De weddenschap

''Huh?'' doe ik dommig als ik wordt meegetrokken door An. Al snel halen mijn hersens me in.
''Oooooh! Ik snap 't! Kom op! Naar de Grote Zaal?''
Ik draai me nog even om, zwaai en roep: ''We zijn in de Grote Zaal als je ons zoekt! Bye!'' om dan An mee te trekken naar de Grote Zaal, rechtstreeks naar de Grifjes-tafel te lopen en daar te gaan zitten. Aangezien het toch al bijna tijd is voor 't avondeten lopen er al meer mensen de Grote Zaal binnen.
Hehehehe, lach ik evil in mijn hoofd als mijn blik zich op de lerarentafel vestigt. Omber zit al in haar stoel en ziet me kijken.
Ik fake-glimlach vriendelijk naar haar, waarvoor ik een typisch Omber-glimlach voor terugkrijg. Ik grijns naar An.
''En nou maar wachten... op de finale...''

Ik was in mijn eigen gedachten verzonken en keek Lis verbaasd aan.
"Huh?" vroeg ik .
"Welke finale?" Verbaasd keek ik haar enkele tellen aan en herinnerde me toen iets anders."
Wat was er nu met Zwamdrift?"
Jack keek Elisabeth onzeker aan en knikte teon waarna hij zijn blik over de grond liet glijden.
"Ja we moeten praten!"

Ik keek hem aan.
''Zullen we ergens anders heen gaan?''
Vroeg ik toen aan Jack.
''Dan kunnen we even rustig praten''
Ik keek hem aan.
''Ik wil het uitpraten''
Zei ik tegen hem.
''Ik mis je''

''Ik kan dat nou niet zeggen!'' sis ik en houdt mijn blik weer op de lerarentafel gericht. Ik grom lichtjes.
Als Sneep nou ook eens daar zou gaan zitten...! Verdorie...
Ik friemel zenuwachtig met mijn ketting.
Wat als ie 't druk heeft ofzo? Wat dan...
Ik kijk omlaag naar mijn ketting en wrijf liefdevol over het kleine blauwe steentje dat aan het metalen krabje vastzit.
Jammer dat die oude veter versleten begint te raken... denk ik. Eén van de weinige dingen die ik van m'n ouders heb. En dan vooral ma. Pap kan me niet zoveel schelen, ook al is ie familie... Ik wil die veter niet weggooien!

Jack knikte.
"Ja, laten we ergens anders heen gaan !" antwoordde hij en glimlachte. Hij voelde een sprankje hoop opbloeien in zijn bors. Zou het dan toch nog goed kunnen komen tussen hen?
"Ik mis jou ook !" zei hij oprecht. Hij keek even de gang door. "Zullen we buiten aan het meer gaan zittne?"
NIeuwsgierig keek ik Lisette aan en werd alleen nog mar nieuwsgieriger.
"Zullen we dan even naar de slaapzaal gaan? OF naar een andere plek waar ze ons niet kunnen horen?"

Ik knikte.
''Ja dat is goed''
Ik liep er heen.
''Ik wil dat het goedkomt''
Zei ik toen.
''Ik wil je niet meer missen''
Ik keek hem aan.

Hij liep naar de grote zaal en ging op zijn plek zetten. Hij stapelde meteen een hele hoop eten op zijn bord. George keek op zijn horloge en had honger dus liep ook naar de grote zaal. Onderweg kwam hij mij tegen.
"Hoi Leen.", zei hij en hij liep verder.
Ik keek hem na en keek Fred aan.
"Kom we gaan eten.", zei ik, "Ik heb grote honger."

Fred grijnsde.
"Ja, ik heb ook honger !" Vrolij kkeek hij even naar Leen en liep toen de Grote ZAal binnen.
Alex kwam na hen binnen gelopen. In gedachten verzonken liep ze naar de tafel van Griffoendor.
Ik keek Lis aan.
Jack liep met ELisa naar het meertje en ging zittne. Gespannen keek hij ELisabeth aan.

Ik keek Jack aan.
''Vertrouw je me?''
Vroeg ik toen aan hem.
''Ik wil de waarheid weten''
Ik was nu erg onzeker.
Harry kwam ook de grote zaal binnen lopen en ging zitten.
''Waar is An?''

