vaste P3 avond (iedereen welkom)

Esther keek onzeker naar haar papa.
"PApa ook niet mama au doen Esther bij mama wonen", zei ze tegen haar vader, maar wel een beetje onzeker.
Thomas keke bang.
"Katja? Waar heb je het over? Hoe bedoel je niet nog een keer?"
Ik keek onzeker.
"Laten we gaan!"

Ik keek Esther aan.
''Niet doen''
Zankou schudde zijn hoofd.
''Dan doet papa je mama wel pijn'''
Katja begon te huilen.
''Niet nog een miskraam''
Huilde ze.

Esther liet haar moeder los en schemerde naast haar vader. Ze stak haar armen op naar haar vader.
"Papa pakken, Esther papa wonen!"
Ik schrok.
"Zankou" gromde ik woedend.
Thomas knuffelde haar
"Ik wist niet dat...." Hij schrok.
"Oooo van James?"

Ik schrok.
''esther nee''
Zankou tilde haar op.
''We gaan naar huis.''
Hij schemerde met haar weg.
Ik kreeg haast geen adem.
Katja knikte huilend.
''Ja''

Thomas ging bij haar liggen.
"Katja, lieverd, kijk me aan!"
Ik omhelsde Elisa.
"We krijgen haar terug!" zei ik tegen haar.
"Dat beloof ik je!"
Esther keek haar vader aan.
"Esther mama nog zien?" vroegze bang.

Ik begon hartstochtig te huilen.
''Esther neee.''
Zei ik huilend.
Zankou schudde zijn hoofd.
''Nee''
Katje keek hem huilend aan.
''Ja''

Esther begon te huilen. Ze huilde heel erg hard en was niet van plan snel op te houden met wenen.
Ik hield Elisa goed vast.
"Ik ga haar halen, ok?" Ik stond op.
"Tot zo"
Thomas kuste haar.
"Je krijgt geen miskraam!"

Ik bleef huilen.
''Mijn dochtertje''
Huilde ik.
Katja keek hem aan.
''Echt niet?''
Vroeg ze toen.
Zankou wiegde haar.
''Shh rustig maar''

Bezorgd keek ik naar elisa en orbde haar toen maar naar mijn moeder toe zodat ze zeker veilig was. Daarna orbde ik naar Zankou's huis en keek meteen om me heen.
"ZANKOU?!"
Esther was nog hard aan het huilen.
"Esther mama nog wel zien!" snikte ze.
Thomas schudde zijn hoofd.
"Echt niet!" zei hij vastbesloten.

Ik bleef huilen.
Paige zag Elisa en probeerde haar te troosten.
''Wat is er aan de hand?''
Vroeg ze toen.
Katja keek hem aan.
''ok''

Thomas glimlachte.
"Alles komt in orde!" zei hij.
"Je moet gewoon vertrouwen hebben!"
Ik keek woedend naar Zankou.
"Geef haar terug!" Ik deed dreigend een stap naar hem toe.
"Nu!"
Esther bleef huilen.

Ik bleef hard huilen.
''Esther''
Ik was helemaal van streek.
Katja knikte.
''Ik zal het proberen''
Zei ze toen.
Zankou negeerde An.
''Rustig maar lieverd''

Boos liep ik naar hem toe.
"Als je het niet doet dan ga je eraan!" Ik concentreerde me heel erg en dankzij de krachten van de baby, lukte het me om een vuurbal te laten verschijnen.
"En ik meen het!"
Esther bleef huilen.
"Mama hebben!"
Paige omhelsde Elisa.
"Rustig maar, alles komt goed!"
Thomas kuste Katja.

Ik werd maar niet rustiger.
Katja kuste Thomas terug.
''Ik hou zoveel van je''
Zankou zuchte.
''Ok we gaan soms bij je mama op bezoek''
Zei hij toen en hij schemerde An tegen de muur.
''Maar dan moet esther wel goed naar papa luisteren.''

Esther veegde haar tranen weg en knikte.
"Ja", zei ze zachtjes."
Esther goed luisteren naar papa!"
Ik kwam weer overeind en legde mijn hand even op mijn buik, hopend dat de baby in orde was.
Thomas bleef haar even kussen.
"Ik hou ook zoveel van jou!"
Paige wiegde Elisa zachtjes heen en weer.
"Shhht, alles komt goed!"

'

Ik bleef huilen.
''Mijn dochtertje''
Zei ik huilend.
''Mijn''
Zankou knuffelde haar.
''Papa houdt van je''
Zei hij vrolijk.

Esther zei niets. Ze keek naar de grond en widle erg graag terug naar haar moeder toe.
Paige bleef Elisa heen en weer wiegen.
"We krijgen haar terug!" zei ze.
"DAt beloof ik je!" Ze zou er alles aan doen. Ze moest er niet aan denken als ZAnkou deze streek ook zou uithalen met Cico.
IK keek naar Zankou.
"Laatste kans, man!"
Thomas straalde.

Ik begon door het gewieg huilend in slaap te vallen.
''Esther''
Mompelde ik in mijn slaap.
Katja kuste Thomas.
''Hmmmmmm''
Mompelde ze.
''Ik hou van je''

Paige zuchtte opgelucht.
"SLaap maar lekker", zei ze erg zachtjes. "En als je wakker wordt, is Esrther hopelijk al terug."
IK had een mes in mijn handen.
"ZAnkou!" zei ik woedend.
"Laat haar NU gaan!"
Thomas straalde.
"Ik hou ook van jou!" zei hij toen.

Ik sliep een beetje onrustig.
''Esther''
Mompelde ik.
''Mijn dochter.''
Zankou knuffelde Esther.
''Papa houdt van je''
Zei hij toen.

Esther keek Zankou aan.
"Esthel bang zijn papa!" zei ze toen tegen haar vader.
Woedend liep ik naar Zankou toe en was in een paar stappen bij hem. Zodra ik naast hem stond, probeerde ik Esther bij hem weg te trekken.
"Geef haar terug!"
Paige bleef bezorgd naar Elisa kijken.
"Rustig maar, Elisa!" Ze streelde Elisa geruststellend over haar haren.

Ik sliep door en bleef mompelen.
''Mijn dochter'.''
Zankou gooide An tegen de muur.
''Waar ben je bang voor?''
Vroeg Zankou toen.
''Je hoeft nergens bang voor te zijn.''
Zei hij daarna.

Esther begon heel hard te huilen toen Zankou dat deed.
"Daar bang van !" huilde ze. Ze begon te spartelen om uit haar vaders azrmen te geraken.
"Esther bang papa!"
Ik snakte naar adem toen ik tegen de muur aankwam en kwwam met moeite terug overeind.
"Geef haar terug!" zei ik opnieuw, maar wat zachter deze keer.
paige bleef Elisa ghoed vasthoudne.

Ik bleef onrustig.
''Esther''
Riep ik bang.
Zankou keek naar Esther.
''Lieverd je hoeft toch niet bang te zijn voor Papa''
Ze hij toen gekwets.

Esther huilde.
"Papa iedereen pijn doen!" huilde ze en drukte zich tegen zijn schouder aan terwijl ze bleef huilen.
"Waarom papa doen? Als papa niet doen, Esther niet bang zijn!u"
Ik liep dichterbij en mijn ogen vonkten.
"Geef haar terug!"
Paige schrok