet dat zij en Elisa zichzelf in gevaar zouden brengen. Hij zou hen ook niet kunnen beschermen wanneer ze weg waren.
"Jullie willen hen echt laten gaan?" vroeg hij toen onzeker en liet zijn blik even door de zaal glijden.
An keek Elisa aan.
"Zullen we naar hen toe gaan? Professor Perkamentus is weg !"

Ik knikte naar An.
''Ja laten we dat gaan doen''
Zei ik toen.
Harry keek Ron aan.
''Ja ik denk dat hun het beste kunnen gaan.''
Zei hij toen.
''Vooral door hun teamwerk''

Mijn duelleerpartner is een zesdejaars Huffelpuf en we zijn met z'n tweeen de kamer aan het doorcirkelen. Om mekaar heen. Hij heeft me al een paar keer flink te pakken gehad, wat de vegen op m'n gewaad ook vertellen van al dat schuiven over de grond... Ik klem m'n toverstok stevig vast en probeer een zwakke plek in z'n verdediging te ontdekken. Tot nu toe, helaas niks...
Opeens lichten mijn ogen op en ik grijns. Ik wijs achter hem, naar adem happend en met enorme ogen.
Hij draait zich haastig om.
Ik doe even niks, om ZODRA ie weer terugdraait bovenop hem te springen.
Ik krijg een paar spreuken naar m'n hoofd, die gelukig net missen en weet hem z'n toverstok af te pakken, die weg te trappen en bovenop z'n armen te gaan zitten zodat ie met geen mogelijkheid omhoog kan komen. Ik grijns en steek mijn armen in de lucht.
''Hebbes! Oeh, dat had je niet verwacht van die kleine vierdejaars, huh? Ha!''

Ik grijnsde naar Ginny en keek toen naar de ingang toen in Perkamentus weg zag gaan. Verbaasd keek ik Ginny aan en toen nieuwsgierig naar het groepje in de hoek. Wat was er aan de hand?
Ik keek naar Elisabeth en An een stukje verderop en zag dat zij ook duidelijk hierover aan het praten waren. Ik pakte Ginny's hand beet en trok haar mee in de richting van het groepje en negeerde haar verbaasde 'Hé-!'.
Hermelien zuchtte en keek Harry streng aan, een blik die eigenlijk behoorlijk goed bij professor Anderling paste.
"Harry! Hun is nooit een onderwerp! Het is 'ik denk dat zíj het beste kunnen gaan', niet hun!"
Ze keek van hem naar Ron.
"Laten we het anders aan hun zelf vragen." Ze keek om zich heen. "Daar komen ze volgens mij al aan..."
Ze wenkte ook An, Elisabeth en Lisette.
Ginny en ik botsten tegen Nick op.
"Sorry!" fluisterde ik gauw en nu werd ik door Ginny voortgetrokken. Nick glimlachte nog, werd bijna geraakt door een spreuk van zijn broer Joe, waarna ik weer voor me keek om nog meer botsingen te voorkomen.

Ik stap grijnzend van de Huffelpuffer af, schudt vrolijk zijn hand - terwijl ie nog op de grond ligt - en loop vervolgens naar het Gouden Trio en Perkamentus, plus de 'juniors'.
Ik glimlach naar hen allemaal, om dan totaal bezorgd naar Perkamentus op te kijken.
''Als het gaat om die lijst die op mijn kamer ligt, ik weet nergens van!'' mompel ik. Ik knipper met m'n ogen. ''Ook al ligt ie op m'n bed en staat er duidelijk 'Eigendom van Lisette Moor' op, het is een list! Verzonnen door... door... eh... de geenideetjes...?''
Ik doe dramatisch een hand op mijn hart.
''Stuur me niet van school, ik bedoelde er geen slechte dingen mee! 't Is slechts een 'ways to annoy'-kopie! ...Ik kan ook nooit mijn mond houden... Geef me tape, vlug!''

Ik kwam met Ginny aan bij de anderen en keek verbaasd naar Lisette, waarna ik in lachen uitbarstte.
"Waar heb jij het over? Waar is die lijst voor?" vroeg ik toen pesterig door.
"Perkamentus is al weg hoor, Lis. En voor dingen op de afdeling komt Anderling, als ze al in tijden als deze daar aandacht aan besteed!" reageerde Ginny hoofdschuddend.
Ik zuchtte en keek toen nieuwsgierig naar mijn broer, Ron en Hermelien.
"Wat is er aan de hand? Wat moest Perkamentus? Waarom moesten wij komen?"
Geschrokken keek ik om toen ik een kreet hoorde, bang dat een spreukongeluk gebeurd was. Ik lachte vrolijk toen het slechts Simon was die boos werd om het gedrag van Daan omdat Marcel hem had weten te pakken...

''...Oh,'' zeg ik schaapachtig. ''Dat... dat wist ik wel, ik... eh... zat maar wat te dollen! ...Man, wat ben ik blij dat ie dat niet heeft gehoord... Perkamentus bemoeit zich misschien niet met afdelingzaken, maar hij gaat wel over het van-school-trap-beleid!''
Ik knik wijselijk en kijk dan ook maar naar het trio voor ons, om me dan ook even om te draaien naar die kreet. Ik grijns.
''Hé, jongens!'' roep ik naar ze en verder te gaan als ik een zin opvang. ''Geef Marcel eerder een complimentje! Go Marcel!''
Ik doe alsof ik met een vlag zwaai en keer me droog om naar het trio.
''Dus, watte is?'' vraag ik met een grijns en een Italiaans accentje.

