hell all over again

uiteindelijk stond ik maar op om me aan te kleden,
maar bleef daarna nog zwijgend op het bed zitten.,

Seiji liep wat door de woonkamer en was ongeduldig. Waar bleef ze?

ik trok mijn benen tegen me aan.,
na dat meester ontbeten had zou hij wel boos naar me toekomen.,
maar ik had helemaal geen trek

Seiji liep toen naar de slaapkamer.
"Lucy? Kom je nog?"

ik veegde snel mijn tranen weg als ik meester weer naar de slaapkamer hoor lopen,
en keek alleen even op als hij binnenkomt, maar kijk dan weer voor me.,
''nee, meester'' antwoordde ik

Verbaasd keek hij naar haar. Hi jwas het niet gewoon om zo'n antwoord te krijgen.

"Waarom niet?"

''what is the point of it., we sleep, wake up, life our day, and then start all over again.,
and it'll never end, since vampires won't die.,''
ik keek even naar de grond., en zuchtte diep.,

Seiji keek onzeker.
"Maar... dat is toch een goed ding?" vroeg hij verbaasd.

''voor een meester misschien''
zei ik zachtjes en bleef naar de grond kijken.,
''I never minded being a slave, not that I really liked it., it was all I knew.,
but I knew it would end eventually., but now.,
it'll never end., it'll only get more lonely since I won't be able to get near around anyone.,
I can only think about the blood running through their veins., and it won't stop., ''

Seiji keek wzat onzeker naar haar en beelden van vroeger stroomden door zijn hoofd. Hij had altijd al geweten dat het voor eeuwig zou duren tenzij hij kon vluchten of zijn meester doden en zo zelf een meester worden. Hij was zijn hele leven een vampier, hij wist niet beter. Hij besefte plots welke hoop Lucy had gehad en hij had haar die afgenomen.
"Je kan wel dicht bij mij komen", zei hij toen zachtjes, hopend dat dat ook iets voor haar betekende.

ik keek mijn meester wat twijfelend aan.,
''you really think it is that easy for me to forget what happened?
I trusted you before., thought you would be different.,
but in the end it seemed you were not.,
and I know we have a deal that I will try to forgrt it,
and you know I won't fight if you want me.,''
zei ik zachtjes, en wilde meester absoluut niet boos maken
''besides that., an slave can never be close to a master since
they are no equals''

seiji werd boos, niet zozeer op Lucy, maar vooral op het feit dat ze hem niet kon vergeven. Hij wist dat het zijne igen schuld was, maar wilde dat niet toegeven.
"Goed blijf hier dan maar liggen!" snauwde huij boos e verliet de kamer, de deur met een klap achter zich dicht trekkend.

ik schrok een beetje van meester izjn reactie.,
ik wilde hem helemaal niet boos maken,
ik probeerde hem alleen maar te laten begrijpen wat ik voelde.,

Seiji liep naar de ijskast en trok de deur ervan open. Hij pakte het bloed en dronk het op.

ik bleef zwijgend zitten en staarde voor me uit.,

Zodra Seiji genoeg gedronken had, ging hij naar zijn winkel en haalde Boris uit de cel.
"Je werkt vandaag alleen", siste hij woedend.

ik liet me weer op het bed zakken en bleef zwijgend liggen.,
als ik loog was het verkeert, maar als ik de waarheid zei was het ook niet goed

Seiji keek toe op Boris.
"Sneller!" snauwde hij en verkocht hem een trap.

ik sloot mijn ogen maar en probeerde maar wat te slapen dan

Seiji bleef erg streng voor Boris. Hij vroeg zich af waar Lucy was, maar durfde dat natuurlijk niet te vragen.

uiteindelijk viel ik wel in slaap,
maar rustig slapen deed ik niet

Seiji en Boris waren nog de hele tijd bezig. Boris deed het echter nooit goed genoeg en jammer genoeg raakte Seiji zijn woede niet kwijt.

ik lag te woelen en te draaien in het grote bed,
en klapte uiteindelijk met een doffe dreun die ook in de woonkamer duidelijk te horen was, op de grond

Seiji hoorde het.
"Blijf hier", zei hij tegen Boris en ging naar zijn slaapkamer.
"Lucy?"

nogal half in de kreukels lag ik naast het bed,
zelf ook een beetje om me heen kijkend wat er gebeurt was.,
''ehmm., ja, meester''