Een zomer in Hastings

Ik beet op mijn onderlip.
"Geen idee wat het beste is om te doen."
Sneep had erge hoofdpijn.

Sharon, Nick en Ginny keken onzeker rond.
"We kunnen moeilijk weer opsplitsen!" zei Nick. Hij vuurde een spreuk af.
"Kunnen we ze niet gewoon bruut sommeren?" opperde Ginny geïrriteerd.
"We kunnen ook niet zoeken als groep én de dooddoeners afweren!" merkte Sharon op.

De rillingen liepen over Draco's rug.
Voldemort keek de kamer rond en zijn slangenblik viel op Bellatrix.
"Waar zijn ze?" sprak hij kil.

''Dat zou kunnen, ja,'' grijns ik. ''Zou zelfs hartstikke leuk kunnen zijn...''

Bellatrix keek op en keek toen vol repect naar de grond.
''Niet hier, Heer,'' sprak ze toen tegen haar schoenen. ''Er was een klein probleempje met het ontsnappingsvermogen van uw dochter, Heer. We konden haar niet tegenhouden - net zomin als de rest. Ik ben natuurlijk bereid om iedere straf die u bedenkt te ondergaan, maar als ik de vrije hand zou mogen krijgen om hen weer gevangen te nemen...''
Ze zweeg en wachtte tot Voldemort weer zou spreken.

Ron knikte
"Laten we ze samen zoeken! Dan hebben we zeker altijd dekking!"
Ik keek onzeker rond.
Lucius durfde gewoon niets te zeggen.

Ik wist niet wat te doen.
Sneep ging op zoek naar de rest.

Harry knikte.
''Ja we moeten zoiezo samen blijven''

Ginny waagde direct een poging na Lisette's omslachtige goedkeuring en probeerde de ontbrekenden te sommeren.
Sharon en Nick bleven spreuken afvuren.
Plotseling slaakte Sharon een gesmoorde kreet uit en dook ze naar de grond, haar hand tegen haar voorhoofd terwijl ze uit alle macht nog altijd de Dooddoeners probeerde te verdrijven.
"Ik heb een naar idee..." mompelde ze en ze duwde Nick weg toen hij bezorgd naar haar toe ging. "Zíj zijn het probleem, niet dit!" probeerde ze zijn aandacht weer op het gevecht te richten.

Draco stond bijna tegen het raam geplakt toen het ineens begon te onweren en een bliksemschicht te zien was. Hij durfde geen vin te verroeren.
Voldemorts knokkels werden zo mogelijk nog bleker toen zijn vingers zich steviger om zijn toverstok klemden.
"Stelletje idioten!" barstte hij uit. Hij wist zich nog net in te houden om de twee Dooddoeners niet te vervloeken. Dood waren ze geen nut voor hem. Hij liep kort heen en weer, geen ijsberen, eerder onrustig in een poging niet alsnog te twee te straffen met de dood. "Grijp ze terug en verpruts het niet weer. De volgende keer zal ik niet zo vergevingsgezind zijn. Ik moet nu zelf iets oplossen, ik keer binnen het uur terug en dan wil ik ze graag gevangen zien." Om het tweetal te herinneren aan zijn macht hief hij onverwachts zijn toverstok en martelde hij ze kort met de cruciatusvloek voordat hij verdween.

Ik gaf Ginny rugdekking.

Bellatrix onderging de vloek met waardigheid - zoveel als een gek mens kon opbrengen - kakelde toen en Verdwijnselde naar de plaats waar al de actie was.
''Mijn beurt!'' kakelde ze, spotte toen de kinderen, lachtte weer en schoot een paar vloeken af.

Ik vuurde allemaal spreuken naar de doodsdoeners.
Harry had ook de pijn gevoeld

Fred liep verder, Leen achter zich aantrekkend en plotseling hoorde hij spreuken. Hij rende naar een raam.
"daar zijn ze! En zo te zien hebben ze hulp nodig!" Hij wilde al naar buiten rennen.
Ron schrok en zag Bellatrix.
"Oh nee", mompelde hij. "Dat gek mens is er!"
Een beetje bang kee ik van Bellatrix naar Hermelien.
"We moeten Fred en Leen vinden! Dan kunnen we hier weg." Ik keek rond en vond Harry. Gelukkig was hij nog in orde!
Alex stopte plots met vechten en keek naar haar moeder.
Lucius was blij toen Voldemort weg was en kon nog niet echt geloven dat hij nog leefde. Hij had wel gegild toen zijn Heer die
vloek over hem uitsprak, maar hij was blij dat hij nog leefde. TOen Bellatrix ook weg was, beende hij naar de trap.
"Draco? draco, ben je in orde?"

