hell all over again

Seiji keek nar haar.
"Is er wat?" vroeg hij nors. "Haal mijn jas!"

ik schudde snel mijn hoofd ''n-nee meester, natuurlijk niet''
antwooordde ik en stond snel op.., eingenlijk iets te snel en het duizelde even.,
snel ga ik zijn jas halen en hield hem voor hem op zodat hij hem aan kon trekken..
''wat voor bloed wilt u hebben meester?''

Seiji deed zijn jas aan met haar hulp en keek haar toen aan. Hij dacht even na.
"A positief heb ik het liefst!"

ik knikte..,
''wat voor type heb ik eigenlijk?''
vroeg ik nieuwschierig

Seiji grijnsde. Hij dacht even na en knikte toen, als antwoord voor zichzelf. Hij had even getwijfeld, maar wist het nu toch zeker.
"O negatief!"

''dan zal ik het ergens anders vandaan moeten halen''
zei ze en dacht even na., toen schoot haar wat binenn
''zijn er onder uw gasten ook nog vamps?''

Seiji keek naar haar.
"MAar o negatief vind ik ook erg lekker." Hij keek haar aan. "Ja", zei hijt oen. "Nogal veel"

''okj meester'' zei ze en glimlachte een beetje blij dat hij o negatief ook lekker vond..,
''dan kan ik beter maar genoeg halen.., anders zie ik er aan het einde uit als een uitgedroogd lijk''
zei ik en moest er even om lagen

Seiji keek verbaasd naar zijn slavin omdat ze moest lachen en lachte toen, hoogst verbazend, zelf ook even!

''ik neem tenminste aan dat u niet wil dat ik er zo uit kom te zien''
zie ze en deed zijn jas voor hem dicht

Seiji schudde zjn hoofd.
"dat wil ik niet!"

ik glimlachte naar hem..,
''dan zal ik genoeg meenemen meester''

Seiji grijnsde.
"Mooi zo! Ga maar." Hij verdween en hoopte dat ze ook echt terug zou komen. Hij zou haar waarschijnlijk toch terugvinden, maar dat zou voor een hoop last zorgen

ze knikte en schemerde naar een bloedbank.,
en vulde een tas met verschillende soorten bloed en een paar extra van a positief.,

Seiji begon alle enveloppen in de juiste brievenbussen te stoppen. Hij was erg vrolijk

ik schemerde de bloedbank uit toen ik klaar was.,
en liep een beetje plompverloren rond in de mensenwereld.,
ik was hier nooit alleen geweest

Seiji was nog steeds druk bezig met zijn werkje.
"Nog maar twintig te gaan!" telde hij

ik liep even rustig door de straten.,
en keek om me heen.., alles in me opnemend wat normaal niet ging

Seiji was uiteindelijk klaar en schemerde tevreden terug naar zijn huis waar hij verwachtte dat Lucy ook al zou zijn.

ik had geen vlauw benul van hoeveel tijd er al voorbij was gegaan..,

Seiji keek rond en had het gevoel dat hij alleen thuis was. Wat onzeker deed hij zijn jas uit, hing die over een stoel en liep rond. Hij riep haar naam nog niet, maar luisterde wel aandachtig om teh oren of hij iets hoorde.

aan het einde van de straat wat een heel groot meer.., of daar was uitzicht op..,
verwonderd bleef ik er naar staan kijken..,
het was zo mooi

Uiteindelijk, nadat hij in alle kamers van zijn hele huis was geweest, stormde hij woedend de keuken binnen.
"LUCY!"

ik bleef daar een tijd lang staan., verwondert door het mooie uitzicht

Seiji vloekte, deed zijn ajs weer aan en schemerde naar de mensenwereld. Het zou niet lang dure voor hij haar zou vionden. Hij zag haar zelfs al staan! Woeden beende hij op haar af.