Mijn ogen flikkerden woedend. "Je krijgt hem niet!" zei ik tegen hem. "Hij is oud genoeg om zijn eigen belissingen te nemen!" Ik had zin om in een dier te veranderen en te gaan lopen, maar de woede hield me op één of andere manier tegen. "Je laat hem met rust!" Ik draaide me om en wilde ervandoor gaan. Ik kon Adriaan niet horen al was hij niet zo ver van me verwijderd. Ik was gewoon zo boos en bang dat ik hem zou verliezen dat ik het niet hoorde.
Ik draaide me terug om naar Magneto en haalde mij schouders op. "Probeer maar!" zei ik nors. "Het lukt je echt waar niet!" zei ik boos tegen hem en lie pterug weg. "Hij blijft bij mij!" zei ik nog met mijn rug naar Magneto toe en pronbeerde eerder mezelf te overtuigen. Toen hoorde ik Adriaan en begon sneller te lopen tot ik zelfs rende. "Adriaan?!"
Ik vloogin de armen van Adriaan en sloeg mijn armen om zijn middel. "Je vader", zei ik bang. "Hi jwil je terug!" Ik kreeg tranen in mijn ogen omdat ik het niet wilde. "We moeten hier weg!" Ik liet hem los en nam snel zijn hand vast. "We moeten gaan!" MAgneto liep naar zijn zoon. "Adriaan, je moet nu naar huis komen!"
Ik ging naast Adriaan staan en nam zijn hand vast. Ik dacht even na en wist niet wat ik nu moest doen. Hij zou ons toch volgen naar de helicopter. Onzeker keek ik naar Adriaan. Magneto keek woest. "Je bent min zoon en je zult luisterne!" Bassy was ook meegekomen, maar was onzichtbaar geweest. Hij moest daarvoor Vicky even achterlaten, maar hij had haar beloofd meteen terug te komen Plots voelde ik me achteruitgetrokken worden en voor ik er erg in had, stond er een mes op mijn keel.
Magneto grijnsde. "Goed, als jij niet mee wil!" Bassy wilde dit eigenlijk niet doen, maar kon niet anders. "Het spijt me", zei hij zachtjes tegen Adriaan en hoopte dat die het ook kon horen. Hij keek Magneto aan voor nieuwe instructies. Ik raakte wat in paniek. "Adriaan", zei ik zachtjes.
Bassy werd zichtbaar. "Sorry", zei hij zachtjes en durfde zijn beste vriend niet aan te kijken. Hij hield het mes goed vast. Ik probeerde in een dier te veranderen zodat i kwegkon, maar was zo zenuwachtig adt het me niet lukte. Magneto grijnsde. "Als je terug naar huis komt, laten we haar gaan!"
Bassy schrok en probeerde de klap te ontwijken waardoor er een snee in mijn keel kwam. Geschrokken viel ik naar voren en legde mijn hand op mijn keel. Bassy probeerde Adriaan tege nte houden." dat ben ik ook! Daarom doe ik dit ook ! Voor jou, niet voor iemand anders, alleen voor jou, je weet zelf dat jullie niet bij elkaar horen!" Magneto rende op me af en trok me overeind. Hij ging er met me vandoor en liet de twee jongens achter.
Bassy's gezicht hing al onder het bloed en hij deed geen enkele moeite om Adriaan tegen te houden. "Het spijt me", mompelde hij zachtjes. GHij hoopte dat Adriaan snel zou ophouden omdat hij niet wist of hij nog lang bij bewustzijn kon blijven. Ik probeerde Magneto tegen te houden. "Laat me gaan!" gromde ik woedend." ADRIAAN!"
Plots voelde ik de hand van Magneto over mijn mond en hoewel ik nog probeerde te roepen, het lukte me niet. Adriaan dacht ik wanhopig. Toen probeerde ik in zijn hand te bijten, maar we kwamen net aan de helicopter en hij duwde me naar binnen. Snel stapte hij in en ging achter het stuur zitten. "Kom op, Bassy!" Bassy rende achter Adriaan aan "Ik zal je helpen ! OM te tonen dat ik wel je vriend ben!"
Bassy rende achter hem aan. "Adriaan stop!" Magneto steeg snel op omdat hij niet wilde dat zijn zoon An al meteen terug zou krijgen. Ik had nog geprobeerde om uit de helicopter te springen, maar Magneto duwde me in de stoel. "ADRIAAN!"
Hij greep de poot van de helicopter. ''Laat An gaan'' Riep hij. ''Ik kom nooit meer naar huis'' Hij was woedend. ''LAAT HAAR GAAN'' Hij hield zich goed vast.
Bassy schrok. "Adriaan, idioot, laat los!" riep hij. Hij raakte wat in paniek en kwam slippend tot stilstand. "ADRIAAN!" gilde ik in paniek. "Laat los!" Ik bego nte huilen omdat ik zo bang was dat er hem iets zou overkomen. "Alsjeblieft" Magneto schrok ook.
Hij hong hoog boven de grond. ''Laat An gaan'' Hij probeerde zo goed mogelijk vast te houden. ''Nu meteen'' Hij had geen grip meer en viel neer. ''Au'' Hij kwam hard op de grond en was direct bewusteloos.
Magneto sc hrok heel erg. "Adriaan!" riep hij. Ik sprong recht van mijn stoel en deze keer kon Magneto me niet tegenhouden en ik sprong uit de helicopter. Ik veranderde in een vogel en vloog tot bij Adriaan waar ik weer mezelf werd. bassy was al bij hem. "Word wakker!" Hij begon hem door elkaar te schudden. Magneto zette zo snel hij kon de heli op de grond. Bassy keek woedend naar mij. "Zie nu ! Dit is allemaal jouw schuld! Jij hebt een slechte invloed op hem, jij verpest heel zijn leven!" Er sprongen tranen in mijn ogen.
Hij kwam niet bij en was er erg aan toe. Magneto ging snel naar Adriaan. ''Hij moet gelijk verzorgt worden'' Adriaan zijn been lag raar. ''Laten we gaan'' Zei hij gehaast. ''Hij moet zo snel mogelijk hier weg en geholpen worden''
Index 
Portal 
Viavia's 
wo 1 jul - 14:21