Ik grijns naar An en kijk dan totaal geschokt naar Harry.
''Dude!'' zeg ik luid en wijs naar An, die naast me zit. ''Ben je blind geworden ofzo? Harry, boefie van me, je hebt een nieuwe bril nodig. Jup. ...Enne... kan ik een oorlog tegen je haar houden?''
Ik kijk opgewekt naar Harry's haar, dat zoals gewoonlijk aan de achterkant overeind steekt.
Ik grijns lichtelijk evil, om mijn blik dan naar de lerarentafel te laten schieten.
Beware... bwahahaha...
Ik glimlach en pak onder de tafel mijn toverstok, om die, nog steeds onder de tafel, op de opgerolde banner boven Omber's plaats te richten.
Ik zwaai met mijn staf, mompel een spreuk en de banner komt naar beneden gezet met een beetje geflapper.
Met grote letters staat daar de tekst, bekend voor mij:
I (hartje) Sneep met een grote pijl naar onderen, waar Omber zit.
Ik stop snel mijn staf weg en wacht tot mensen het opmerken.

Ik ga naar voren hangen zodat ik half over de tafel hang en Harry goed kan zien. Grijnzend wuifde ik naar hem.
"Hier ben ik !" Ik keek net even naar de lerarentafel omdat ik wilde zien of Sneep er ook al was toen ik plots iets zag verschijnen. Ik begon hard te lachen.
"Moet je nu kijken !"
Jack keek haar aan, diep in haar ogen en zei toen, zo zeker als hij kon - het klonk heel erg zeker en zo voelde hij zich ook.
"Ik vertrouw je !"
Fred ging zitten.

Hij ging zitten aan de tafel en zag de banner bover Omber's plaats.
"Haha!", zei hij, "Dat is een goeie!"
Hij lag bijna van zijn stoel van het lachen.
"Zouden er nog zijn?", vroeg hij en hij keek zoekend rond.
Ik was aan de tafel van Ravenklauw gaan zitten en zag de banner.
"Oh nee!", zei ik en ik begon te lachen, "Die is echt goed!"
De andere Ravenklauwers kekn me verbaasd aan en zagen toen waarom ik lachtte en ze begonnen ook te lachen. Sneep keek vragend rond op zoek naar de reden waarom de leerlingen lachtten.

Ik keek Jack in zijn ogen aan.
''Ik geloof je''
Zei ik toen.'
''Maar als je mog nog 1 keer zo iets aan doet''
Ik keek hem dreigend aan.
''Dan heb je een groot probleem.''
Harry keek Lis aan.
''Dacht het niet''
Zei hij toen nors.
Harry kwam niet meer bij van het lachen.

''Pah...'' mompel ik in de algemene richting van Harry. ''Je bent gewoon bang dat ik je kop kaalscheer! Geef maar toe!''
Ik knik en moet dan grijnzen om de complimenten en het gelach.
Omber kijkt ook verward om zich heen. Aangezien ze niks te zeggen heeft - nog niet, aangezien Perkamentus er nog is - blijft ze zitten en ontploft net niet, maar wordt wel knal- en knalrood van woede.
Als ze ziet waar de leerlingen naar wijzen nog erger. Ze barst uit haar vel.
''WIE HEEFT DAT... dat... WALGELIJKE ding daar opgehangen?!''
Ik kan het niet laten, kakel als een gek, en val achterover van de bank af. Liggend op mijn rug kakel ik door.

"U misschien?" riep ik. "Je hoeft het nu niet meer te verbergen hoor, we weten het n allemaal wel !" Ik viel bijna van de bank af van het lachen en zei uiteindelijk tegen haar.
"Noemt u professor Sneep nu walgelijk?"
Fred was echt van de bank afgevallen en had zijn armen op zijn buik liggen. de tranen stroomden over zijn wangne.
"Geweldig !"
Ron had zich omgedraaid en zag plots wat er zo grappig was. Eerst had hij verbaasd -hij zat met zijn rug erheen - naar Lisette en de anderen zitten kijken,m et zijn mond een half stukje open en volgepropt met eten. Hij begon te lachen en wees naar Omber om daarna Harry lachend aan te kijken
Jack knuffelde Elisa en knikte.
"Ja, afgesproken, maar het gebeurt niet meer, dat beloof ik je !" zei hij vrolijk en kuste haar vol liefde. Hij was zo blij !

