Ik knikte. ''Ja laten we ook gaan'' Ik ging in de openhaarstaan en gooide de poeder. ''ZWEINSTEIN'' Zei ik heel duidelijk. ''Lis moet ik je overeind helpen?'' Vroeg ik toen aan haar.
Ik knipper en kijk op naar Eli. ''Nee, dank je, ik heb alleen iemand omgegooid -'' Ik kijk naar 'degene die ik heb omgegooid', die eigenlijk een stoel is. ''...Oh. 't Is een stoel... Maar goed ook... heb ik DAAR sorry tegen gezegd?'' Ik krabbel overeind. ''Ik voel me schaapachtig,'' mompel ik lichtelijk grijzend met zelfspot.
Ik volgfde Elisa's voorbeeld en vloog de haard uit, recht tegen Elisabeth aan. "Sorry !" Ik keek haar bezorgd aan. "Gaat het?" Jack kwam ook uit de haard. Tops keek Remus aan. "Wij gaan niet naar Zweinstein zeker?" vroeg ze met een glimlach en werd rood terwijl ze gem aankeek.
Ik viel voorover. ''Au dat deed zeer'' Ik stond weer op. ''Het geeft niet An.'' Remus schudde zijn hoofd. ''Nee we gaan niet naar Zweinstein'' Zei hij toen.
"Het spijt me echt !" zei ik oprecht en keek bezorgd naar mijn beste vriendin en voelde me schuldig. Jack keek ELisa bezorgd aan en gaf haar een kus. "Gaat het weer?" Tops grijnsde en bleef hem even aankijken. Langzaam kleurde heel haar hoofd rood en ze keek om zich heen. "Naar het Nest?"
Jack zuchtte opgelucht en gaf haar een kus. "Mooi zo !" zei hij. Onzeker keek ik haar an. "ok !" zei ik. Tops wilde zich net omdraaien om naar het Nest te gaan toen hij haar plots begon te kussen. Meteen nadat ze van ahar verbazing bekomen was, sloeg ze haar armen om zijn nek en bleef hem kussen.
Tops bleef hem een tijdje zwijgend aankijken en begon hem toen terug te kussen. Uiteindelijk liet ze hem los en knikte. "Ja, laten weg aan !" Ze nam wat poeder en gooide het in de haard waarna ze "NEST !" riep en het vuur in st apte. Jack kuste Elisa. "Ik hou ook van jou !" Ik glimlachte.
Ik bleef hem kussen. ''Hopelijk gaat het goed vanavond'' Zei ik toen zachtjes. ''Ik ben een beetje bang'' Ik keek hem aan. Remus gooide ook wat peder in de haart en volgde Tops. ''Zo we zijn er''
Jack glimlachte naar haar. "Natuurlijk komt het goed! "
Het was uiteindelijk toch avond en ik stond bij Elisa. Ik probeerde haar te kalmeren en moed te geven. "Je moet niet aan jezelf twijfelen, je gaat het fantastisch doen, dat weet ik zo al !" zei ikt egen haar . "Vertrouw me maar !" Jack stond in de gang voor de leerlingenkamer op Elisa te wachten en was zelf ook zenuwachtig. Tops keek Remus aan. "Zullen wij ook naar die talentenjacht gaan? Ik wil Elisabeth en Lisette echt graag zien!"
Ik keek An aan. ''Laten we maar gaan'' Zei ik toen. ''Zie ik er wel goed uit'' Vroeg ik heel onzeker. Ik had me mooiste jurk aangedaan. ''Ik ga toch maar iets anders aan doen'' Zei ik toen onzeker. Remus knikte. ''Ja ik wil hun ook zien.''
Ik zit vlak bij Elisa en An op de grond, in kleermakerszit, ook nog in meditatie-houding. Ik heb gewoon mijn oude kloffie aan: blauw joggingbroek, rood t-shirt met de letters: 70 % kracht 20 % lef 10 % bluf 100 % scout en mijn grijze sportschoenen. Ik open één oog en kijk ermee naar Eli. ''Dude, als ik me niet vergis is dat je mooiste jurk. Ik zou het niet kiezen, maar da's mijn mening en ik hou niet van jurken. Houdt jij hem maar aan, hij staat je prachtig!''
