Speelbal van de tijd 1: Het schoolleven van Perkamentus

Speelbal van de tijd 1: Het schoolleven van Perkamentus

((Wat: Enkele leerlingen van Zweinstein krijgen twee eigenaardige brieven en een vreemd voorwerp, ook wel gekend als de Tijdverdrijver. Er staan enkele instructies op de brief die ze uitvoeren. Daardoor reizen ze terug in de tijd en komen terecht in de tijd waar hun schoolhoofd zelf nog een leerling was. Wat is de reden hiervan? en hoe geraken ze terug in hun eigen tijd?
Waar: Op Zweinstein
Wanneer: Lisette, Elisabeth, Sharon, Leen en An zitten in hun vijfde jaar
Genre: drama, humor, romantiek (voor sommige stelletjes)
Wie: iedereen die mee wil doen, wel logisch houden
Regels: basisregels))

Beginpost:



Ik zat met enkele van mijn vrienden buiten in het zonnetje. We waren vrolijk aan het praten toen er plotseling op mijn schoot een brief viel, op die van ELisabeth een tweede en op die van Lisette viel er een vreemdsoortig ding. Op de brief op mijn schoot stond: als eerste open te maken.
"Huh? Wat is dit?" vroeg ik en bekeek de enveloppe.
Op die van Elisabeth stond: pas open te maken na de eerste brief te hebben gelezen!

''Da's een brief, slimmie,'' zei ik droog, terwijl ik het onbekende ding van mijn schoot pakte en die naast me legde om voorover te leunen en de brief van An te pakken. ''Die moet je lezen. Kijk, zo.''
Ik opende de brief en begon hem voor te lezen.
''Gegroet, alle aanwezigen. Jullie hebben drie dingen gekregen. Deze brief, een andere brief die je pas mag lezen als je deze hebt gelezen en de instructies erin heb opgevolgd, en een jullie onbekend voorwerp. Nee, Hermelien, je kan er niet achter komen wat het is door het op te zoeken in een boek. Maar ik dwaal af.
Neem het jullie onbekende voorwerp en loop deze instructies precies af.
- Pak allemaal het touwtje beet dat aan het voorwerp vastzit
- Zeg ''Alsjeblieft'', want je moet wel manieren laten zien voordat je de tweede brief wilt lezen. Tempo, jullie hebben niet alle tijd!''
Ik knipperde met mijn ogen.
''Okééé, dat was helemaal niet raar of ongewoon...'' Ik blikte naar het onbekende voorwerp en pakte het voorzichtig op. ''Wat denken jullie, is het veilig?''


-----
Ge-edit op 17 juni 2011, starttijd 22:29.
Even op een rijtje voor de laatkomers:
- De brief etc. komen van toekomstige onzen en het onbekende voorwerp is een aangepaste Tijdverdrijver (nieuwelijk gedoopt tot Tijddoordraaier) die is uitgevonden door een toekomstige Hermelien.
- De werking van de Tijddoordraaier is simpel. Het touwtje dat aan de Tijddoordraaier hangt (kan gebruikt worden als ketting) moet aangeraakt worden door iedereen die wordt vervoerd. De activeringscode is 'Alsjeblieft' omdat er vanuit gegaan wordt dat zwarte magiërs ongemanierde ploerten zijn die nooit 'alsjeblieft' zeggen. Is waar, trouwens, ooit Voldie alsjeblieft horen zeggen? Nee dus. Dus Hermelien is een genie. Hoera voor ons genie!
- Dit is de eerste van een serie van 4 rpg's, waarvan de eerdere nummers buiten gebruik worden gesteld ZODRA we bij het punt aankomen dat we naar de volgende tijd gaan (dit tijdstip is vastgesteld op een maand in de desbetreffende tijd en daarna door). De rpg's gaan dus niet eeuwig door. (De andere drie zijn al in gebruik, dus als je wilt...)
- Ik zal even de regels vertellen die op de tweede brief staan zodat we allemaal ook bij de andere Speelballen kunnen reageren zonder onbedoeld een regel te overtreden: géén veranderingen aan de grote tijdlijn (géén romantisch gedoe met mensen uit het verleden, geen mensen vermoorden of zwaar lichamelijk letsel toebrengen aan wie je niet mag of om de toekomst te veranderen). Dat is eigenlijk de enige (en belangrijkste) regel.
- Als je vragen hebt, stel ze dan maar aan mij. Ik ben het brein achter dit idee. (Met als sponsors An en Elisa! Hoera voor An en Elisa!)

Sharon kwam aangehobbeld met Ginny op haar hielen.
"Hier zijn we weer met onze boeken!" meldde Ginny wat hijgend. Ze wierp een blik op Sharon. Twee tellen werd er gezwegen voordat ze in lachen uitbarstten.
Sharon probeerde haar lach wat in te houden om zichzelf verstaanbaar te maken. "Dat was op het nippertje!"
"Zeker!" lachte Ginny. Ze plofte neer en sloeg een boek open.
"Zwerkbal met dit weer is héérlijk," zei Sharon, "maar leren niet. Buh."

Ik keek op en meldde wat we hadden gelezen aan Sharon en Ginny.
''Dus... sla dat boek maar dicht. We hebben even wat interessanters te doen.''

"Bijna alles is beter dan leren voor Sneeps toetsen," grijnsde Ginny.
Sharon moest weer lachen.
"Wat staat er dan in die tweede brief?" vroeg ze.