Harry keek hun aan.
''ja we moeten ze vinden''

Ginny sloeg geïrriteerd haar stok in de lucht, alsof die haperde en hij zo weer werken zou. "Kom op..." Ze keek ondertussen rond. "Hé! Kijk!" Ze wees naar haar broer en keek opgelucht.
Sharon zuchtte. "Kunnen we dan niet verdwijnselen? Snel?" Ze had een kleine kreet ingeslikt toen Bellatrix verschenen was en haar nare vermoeden werd alsmaar erger.

Draco had naar het veranderende weer gekeken en keek om toen hij zijn naam hoorde. Wat onzeker - dit verborg hij diep achter een strak gezicht - ging hij op de stem van zijn vader af. "Ja, vader?"

''Graag!'' piepte ik. ''Mensen die mogen en kunnen Verdwijnsel - voel maar vrij om een groep mensen tegelijk mee te nemen!''

Onverwachts Verdwijnselde Bellatrix, verscheen weer achter Sharon, greep haar bij de schouders en Verdwijnselde weer, waarna ze in de manor weer verscheen, haar hoogstpersoonlijk haar toverstok afnam, Sharon vastbond, haar meesleurde en Lucius vervolgens te roepen, naar hem toe te hollen en haar gevangene te laten zien.
''Kijk eens, schoonbroertje! Nummer één! Zorg dat ze niet ontsnapt!''
En ze was weer weg.

''Jij!'' gilde ik toen ik Bellatrix weer zag verschijnen. Zonder Sharon.

''Ik!'' riep ze, spottend.

''Ik ga je koken in wortelsap!''

Alex werd woedend toen ze zag dat Bellatrix Sharon niet meer bij had.
"Expelliarmus!" riep ze en wees met haar toverstok naar de vrouw.
Ron schrok.
"Net nu we weer samen waren, worden we weer gesplitst!"
Fred vuurde spreuken af.
Ik werd bleek.
"Sha... ze heeft Sharon! Ze leeft toch nog he? Anders zou ze haar toch niet meegenomen hebben?"
Jack hield Elisa goed in de gaten en was niet van plan haar te laten meenemen!



Lucius keek zijn zoon aan.
"Ben je in orde?" Toen keek hij verbaasd naar Bellatrix.
"Wow! Die gaat er tegenaan!" Hij keek zijn zoon weer aan voor antwoord, maar had nu niet veel geduld omdat hij niet van plan was Sharon uit het oog te verliezen, al was het maar voor even.

Sharons vermoeden kreeg een andere draai en ze kon niet eens haar sputteren uitspreken voordat ze al in de handen van Lucius gedumpt was.
"Laat me gaan!" riep ze woedend. Ze probeerde zichzelf los te rukken en de touwen te breken. Ze waagde pogingen om op Lucius' tenen te trappen met al haar kracht.
Draco keek wat geschokt en stond doodstil. Het was dat je hem adem zag halen of hij had makkelijk een standbeeld kunnen zijn.

Nick had het uitgeschreeuwt en zodra hij een eerste glimp van Bellatrix opving stormde hij op haar af, de ene spreuk na de andere afvurend zonder tijd te nemen adem te halen of zijn voeten goed in de aarde te zetten.
Ginny kon Nick niet tegenhouden en hoewel ze maar al te graag wraak wilde nemen, hield ze bezorgd Harry in het oog voordat hij dezelfde fout zou ondergaan. Tegelijkertijd hield hij Lisette in de gaten die steeds háár rugdekking had gegeven en nu moest ze opletten voor haar. Ze bleef dicht bij haar staan.

Ik liep met Fred mee en vuurde ook spreuken af.
Sneep liep verder.
"Laat ze niet gaan!"

Ik zag Bellatrix de spreuken ontwijken en zag haar verscheidene spreuken teruggooien.
Ik klemde mijn kaken op elkaar en snauwde: ''Gehoorzaam me! Verdwijnsel!'' naar de wat oudere mensen die bij mijn groep hoorden. ''Nu! Kom op! We moeten hier weg! Zoek hulp, dit loopt uit de hand!''

''Kop dicht, welp!'' riep Bellatrix, waarna ze een vloek naar me toe smeet.

Alex keek rond en zag hoeveel dooddoeners er waren.
"Dit kunnen we niet winnen", mompelde ze.
Ik vuurde ook spreuken af op Bella. Als we het met z'n allen deden, kon ze ze toch niet blijven ontwijken?
on keek naar Fred.
"Je moet ons hier weghalen!"
fred keek onzeker.
"Ok, ik kan er per keer twee meenemen denk ik! Wie gaat er mee?"



Lucius keek onzeker.
"Draco, volg me!" Hij liep naar Sharon toe.
"Doe geen moeite, je kan toch neit ontsnapppen. Nog even en de rest van je vriendjes zitten hier ook. Ben je dan wat rustiger?"

