hell all over again

Seiji glimlachte.
"Het komt wel goed hoor! Het heeft alleen eventjes tijd nodig."

''weet ik meester, maar ik zie mijn meester niet graag van slag.,''
zei ik en opende mijn ogen even om hem even snel aan te kijken

Seiji keek naar haar en glipmlachte.
"Dat vind ik wel leuk omt ehoren.

''het is heel normaal om als slaaf bezorgt te zijn om haar meester''
zei ik en legde mijn hoofd weer tegen hem en sloot mijn ogen.,
''maar ik wou dat ik iets voor u doen kon''
zei ik nog eens

Seiji keek naar haar en zweeg. Hij dacht na over wat ze zei.

ik bleef zwijgend liggen.,
ik wist niet precies wat te doen.,

Seiji keek wat onzeker naar haar.
"Laten we maar terug gaan slapen."

ik knikte langzaampjes.,
''ja, meester., als ik iets moet doen moet u me maar wakker maken, meester''
zei ik en sloot mijn ogen weer

Seiji knitke en geeuwde.
"Ja." Daarna sloot hij zijn ogen.

ik kroop weer knus tegen mijn meester aan, en de deken over me heen.,
en zakte weer weg

Seiji viel bijna meteen weer in slaap

ik sliep rustig door

((spoel maar door naar de ochtend, als je verder niks van plan was))

Seiji werd de volgende ochtend pas wakker.

ik was intussen al bezig in de keuken.,
het ontbijt voor mijn meester klaar te maken

Verbaasd keek hij om zich heen.

Noa begon wakker te worden.

met het glas in mijn hand liep ik terug naar de slaapkamer van mijn meester
''goede morgen, meester''
zei ik toen ik zag dat meester al wakker was

Rikkie zat aan tafel, al vroeg ze af waarom, aangezien bloed het enige was dat ze nodig had.,
ze keek naar haar slaven die netjes in een rij stonden en wachtte op wat ze moesten doen.,
maar miste er 1.,
''waar is Noa?'' vroeg ze, maar kreeg geen antwoord.,
''ga hem zoeken!!!'' beval ze haar slaven geiriteert

Seiji straalde.
"Ja, goedemorgen!"

Noa wreef in zijn ogen en keek om zich heen.
"Hoelaat zou et zijn?" vroeg hij aan zichzelf.

ik liep naar mijn meester toe en zette het glas op het nachtkastje.,
''alstublieft meester''
en bleef toen rustig staan

een van rikkie haar slaven klopte op de deur van Noa.,
''waar blijf je., straks verpest je haar humeur''

Seiji nam het glas op en nam een slok.
"Hmmm dankje!"

Noa schrok en kwam overeind.
"Oo, sorry!" Hij kwam naar buiten gelopen. "Het spijt me heel erg!"

''ik ben blij dat het smaakt, meester''
ze ik zachtjes.,

''zo kan je je niet vertonen., ga je aankleden''
zei ze wat paniekerig.,
''en dan naar de eetkamer komen.''
zei ze en hield haar blik op e grond gericht waarna ze snel weer terug de naar de eetkamer ging

Seiji glimlachte.
"Ja, he smaakt heel erg!"
Noa schrok.
"ja, sorry!" Hij deed het meteen en ging daarna zo snel als hij kon naar de eetkamer toe. Zonder zijn meesteres aan te kijken, zei hij: "Het spijt me, meester."

ik bleef zwijgend staan.,
ik wist niet heel goed wat ik moest doen,
''k-kan ik nog iets doe, meester?''
vroeg ik zachtjes.,
ik was vroeg opgestaan, en had zijn woonkamer verziert met dingen die ik eerder gevonden had toen ik
aan het opruimen was, ik hoopte maar dat meester het niet erg vond.,
er lag ook een cadotje onder voor mijn meester.,

Rikkie stond op, en liep naar Noa toe, de andere meisjes bleven zwijgend staan, maar je kon haast in de lucht
voelen dat ze bang waren.,
als rikkie voor Noa staat krijgt hij vrijwel meteen een tik in zijn gezicht.,
''ik had je gezegd op tijd te zijn, en mijn slaven praten nooit tenzij ik ze daar toestemming voor geef''
zei ze en gaf hem nog een tik.,
ze draaide zich om naar haar andere slaven.,
''meisjes jullie kunnen gaan, ik heb mijn ontbijt uitgezocht''

Seiji schudde zijn hoofd
"Ikld enk het niet", zei hij toen.

Noa bleef stil. Hij gaf geen kik en keek haar niet aan.

''okj, meester'' zei ik en bleef zwijgend staan

''ik hoop dat je dat begrijpt.,'' zei rikkie rustig en trok hem aan zijn halsband mee terug naar haar stoel.,
waar ze op de leuning ging zitten.,
zachtjes ging ze met haar vingers langs zjin wang, naar zjn hals.,
''en omdat je niet hebt gehoorzaamd zal ik je ervoor straffen''
zei ze en tilde zijn kin omhoog zodat hij haar aankeek.,

Seiji glimlachte.
"Of toch. Kan je mijn kleren brengen?"

Noa was doodsbang; maar begreep het.
"Ja, meester", zei hij en toen ze ervoor zorgde dat hij haar aankeek, deed hij dat ook.
"Ja, meester. Dat verdien ik, meester."