De onverwachte bekentenis

Ik trok hem mee.
''Kom naar het meer''
Zei ik vrolijk.
''We worden gewoon ouders''
Zei ik toen.
Harry kuste haar.
''Ik jou ook niet maar je moet naar school.''

Jack moest lachen.
"Gewoon?" vroeg hij. Hij legde zijn armen om haar middel en knuffelde haar eventjes.
"Dat is een moeilijke klus hoor!" Hij grijnsde.
"Zeker als ze op ons lijken!"
Ik knikte.
"Jammer geneog wel!" Ik kuste hem nog een keer.

Ik knikte.
´´Ja ik weet het´´
Zei ik toen.
Harry kuste haar.
´´Je moet nu gaan´´
zei hij toen.
´´Anders krijg je denk ik problemen´´

Ik knuffelde hem nog een keer.
"Maar als ik daardoor jou nog wat langer kanz ien, vind ik dat helemaal geen probleem!" Ik zweeg en dacht na.
"Tenzij ik dan natuurlijk de volgende keer niet meer naar Zweinsveld kan komen! Dan kan ik je helemaal niet meer zien!"
Jack glimlachte.
"Het komt vast ged! Zolang we van ze houden!"

Ik knikte.
''ja dat is waar''
Ik kuste hem teder.
Harry kuste haar.
''Ga maar''

Ik gaf hem nog een eker een kus.
"Ik kan er niet mee ophouden!" riep ik terwijl ik voortrende en nog een keer omkeek.
"Tot straks!"
Jack bleef haar kussen.
"Hmmmmmmm"

Ik genoot ervan.
''Binnen kort zijn we met z'n 3en''
Ik kon het nog niet geloven.
Harry zwaaide.
''Ik hou van je''
Zei hij nog.

Ik zat buiten aan de rand van het bos naar het meer te staren.
"Ik houd het hier niet vol!", mompelde ik.
Ik stond recht en keek even naar het bos.
Misschien een boswandeling maken?

Ik keek ook nog om.
"Ik hou ook van jou, Harry!" riep ik terug naar hem. Ik was dolgelukkig en keerde zo snel ik kon terug naar Zweinstein. Ik huppelde naar het kasteel teon ik het domein van Zweinstein op was en zag plots Leen. Geschrokken bleef ik stilstaan en zuchtte. Ik vond het vreselijk voor haar en voelde me schuldig omdat ik zo gelukkig was terwijl zij haar vriendje had verloren.
Jack straalde en knikte.
"JA", zei hij zachjtes. Hij straalde.
"Ik kan niet wachten!"

Ik liep zonder er verder bij na te denken het bos in.
Misschien eens aan professor Banning vragen of ik een weekje naar huis mag ofzo. Dat kan misschien helpen.
Het kon me niet schelen als er iets met me gebeurde in het bos.
George had de shop een tijdje verder open gehouden en hoopte dat zijn ouders mee zouden willen helpen met de shop. Nu was hij naar Zweinstein gekomen om even bij Alex te zijn, met toestemming van het schoolhoofd.

Ik kuste hem.
''Toch zullen we een tijdje moeten wachten''
zei ik toen tegen hem.
''Ik hou van je''
Harry ging naar huis toe.

Jack knikte.
"Jammer genoeg wel!" Hij kuste haar.
"Ik hou ook van jou!"
Onzeker bleef ik staan en keek om me heen.
"Waarom gaat ze dat bos nu in?" jammerde ik, keek nog een keer om me heen en rende haar toen achterna.
"LEEEEEEEEN!"
Alex zat op de drempel van het gebouw.

Ik kuste hem teder.
''Ik wil je nooit kwijt''
Ik had mijn hand op mijn buik liggen.

Ik hoorde An en stopte met wandelen.
"An?", vroeg ik.
Ik draaide me om en zag haar naar me toe komen.
"An, wat doe jij hier?", vroegik.
George zag Alex zitten en liep naar haar toe.
"Hey", zei hij.
Hij knuffelde haar.

Ik had heel hard gerend en bleef hijgend staan.
"Ik....." Ik deed een teken met mijn hand dat ze even moest wachten omdat ik nog op adem moest komen.
Alex schrok een beetje, maar glimlachte toen.
"Hey George...."
Jack legde zijn hand op haar buik.
"Je raakt me nooit meer kwijt!" Hij straalde. "Elisa... zou... zou je misschien met me willen trouwen?"

Ik keek hem aan.
''Wat''
Ik bleef hem verbaast aankijken en het drong uiteindelijk tot me door.
''Ja dolgraag''
Ik begon te stralen.
''Niets liever''

Ik bleef staan en staarde naar An.
George knuffelde Alex.
"Ik mocht langskomen.", zei hij, "Hoe gaat het nu met je?"

Alex sloeg haar armen om Georges nek en hield hem goed vast.
"Ik heb ej gemist!" fluisterde ze met tranen in haar ogen en antwoordde niet op zijn vraag.
Ik was uiteindelijk weer op adem en keek Leen bezorgd aan.
"Wat? Wat doe je hier?"
Jack begon te stralen, tilde haar op en zwierde haar in het rond. Hi jwas dolgelukkig.
"JOEPIE!"

Ik keek haar aan.
"Wandelen", zei ik, "Wat doe jij hier? Het is hier te gevaarlijk voor jou!"
George hield haar stevig vast.
"Ik heb jou ook gemist.", zei hij.

Ik glimlachte.
''Ik hou zielsveel van je en dat zal altijd zo blijven''
Zei ik vrolijk.
''Ik wil je never nooit meer kwijt''
Ik kuste hem teder.

CVerbaasd keek ik haar aan en werd teon een beetje boos.
"Hoezo alleen voor mij?! Voor jou is het even gevaarlijk als het voor mij is, begrepen?!"
Alex sloot haar ogen.
"Ga alsjeblieft niet meer weg", smeekte ze.
JAck bleef haar kussen
."Je raakt me nooit meer kwijt want we gaan trouwen!" Hij straalde.

Ik knikte.
''ja we gaan trouwen''
Zei ik toen vrolijk.
''Ik hou zoveel van je''
Zei ik toen vrolijk.

Jack streelde haar wang. Zijn ogen schitterden van geluk. Heel even leek er een traan te glinsteren.
"Ik hou nog veel veeel meer van jou", zei hij toen plagend en begon haar hals tek ussen.
"Je bent mijn alles!"

Ik zuchtte.
"Ja, voor mij is het ook gevaarlijk.", zei ik, "Maar dat maakt niet uit. Als een wild dier me dood, dan dood het me maar. Als een wild dier jou dood, dan zal Harry niet meer willen leven..."
Ik zweeg meteen draaide me om en liep verder. Ik moest weer aan Fred denken en had tranen in mijn ogen.
George hield haar stevig vast.
"Ik blijf zolang ik mag van het schoolhoofd.", zei hij.

Ik kuste hem.
''jij bent ook mijn alles''
Zei ik toen.
''Ik wil je echt nooit meer kwijt''
Ik genoot.