Ik nam het heft in eigen hand, negeerde het licht van de vloeken om me heen en marcheerde op Fred af.
''An! Harry! Jullie twee eerst, met Fred mee!'' blafte ik, als een volleerd commandant. ''Nu! Zorg dat je hier weg komt! George, neem Elisa en Ginny mee! GEHOORZAAM ME!'' Ik wervelde rond en schoot een Dooddoener van z'n sokken. Ik keerde me weer naar Fred en de twee die ik had aangewezen. ''Schiet op! Zorg dat er Order-leden komen! Fred, George, kom daarna terug! Dan geef ik jullie wel verdere instructies. Nu! Weg! LUISTER NAAR ME!''

Ik schrok toen ik mijn naam hoorde en wilde niet al vertrekken en de rest achterlaten. Toen ik hoorde dat Harry met me meeging, was ik stil. Ik wilde zijn veiligheid niet in gevaar brengen. Ik nam zijn hand vast.
"Kom, naar Fred!"
Fred keek naar Leen.
"Ga bij Jack en zorg dat hij jou beschermt!"
Jack keek Elisa aan, kuste haar en zei toen.
"Ga gauw naar George!"
Alexandra begon om de groep dooddoeners heen te lopen. De spreuken die haar probeerde te raken, ontweek ze handig -dat had ze van Bellatrixx geëerfd- en af en toe probeerde ze een dooddoener te raken, wat niet echt lukte. Wat ze precies van plan was, wist ze zelf niet, maar uiteindelijk stond ze aan de andere kant van de dooddoeners waardoor ze zogezegd omsingeld waren door de anderen en zij. Ze probeerde terug dooddoeners te raken.



Lucius zuchtte.
"Het duurt wel lang!"

Sharon perste haar lippen op elkaar van woede.
"Het duurt lang, omdat ze zich never nooit over zullen geven! Dat ik hier weer ben, is puur geluk!"
Draco zweeg en bewoog nauwelijks.

Ginny vertikte het om naar haar broer te gaan.
"Lis, ik ga niet weg zonder jou! Vergeet het maar!" Ze vuurde spreuken af.
Nick was Bellatrix genaderd, kapte zijn spreukenstorm af en sprong op Bellatrix af. Zou hij slagen om op haar rug te landen?

Ik vloekte wat af, pakte Ginny bij haar nekvel en trok haar naar me toe en uit de vuurlijn van een dooddoener. Ik schudde haar een beetje door mekaar, maar hield me nog in.
''Verdorie, Ginny, ik neem hier even de leiding! Ga nou niet dwarsliggen! Doe wat ik zeg en ga! Ik kan wel een paar minuten op mezelf passen - ja, jij ook, maar IEMAND moet eerst weggaan en het goeie voorbeeld geven, anders komen we hier nooit weg! Doe nou maar niet moeilijk en GA voordat ik je naar je broer SMIJT!''

Bellatrix wervelde rond met de reflexen van een kat na het horen van Nick's aanloopje en ontweek de jongen net. Ze gromde luid en wou een bepaalde groengekleurde vloek op hem afsturen, maar dacht er even over na en vuurde in plaats daarvan een cruciatus af.

Sharon grijnsde.
"Tong verloren?" vroeg ze aan Lucius Malfidus.
Draco bewoog nog altijd niet.

Ginny slingerde eerst een verlammingsspreuk op een van de Dooddoeners die plomp op de grond viel.
"Ik ga niet, niet zonder jou! Je kunt hier moeilijk alleen achterblijven! Je krijgt me hier niet weg zonder ook te vertrekken, Lis!" zei ze vastberaden en ze ging het duel met een andere Dooddoener aan.
Ma vermoordt me thuis als ze erachter komt dat ik duelleer met Dooddoeners, maar dat kan ik wel aan! Dit is gemakkelijker dan dat!
Nick vloekte en twee seconde later schreeuwde hij het uit van de pijn. Zijn stok kletterde naast hem op de grond en zijn lichaam maakte allerlei schokkerige bewegingen.
Hermelien keek geschrokken om toen ze de kreten van Nick hoorde en was nog net op tijd om de spreuk der totale verstijving op een dooddoener af te vuren toen deze haar in het vizier kreeg. Ze veegde vlug de haren uit haar gezicht om te zien waar de kreten vandaan komen.

''Ginny!'' gromde ik. ''Ik ga ook wel! Ik wil alleen zeker weten dat de rest veilig is - ik voel me verantwoordelijk voor iedereen hier!''
Ik dook net uit het pad van een vloek, pakte een steen van de grond en smeet die tegen het hoofd van degene die de spreuk naar me had gegooid - KNAL! - de dooddoener ging tegen de vloer en ik keerde me weer naar Ginny. ''Alsjeblieft, Gin.''

Bellatrix kakelde het uit en zette meer kracht achter haar spreuk.

ik ging naar George toe.
Harry ging mee naar Fred.