Ik had Elisa bij haar pols gegrepen en haar zo tegengehouden. Net toen ik mijn mond wilde opendoen, zei Lis wat ik had willen zeggen, maar nooit zo mooi verwoord zou krijgen. "Inderdaad, ik geef Lisette volledig gelijk, die jurk staat je prachtig en je hoeft je echt niet te gaan omkleden ! HEt is normaal dat je je zenuwachtig voelt en dat is zelfs een goed teken want dat betekent dat je het goed wil doen en dat je daardoor erg geconcentreerd bent !" Ik gaf haar nog een bemoedigende knuffel en wendde me toen tot hen beiden. "Trouwens, zoek gewoon mij tussen de mensen, ik zal er wel ergens staan !" Ik grijnsde naar hen. "Jullie doen het vast fantastisch !" Jack werd ongeduldig. Alex kwam van haar slaapzaal en kwam bij ons staan. Ze had een vrolijke twinkeling in haar ogen en ze keek van Lisette naar Elisabeth en weer terug naar Lisette. "Veel succes, meiden, ik duim voor jullie, al zullen jullie dat waarschijnlijk niet nodig hebben !" Ze keek om zich heen en vroeg zich af waar George bleef. Ron kwam van zijns laapzaal. "Harry, kom nou !" riep hij. Meteen toen ik de naam van mijn vriendje hoorde, draaide ik mijn hoofd en verwachtte hem elk moment te zien verschijnen. Eerst, wat wel een teleurstelling was, zag ik Ron. Een vrolijke glimlach verscheen op zijn gezicht en hij liep naar Elisa toe en omhelsde haar. "Doe het goed hé !" NEt toen kwam ook Fred eraan en keek vrolijk grijnzend naar zijn zusje. "Veel succes, zus !" Daarna keek hij naar Fred en knikte even. "Jij ook, Lisette!"
Ik begon nog zenuwachtiger te worden. ''dankje'' Zei ik zachtjes en onzeker. ''Ik kan dit niet'' Ik voelde me erg angstig en me angst nam mij over. ''Ik kan het echt niet'' Harry kwam naar beneden.
Ik grom, nog steeds in dezelfde houding. Ik heb nu wel allebei mijn ogen dicht. ''Eli, al moet ik je aan je jurk het podium opslepen, jij gaat dit doen!'' Ik knik, nog steeds met mijn ogen dicht, naar iedereen als dankje. ''No problemo, mate. Dank je! ...Eli! Kom naast Lis de Stormachtige zitten!'' Ik maak een paar idiote gebaartjes. ''Zit!'' commandeer ik, alsof ik een legerofficier ben.
Ik deed het wat Lis zei. 'Ík kan dit echt niet'' Zei ik nog een keer. ''Ze gaan me uitlachen.'' Ik begon bijna te huilen. ''Ik doe niet meer mee'' Ik wou opstaan en naar de slaapkamer toe lopen.
Ik reik zonder iets te zeggen mijn arm uit, met m'n oegen dicht en trek Eli terug op haar plek. ''Blijven zitten. Ga in kleermakerszit zitten. Nu.'' Ik ga wat rechter op zitten. ''Ogen dicht. Adem rustig en diep in. Follow my lead.''' Ik praat met een rustige en bijna transwaardige stem. Ik haal heel rustig adem. ''En adem weer uit. Laat je zenuwachtigheid en angst met je adem wegvliegen.'' Ik adem uit. ''En opnieuw.''
Ik keek Lis aan. ''Ik doe niet meer mee hoor je'' Ik merkte dat het zinloos was. ''Ok ok'' Ik ging zo zitten. ''het werkt niet'' Na een tijdje begon het toch wat te werken.
Ik ging aan de andere kant naast Lis zitten, net op dezelfde manier als zij en Elisabeth. "Werkt dit echt?" Alex moest lachen, maar ging toen ook zitten. "Jullie zien er grappig uit !" zei Fred lachend. "Echt !" Ron knikte.
Op dezelfde trance-waardige manier zeg ik het volgende: ''Fred Wemel, als je dat nog één keer zegt gooi ik je uit het raam, vriendin of niet.'' Ik haal weer diep adem. ''En laat je adem weer gaan. Langzaam maar zeker wordt je rustig en zelfverzekerd. Kalm aan. Blijf in en uit ademen. Denk aan een rustige plek, waar je tot rust kan komen. De zee... het strand... een tropisch eiland... een radiostation...'' Ik glimlach in mezelf, nog steeds met m'n ogen dicht.
Ik st ond weerop. "Bij Harry !" antwoordde ik op haar laatste vraag en liep naar hem toe. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem. "Hey !" Jack zuchtte. "WAar blijft ze?" Fred zweeg meteeen. Ron grijnsde. Net als Alex die één oog opende om naar de tweelingbroer van haar vriendje te kijken.
Ik stond ook op. ''We moeten gaan.'' Zei ik toen zachtjes. ''Anders komen we te laat'' Ik liep naar de uitgang. ''Komen jullie?'' Vroeg ik toen. Harry kuste An liefdevol terug.
Ik liet Harry los. "Nu al !" Ik liep naar Lisette en Alex die beiden nog op de grond zaten en trok hen overeind. "Tijd om te gaa n!" Ron knikte en was zelf zenuwachtig in de plaats van zijn zusje. TOen iedreeen recht stond liep ik naar Elisa toe e n haakte mijn arm in haar arm. "Het komt goed !"
Index 
Portal 
Viavia's 
di 10 maa - 21:10
