Een weg tot de waarheid...

Een weg tot de waarheid...


((Wat: Het feit dat Sharon nog altijd rustig met Draco om gaat op school en erbuiten, na alles wat haar vrienden aan haar over hem verteld hebben, begint steeds meer te irriteren. Ze besluiten om haar voor eens en altijd duidelijk te maken hoe hij werkelijk is en wat hij voor haar al die jaren verborgen heeft weten te houden. Lukken hun plannen of zorgen ze alleen maar ervoor dat hun band met Sharon verzwakt? Wat voor gevolgen heeft dit?
Waar: Te beginnen op Zweinstein...
Wanneer: Vlak voor de voorjaarsvakantie...
Wie:
* Sharon Miller
* Nick Simons
* An Pauwels
* Elisabeth de Vries
* Lisette Moor
* En anderen...
Regels: Basisregels. Wel moet je goed doorlezen wat er al gebeurd is als je mee wilt doen.))

Beginpost:


Hij liep door de gangen. Zijn Inquisitiekorpsbadge glom terwijl hij de brandende torsen passeerde. Behoedzaam keek hij om zich heen, uitkijkend naar een leerling die hij straffen kon. Niemand was echter te zien en in zichzelf mopperend liep hij verder.
Hij zag Sharon in de verte en gauw dook hij een geheime gang in voordat ze hem zo zou zien. Hij wist dat hij zich niet op tijd kon herstellen van zijn gevoel om iemand te straffen, punten af te trekken, etc. Zo kende ze hem niet en dat wilde hij ook niet...


Ze zag hoe Malfidus als een speer om de hoek verdween. Ze had zichzelf verborgen voor hem gehouden; ze wilde niet elke keer zijn slachtoffer worden als ze niet samen met Sharon was. Alleen dan was ze veilig voor hem...
Ze kwam voorzichtig een stukje zichtbaar op de gang, zich afvragend waarom Malfidus plots weg was. Gauw dook ze weer weg toen Sharon langs liep. Direct begreep ze het. Malfidus ontweek haar!
Mopperend draaide ze zich weer om en zorgde dat ze via allerlei geheime gangen snel weer op de zevende verdieping was en betrad ze de leerlingenkamer. Kwaad sloeg ze haar handen met een klap op de tafel waar haar broers, Harry en Hermelien waren.
"We moeten wat aan Malfidus doen! Ik kan er niet meer tegen dat Sharon niet inziet hoe hij is!"

Ik liep wat door de gang en dacht na over van alles en nog wat. Uiteindelijk zag ik dat ik in de leerlingenkamer was en liep naar Ginny toe. Ik hoorde wat ze zei en zuchtte.
"Dat haalt toch niets uit !" zei ik. "Je riskeert er alleen mee dat je haar verder van je afduwt !" I kkeek om me heen en zocht Elisa.
"heeft iemand Elisabeth gezien?"
Ron had zwijgend toegekeken.
"Nee, geen idee waar ze is !"
Fred grijnsde.
"Ik wil altijd wel een grap met hem uithalen !" grijnsde hij en dacht even na. "Hmmm, is Elisabeth niet bij Jack?"
Jack keek Elisa aan.
"Alles in orde ," vroeg hij haar.

Ik keek Jack aan.
''Ja het gaat wel''
Zei ik toen.
''Echt waar''
Ik loog tegen hem.
Harry zei niets over Malvidus.
''Hey An.''

Ik zit in een venster, totaal verdiept in Lord of the Rings, niet in de leerlingenkamer maar ergens in het kasteel zelf.
Ik lees zelfs zachtjes mee en snak naar adem als de personages Moria binnengaan. Ik heb de film gezien en tot nu toe is het boek HEEL anders. Ik vindt 't wel leuk, eigenlijk.
''Oeh...'' mompel ik als er iets spannends gebeurt, eindelijk. Ik klem 't boek stevig vast. Ik grijns, nog steeds lezend, en heb niet eens een idee dat Malfidus junior rondholt.
Ik leef helemaal mee met de personages, meefluisterend met grote oogjes, juichend als er iets goed gebeurt en naar adem snakkend als er iets ergs gebeurt.

Hij kwam vanachter een schilderij tevoorschijn en een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij Lisette, de Griffoendorer zag. Hij liep zachtjes naar haar toe en sloeg plots tegen de onderkant van het boek, zodat deze in de lucht vloog.
"15 Punten aftrek voor Griffoendor wegens geluidsoverlast in de gang!" zei hij tevreden. "En geen geluid, of je verliest nog meer punten!" Hij trok uitdagend zijn wenkbrouwen op en liep toen weg, de gang uit.


"Kijk dan hoe het gaat! Zie je niet hoe gevaarlijk het is?! Ik wil het risico best nemen! Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen als ze dadelijk ineens in de handen van JeWeetWel valt en ik had het kunnen voorkomen! Hij is en blijft een Dooddoener! Misschien geeft hij om haar, maar zijn vader stukken minder. En gezien ze komende vakantie weer eens een deel met hem door wilde gaan brengen, lijkt me dit nu het beste moment om in te grijpen! Dadelijk is het nog te laat!" Steeds luider was ze gaan praten, het maakte haar blik nog meer vastberaden.