Hij rolde met zijn ogen toen Hermelien Harry verbeterde en zei.
"Wat maakt dat nu uit? !" zei hij en zag toen dat An en Elisa ook hierheen kwamen. HIj zuchtte en keek Harry aan.
"Wie legt het uit?" vroeg hij en keek even naar zijn twee zusjes. Hij wilde niet dat ze beiden meegingen. NAdat Ginny door het dagboek in de Geheime Kamer was gekomen, was hij nog bezorgder om haar. Onzeker keek hij daarna naar alle anderen die ze geroepen hadden. Toen had hij door wat Lisette zei en begon te lachen.
"Lis, je bent echt geweldig ! Jammer als we jouw humor dan een lange tijd moeten missen !"
Verbaasd kjeek An Ron aan.
"Hoe bedoel je?"

''Missen?'' vraag ik bezorgd. ''Zeg me niet dat ik van school getrapt wordt! - of dat JULLIE van school getrapt worden! Dat zou VRESELIJK zijn! Nog voor ik jullie fatsoenlijk kan leren pesten! Het kaartspelletje dan! Oh, zeg niet dat jullie van school getrapt worden!''
Ik kijk naar het Gouden Trio.
''Wat is het, wat is er aan de hand, ik wil 't weten en wel nu!''

Ik keek van Ron, naar Hermelien en tenslotte liet ik mijn blik hangen op mijn broer.
"Zeg, wat is hier aan de hand?!"
Hermelien sloeg haar armen over elkaar en vertikte het om uit te leggen wat er aan de hand was. Dit keer mochten de jongens het doen. Ze mocht ze toch niet verbeteren en kon dus beter haar mond houden? Nou, in stilte wenste ze de jongens succes met het uitleggen... Op haar aanvullingen en hulp hoefden ze niet te rekenen.
Ginny keek achterdochtig naar haar broer.
"Dat zou ik ook graag willen weten..." Er klopte iets niet, dat voelde ze goed, duidelijk. Maar van wat er was, had ze geen flauw idee. Ze keek om zich heen en zag dat iedereen weer druk bezig was, ook Marcel, Daan en Simon. Alleen Nick en Joe keken regelmatig naar het hoekje... Nick maakte aanstalten om naar ze toe te lopen, maar Joe liet hem struikelen, alsof hij wilde dat hij weg bleef bij het groepje.

Ik keek naar de drietal.
''Ik wil ook wel graag weten wat er is''
Zei ik toen.
Harry keek hun aan.
''Professor Perkamentus wil dat we een groepje van een stuk of 5 leden kiezen voor een speciale missie.''
Zei hij toen.

Ik keek mijn broer aan.
"En die vijf mensen moeten tieners zijn? Wij zijn die mensen?"
Ik dacht na. Wat voor een missie was het? Waarom gingen er geen mensen van de Orde op die missie? Waarom gingen Harry, Ron en Hermelien niet na al hun ervaring? Waarom zij?
Vragen dolden door mijn hoofd en ik greep ernaar, lichtelijk duizelig wordend.
"En... waarom moesten wij komen? Omdat wij de groep zijn? Wat voor opdracht?" Meer dan vragen stellen kon ik niet doen, dat was alles wat er in me om ging op dit moment...

Ron knikte.
"Ja, jullie zijn de groep die we willen sturen", zei hij met een beetje tegenzin in zijn stem.
Verbaasd staarde An hen aan.
"Ik snap ook niet waarom wij ... Jullie kunnen het vast veel beter ! Jullie zijn ouder, meer ervaren ..." Ik zweeg even en keek Hermelien aan.
"Jullie kunnen beter gaan ..."

Ik keek van de een naar de ander en voelde Ginny naast me komen staan. Ze keek aandachtig naar haar broer, maar kon voor het eerst geen onserieusheid vinden en keek geschokt.
"Perkamentus heeft liever dat wij hier blijven, om de SVP te helpen. Ik weet ook niet precies wat hij wilt, maar hij wilde perse een groepje uitstekende SVP'ers en niet ons. Maar wij hebben vertrouwen in jullie. Jullie kunnen dit aan!" sprak Hermelien op een wijze toon.
Ginny en ik keken elkaar even onzeker aan.

''En... wij zijn uitstekend?'' vraag ik ietwat onzeker. ''Ik struikel te vaak! En heb je die ene oefenpop gezien die ik per ongeluk had gemold? Dat was dus NIET de bedoeling!''
Ik wapper met mijn armen.
''Wat als ik iemand wat aandoe ofzo? Hermelien! Ik HOU van opdrachten en zeker als ze lastig uit te voeren zijn, maar ik wil niet dat iemand gewond raakt door MIJ!''

Ron knikte.
"Ja, ik vind niet dat zij kunnen gaan!"
Ik keek vrolijk en vond het wel een hele eer om uitgekozen te worden voor die opdracht.
"Ik zou zeggen: ik doe het !" Ik keek vrolijk Elisa aan o mdaarna ook de anderen aan te kijken.
"Doen jullie mee?"
Rons gzezicht werd een donderwolk+.