''Nou, da's duidelijk...'' mompelde ik. ''Punt één, het staat op de envelop en in deze brief hier dat we de tweede brief niet mogen openen tot we de instructies in deze brief hier hebben opgevolgd. Dus... wat denken jullie? Zullen we? En hé, Hermelien, ik denk dat ze je boekenverslaving belachelijk maken in deze brief... Tss. Je bent wel slimmer dan sommige boekschrijvers bij elkaar! Anyway, wat vinden we dus?''

Hermelien keek voor het eerst op van haar boek en fronste haar wenkbrouwen.
"Bedankt voor het compliment," glimlachte ze en ze begon weer verdiept in haar boek te lezen.
Sharon staarde haar even aan en krabde op haar achterhoofd.
"Ik denk dat we wel even een dagje studiepauze verdienen," knikte Ginny.

Ik porde Hermelien.
"Heb je wel gehoord wat er in de brief stond?" vroeg ik wat verbaasd.
Alex keek toe. Ze was best nieuwsgierig.

Ik zat in een leeg lokaal mijn huiswerk te maken.
George liep door de gangen opzoek naar iemand om geintjes mee uit te halen.
Sneep was een les aan het voorbereiden.

''Nou, we hebben al een paar jaknikkers,'' merkte ik op. ''Wat vindt de rest ervan?''

Hermelien had eerder die dag - of was het al enkele dagen terug? - besloten eens niet zo bemoeizuchtig te zijn en een betweter zoals Ronald altijd vond. Met haar aandacht op haar boek gevestigd was dit ook grotendeels gelukt, maar de nieuwsgierigheid begon toch in haar te branden.
hermelien sloot met een klap haar boek, wierp een wat geïrriteerde blik op Ronald en keek vervolgens naar haar zusje.
"Sorry, ik moest mijn hoofdstuk uitlezen. Wat is er?"
Ginny probeerde naar het mysterieze ding te kijken.
Sharon keek naar haar broer en Ron. Wat zouden die ervan vinden?

Ongeduldig als ik was sprak ik in An's plaats en legde precies uit wat ik tot nu toe had gelezen, wat we kennelijk moesten doen, wat de rest ervan vond en ik liet het mysterieuze voorwerp duidelijk zien.

Ginny keek naar het voorwerp.
"Hmmm..." bracht ze uit.
Hermelien nam de brief over, keek even nors toen ze haar naam zag en liet haar toverstok over de brief gaan terwijl ze zachtjes woorden mompelde. Ten slotte keek ze op naar de groep.
"ik weet het niet..." bracht ze uit.
Toen wist Sharon gewoon wat ze wilde doen. "Waar is je drang naar avontuur?" Ze legde haar boeken op de grond. "Ik word gek van het leren, ik wil wel wat afleiding!"

Ik herinnerde me dat ik nog naar Anke toe moest om iets te bespreken met haar en stond op.
Sneep keek even rond.
Ik ging op zoek naar Anke.

Ik stond bij de rest.
''Ik wil een avondtuur.''
Harry dacht na.
''Laten we het doen''

Ik keek om me heen, glimlachte en pakte het touwtje van het mysterieuze object vast.
''Oké dan. Iedereen die wil... pak het touwtje maar beet.''

ik glimlachte.
"Dit wordt leuk!" zei ik vrolijk en herinnerde me toen wat. "Oh, waar is leen?"

Hermelien keek geschrokken naar Harry.
"Harry!" bracht ze ongelovig uit. "Hoe weten we of dit te vertrouwen is? Ronald?" Ze keek om naar Ron, zoekend naar steun.
Sharon en Ginny grepen het touwtje beet.

"Ik ben zo terug!" Ik liet het touwtje los en rende weg. Niet veel later zag ik Leen.
"Leen, Leen! Kom snel, je MOET meekomen! We hebben iets cools gekregen!" Terwijl ik har meesleurde, vertelde ik haar wat er gebeurd was.
"Een avontuur, daar moet je bij zijn he!"
Ron keek wat onzeker.
"Maar Hermelien... als we het niet doen, zal je je dan niet altijd blijven afvragen wat er gebeurd zou zijn als we het wel zouden doen?"
Ik straalde.
"Zullken we het nu doen? Ik denk dat iedereen er is!"

Ik knikte.
''ron heeft gelijk Hermelien''
Harry knikte.

Ik keek om me heen, naar de twee meningen van de dag en keek toevallig naar het voorwerp in mijn hand. Precies onder de gouden rand van het punt waar de twee zandhelften samen kwamen (het voorwerp leek veel op een zandloper) zat een klein grijs vakje. In dat kleine grijze vakje stonden er cijfers, die aan het aftellen waren.
2:00.
1:59.
1:58.
Ik staarde ernaar.
1:55.
''Jongens?'' piepte ik. ''Ik denk dat we een deadline hebben geactiveerd met het aanraken van dat ding!''
1:50.
''Ik - ik denk dat ie gaat doen waar ie voor gemaakt is in minder dan anderhalve minuut!''
1:46.

"Anderhalf is 1.30 lis," merkte Ginny binnensmonds op.
Hermelien zuchtte toen ze geen steun kreeg, pakte haar toverstok in haar hand tevoorschijn en liet deze vlug langs het voorwerp gaan. Ten slotte pakte ze haar tasje en greep ze het touwtje maar beet, haar stok nog altijd in haar handen.

Ik grijnsde.
"Goed zo, sis! Dit avontuurtje wil je toch niet missen hé?"
alex' hart bonkte wild. Ze was best een beetje zenuwachtig. Wie weet wat er zou gebeuren!

De klok telde verder af.
''Sorry als ik geen rekenwonder ben onder stress,'' piepte ik tegen Ginny.

Ik had de ketting ook vast en Harry ook