"Hey Harry !" zei ik vrolijk en keek toen weer naar Ginny. Ik zuchtte even en dacht na.
Ron keek zijn zusje aan. Hij had zijn elleboog op tafel staan en zijn kin steunde op zijn hand.
"Ja, misschien heb je wel gelijk !" zei hij toen, ietwat onzeker.
"Maar als Draco om haar geeft, laat hij zijn vader haar niets doen, hoor !" zei ik.
Jack had het gevoel dat er toch nog iets anders was, maar zei er maar niets van.
"Wat zullen we gaan doen?" vroeg hij.
Alex liep in gedachten verzonken door de gangen en zag niet waarheen ze liep en of er ook anderen waren.

Ik keek Jack vrolijk aan. Ik dacht diep na.
''Het maakt me niet uit, zolang ik maar bij jou ben.''
Zei ik toen tegen hem.
''Waar heb jij zin in om te gaan doen?''
Vroeg ik aan JAck en gaf hem vrolijk een kus.
Harry gaf An een kus.
''Ik kan niets doen'' Zei hij toen.
''Ik wil geen ruzie krijgen met mijn zusje.''

M'n boek!
Ik duik erachteraan en vang hem nog net voor ie op de grond valt. Ik haal opgelucht adem en kijk dan naar de weglopende Draco, met een woedende vlam in m'n ogen.
Ik doe mijn boek onder een arm en zoek met de andere hand in mijn zakken naar iets... Ik pak een klein gummetje uit mijn zak, grijns en slinger het kleine gummetje uit alle macht naar Draco's achterhoofd.
POK!
Ik zit alweer op mijn venster, boek open, stevig het ding vasthoudend, onschuldig lezend.

Woedend keek hij om, zijn toverstok getrokken. Hij zag niemand, enkel de driftig lezende Lisette. Kwaad liep hij op haar af, met een blik van woede en frustratie in zijn ogen, maar ook van uitdaging.
"Moor!" gilde hij luid en duidelijk in haar oor toen hij bij haar stond. Hij sloeg hard tegen de onderkant van het boek, zo hard dat hij omhoog vloog ondanks Lisette's stevige grip.
"50 punten aftrek en de kerkers schoonmaken met Vilder!" zei hij kwaad, maar met een kleine grijns van tevredenheid.


"Ron, Lucius Malfidus is machtig en als JeWeetWel het opdraagt aan hem, doet hij dat echt hoor! Zo'n slaafje is hij wel! Daar kan Malfidus niets aan veranderen," sprak Ginny haar broer tegen.
"En trouwens, Harry, denk je dat ik graag ruzie heb met Sharon? Tuurlijk niet! Maar wat heb je liever; ruzie met haar en dat ze weet in welk gevaar ze bij Malfidus is of dat je goede vrienden met haar blijft en dat ze ontvoerd word op simpele wijze en bij JeWeetWel terecht komt? Ze is in Zweinsveld toen ook een keer verdwenen, maar op school weer verschenen - heel snel. Ik kies toch liever dan voor de ruzie en ze is slim, ze weet dat we het beste met haar voor hebben. En bovendien kunnen we altijd gewoon haar laten zien hoe Malfidus is zonder duidelijk aan te geven dat we het doen."


Met mijn tekenblok in mijn armen en een potlood en gum in mijn handen liep ik tevreden door de gangen op de zesde verdieping. Het was prachtig weer geweest om buiten te zitten, te ontspannen en te tekenen. Dat had ik dan ook gedaan, maar nu was het echt tijd geworden om terug te keren naar de leerlingenkamer voordat we zo naar de Grote Zaal zouden gaan voor het eten...

Ik wapper even met mijn hand naar Draco, naar boven kijkend naar mijn vliegende boek, om mijn hand omhoog te reiken en met mijn ogen de val te volgen. Ik bereken snel waar de val mijn boek zal brengen en doe een klein stapje opzij om mijn boek droogjes in mijn uitgestoken hand op de vangen en dicht te klappen.
Ik moet onwillekeurig glimlachen en draai me om naar Malfidus.
''Jippie,'' zeg ik droogjes tegen hem. ''Wat zou Sharon daarvan zeggen? Was zij niet één van je beste vriendinnen, Draco? Goh, ik vraag me af hoe ze gaat reageren op het feit dat je een vriendin van haar hebt afgesnauwd en met straf hebt opgezadeld, die ze duidelijk niet heeft verdiend.''
Ik tik tegen mijn hoofd.
''Ik heb bewijs. En, liefje, je hoeft niet stoer te doen, hoor. Ik zie zo door je heen.''

"Sorry, Moor," sprak Malfidus op een oprechte toon. "Uitgesproken straffen kunnen niet teruggenomen worden."
Hij liep weg en toonde geen verdere interesse in haar.


Ginny had haar armen over elkaar geslagen en tikte ongeduldig op haar arm tot ze een reactie zou krijgen.


Sharon liep rustig door de gang van de zesde verdieping.

Ik keek van GInny weer naar Harry en zuchtte diep. "Maar als we ruzie met haar krijgen kan het nog zijn dat we haar nog verder in de armen van Malfidus duwen... Dan kunnen we helemaal niets meer doen om haar te helpen. Misschien moeten enkelen het tegen haar zeggen, maar ook enkelen laten merken dat ze haar steunen zodat ze toch nog iemand heeft om op terug te vallen en we haar dus toch nog een beetje kunnen helpen?"
Jack dacht even na.
"Euhm, even denken."
Ron keek onzeker naar Harry en daarna naar de rest.