De littekens verraden de pijn

Ze beef slapen.
Hendrik knikte.
''Ja mama''
Hij ging naar de speeltuin.
Ik keek hem aan.
''Dat mag maar je mag het er niet uit halen.''

Esther greep haar rugzak en drukte die tegen zich aan+.
"Hij alles door elkaar doen. Ik niet leuk vinden!"
Ik hield hem goed in het oog.
Thomas ging terug naar beneden.

Ze sliep diep.
Hendrik ging vrolijk spelen.
Ik knuffelde hun.
''Ga maar even lekker spelen''

Esther bleef de rugzak tegen zich aandrukken.
Nico ging spelen. Hij was naar CHarlotte gegaan en even later kon je hem horen brullen.
Ik hield hem in het oog.
Thomas ging wat speelgoed zoeken voor zijn kinderen.

Ze bleef diep slapen.
Ik ging erheen.
''Wat is er gebeurt?''
Hendrik was vrolijk

Esther zat op de bank te wachten tot ze zouden vertrekken.
Charlotte was ook beginnen te huilen.
Nico's arm was verbrand.
"AU!"
Ik glimlachte.
Thomas ging o pde bank zitten.

Ze sliep rustig
Ik begon Nico te helen.
''Hoe kwam dit?''
hendrik bleef spelen

Thomas hoopte dat het bijna twee uur
Ik stond op.
"Hendrik, lieverd. we gaan naar huis toe."
Nico snikte en wees nar zijn zusje.
"Zij daan!"
Charlotte huilde ook.

Ze bleef slapen.
Ik bleef helen en keek naar Charlotte.
''Lieverd waarom heb je Nico au gedaan?''
Hendrik rende naar zijn moeder toe.
''Ok mama''

Ik glimlachte en zette Charisa neer op haar v oetjes en chloë in de buggy.
"Was het leuK?" vroeg ik aan hendrik.
Nico had uiteindelijk geen pijn meer.
"Zij hoek staan!" zei hij en wees naar zijn zusje.
Charlotte huilde hard.
Thomas was in gedachten verzonken.

Ze sliep door.
Ik keek Nico aan.
''Mama wil eerst weten waarom ze het gedaan heeft''

Thomas was nog in gedachten verzonken.
Nico keek zijn moeder aan.
"Zij mij au daan!" zei hij nors.

Ik wachtte op antwoord van mijn zoontje.

Ze begon wakker te worden.
Ik keek Nico aan.
''En ze deed dat zomaar?''

Nico keek boos.
"Ikke niets daan heeft!" zei hij toen.
Charlotte huilde hard.
Thomas merkte niets.

Ze ging naar beneden toe.
Ik keek Charlotte aan.
''Geef Nico maar een knuffel''

Ik keken aar Hendrik.
"Lieverd, mama vroeg je wat!"
Thomas was nog steeds in gedachten verzonken.
Charlotte schudde huilend haar hoofd. Ze was bang dat ze Nicolaas nog een keer pijn zou doen.
nicolaas keek heel boos.
"Zij hoek! Ik ook altijd moet!"

Ze ging bij hem zitten en legde haar hoofd op zijn schouder.
Ik keek Nico aan.
''Volgens mij heeft Charlotte haar krachten nog niet goed onder de controle''

Charlotte bleef snikken.
NIco begreep het niet.
"Hoek!"
Thomas schrok heel hard en slaakte een kreet van schrik.

Ze schrok ervan.
Ik schudde mijn hoofd.
''Ze deed het perongeluk''

Nico werd woedend omdat hij niet begree^dat ze niet gestraft werd. Hij moest altijd in de hoek gaan staan!
"HOEK!" gilde hij.
Charlotte begon hrder te huilen.
Snel legde hij zijn handen over zijn mond.
"Sorry, Katja", verontschuldigde hij zich. Bezorgd keek hij haar aan.
"Gaat het?"

Ze schudde haar hoofd.
''Ik ben lelijk''
Ik knuffelde Charlotte en Nico.
''Lieverd je zusje kon er niets aan doen.''

Thomas kuste haar.
"Absoluut niet! Iedereen verbleekt bij jou."
Nico huilde.
"Ik altijd hoek moeten!"
Charlotte bleef huilen.

Ze schudde haar hoofd.
''Niet''
Ik ging zitten en nam hun op schoot.
''Dat is als je boos bent en dan diegene pijn doet omdat je dat zelf wil''

Nico snikte.
"Lotte dan?" vroeg hij verbaasd.
Charlotte bleef hard huilen.
Thoms kuste haar.
"Wel. Ik heb gelijk, ik ben ouder!"

Ze schudde haar hoofd.
''Maar het gaat over mij, dus heb ik gelijk''
Ik knuffelde hem.
''Charlotte wou je geen pijn doen, maar haar krachten wel''