Hij zag de banner en werd paars van woede. Onmiddelijk liep hij de zaal uit en liep naar zijn kantoor.
"Nu is het genoeg geweest!", mompelde hij en hij begon manieren te zoeken om zijn lessen zo streng mogelijk te maken.
Ik was nog steeds aan het lachen maar at toch snel wat. George zat zo hard te lachen dat hij op de grond viel.
"Sneepie zen kop zag er zo grappig uit!", zei hij.

Nog liggend op mijn rug geef ik An's been speels vermanend een por. Ik kom toch niet bij d'r schouders, hè...
''Oh, da's... hihi... vals, An!'' giechel ik. Ik kijk net op tijd op om Sneeps's paarse gezicht te zien, waardoor ik weer in een lachstuip schiet.
''Ik wist niet eens dat die kleur mogelijk was voor een menselijk gezicht!'' gier ik hysterisch, om dan Harry's been te porren. ''Oi! Jouw oom kan die kleur ook worden, toch? Heb je zelf verteld!''
Ik giechel door.
''Misschien gebruiken ze allebei dezelfde kleurstof! Hihihihihihi!''
Ik lig weer gierend op mijn rug en hap naar adem.
''Ik krijg geen adem!'' giechel ik ademloos.

Omber werd even roze als haar vestje en stampte woest naar haar eigen kantoortje, wat prompt een nieuwe lachgolf in de Grote Zaal veroorzaakte.

Ik bleef hem ook vol liefde kussen.
''Ik heb je zo gemist''
Zei ik.
''Echt heel erg''
Ik kuste hem weer.
Harry knikte.
''Ja misschien wel''
Zei hij lachend.

Na een tijdje kreeg ik gezegd:
"Ombers ... kleur ..." Ik ging terug goed recht zitten en veegde de tranen uit mijn ogen.
"Net zo roos als haar vestje !" Vrolijk keek ik de anderen aan.
"Dit is zo'n leuke dag !"
Jack knuffelde Elisa.
"Ik jou ook !" zei hij.

Ik keek Jack aan.
''Ik wil wat met je doen.''
Zei ik toen.
''Zullen we wat doen?''
Harry knikte vrolijk.
''Een hele leuke dag''
Hij gaf An een kus.

Ik keek Harry vrolijk aan.
"Ik hou van je! "zei ik tegen hem. Even keek ik weer voor me uit en toen keek ik weer naar Harry, sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem vol liefde een lange tijd.
"Jammer dat Elisa dit niet gezien heeft !"
Jack knikte.
"Ja, leuk ! Wat wil je gaan doen?" vroeg hij en boog zijn hoofd naar ELisa toe en gaf haar een kus.

Ik kuste hem liefdevol terug.
''Zullen we bij het meer naar de zonsondergang kijken?''
Vroeg ik toen aan hem.
''Net zoals voor we ruzie kregen.''
Harry bleef An ook een tijdje kussen.
''Ja dat is wel jammer''
Zei hij toen vrolijk.

Ik glimlachte.
"Ik vertel het haar wel in geuren en kleuren !" zei ik toen en fantaseerde al over dat moment.
"Ik denk dat ik de helft van de tijd zelf aan het lachen ben !" zei ik en keek Harry vrolijk aan.
Jack knikte.
"Dat vind ik een leuk idee !"

Ik glimlachte toen naar hem.
''Laten we dan maar naar het meer gaan''
Ik trok hem mee.
''Kom dan meeee''
Ik was weer heel erg vrolijk.
Harry gaf An een kus.
'''Dat is een goed idee''

Ik ben overeind gekrabbeld en geef An en Harry een vriendelijke por.
''Niet aan tafel alsjeblieft.''
Ik grijns, om dan naar Fred en George te huppen.
''Nou, jullie deel? Ik wacht! Eens kijken hoe jullie dat doen... En ik wil mee! Ik wil dat zien! Hij gaat flíppen!''
Ik klap opgewonden in mijn handen.
''Kom op, kom op, kom op!'' roep ik en trek Fred en George met moeite overeind en mee naar de deur van de Grote Zaal.
''Shoo, shoo, shoo! Ik lok hem wel naar buiten, oké?''