hell all over again

Seiji keek onzeker naar haar.
"Maar ik geef jou wat een meester nog nooit of misschien heel af en toe aan een slavin geeft..."

''en dat is?''
vroeg ik nog naar de grond kijkend

Seiji keek naar haar.
"De vrijheid." Hij keek naar haar en wiled het echt met haar goedmaken.
"Als je wil mag je zelfs hier weggaan...
ik zou graag hebben dat je bleef, maar je mag het zelf kiezen...
maar denk er maar goed over na.
Ik besef wel dat het even moeilijk zal zijn om dat te beslissen
want als je nooit het recht hebt gehad om dat te doen en je het
plotseling wel krijgt, is dat wel even vreemd.
Je kan kiezen: ofwel vertrek je ofwel blijf je en sta je aan mijn zijde."

ik schudde mijn hoofd.,
''leugens.,'' riep ik.,
''als die woorden waar waren geweest had u mij niet verandert''
riep ik en kwam overeind.,
meteen zak ik weer half door mijn knieën door een misselijk makend gevoel

Geschrokken keek hij naar haar.
"Ik wilde je niet kwijt! Ik kan niet leven terwijl jij dood bent."

''wat is het verschil tussen mij dood zijn of mij die weg is?''
vroeg ik met op elkaar geklemde tanden.,
ik greep naar mijn buik met 1 hand.,
waarom had hij me moeten veranderen, gister kon het hem niet schelen of ik dood zou zijn geweest of niet

Seiji zuchtte.
"Ik geef om je. Ik heb jou liever levend en neit bij me, dan dood en niet bij me."

''you should just have let me die.,
but like every other master you just don't care about what a slave wants''
mompel ik

Seiji staarde naar de grond.
"Kan ik het op geen enkele manier goed maken met je?"

''ik zou niet weten hoe''
zei ik en kwam met enige moeite overeind.,

Seiji keek onzeker.
"Laat mij je slaaf zijn? Laten we de rollen een keer omdraaien?"

''alsof u dat zou doen., u bent bij uw meester weggegaan omdat u geen slaaf meer wilde zijn''
zei ik met een zucht en voelde me niet goed

Seiji knikte.
"Maar voor jou zou ik het doen. Jij betekent zoveel voor mij!"

ik keek naar de grond.,
''ik zou niet eens weten hoe ik een meester zou moeten zijn''
zei ik zacht

Seiji keek onzeker.
"Gewoon... hoe jij denkt dat het moet."

''ik weet alleen hoe ik een slaaf moet zijn., hoe ik orders moet opvolgen''

Seiji keek naar haar.
"Vergeet dan alles wat je wist en probeer het gewoon."

wat onzeker keek ze haar meester aan.,
''I., I gues I should eat something, right?''

Seiji knikte.
"Ja", zei hij zachtjes.

ik knikte en liep toen maar naar de keuken.,
zwijgend blijf ik daar even staan als ik de kast opentrek waar ik normaal gesproken een broodje uit haal.,
ik staarde naar de trommel waar het brood in zat.,

Seiji keek haar na en bleef staan, een beetje bang voor wat er zou gebeuren.

dan glijd mijn blik omlaag, en laat zachtjes de deur van de kast weer dichtvallen.,
waarna ik me op de stoel laat zakken bij de keukentafel.,
ik wilde dit niet., ik wilde gewoon dat het zou stoppen., dat het over zou zijn.,
ik was een bezit van meester., en die bepaalde wat er met mij gebeurde.,
daar moest ik maar mee leven.,

Seiji liep wat door zijn woonkamer. Zou alles nu anders worden? Hij hoopte dat het beter ozu wordne, niet slechter. Onzeker keek hij naar de deur waardoor Lucy was verdwenen.

uiteindelijk loop ik met een zucht naar de koelkast,
en haal er een zakje bloed uit.,
bang voor wat er zou gebeuren als ik het openmaakte om het in het glas te doen, liep ik met zakje en een glas naar mijn meester,
ik gaf het aan hem, mijn blik niet van de grond af wijkend, en nogal verslagen.,
''alstublieft, meester''
zei ik zachtjes, en ging toen zijn slaapkamer in om zijn bed op te maken,

Verbaasd keek Seiji haar aan.
"lucy, wat?" Hij nam het glas aan, maar liep achter haar aan.
"Je moet dit niet meer doen."