Een zomer in Hastings

Ik keek Elisa na.
"ok", zei ik zachtjes en sjokte terug naar beneden. even keek ik om me heen en toen begaf ik me naar buiten toe, helemaal down om de ruzie die er nu aan de hand was.
Lucius ging bij Lisette zitten en verdwijnselde met haar naar zijn huis.
"Narcissa, Bellatrix !" rieo hij.
Alex was erg stil geweest en stond nu op om ook naar buiten te lopen.
Jack nam Elisa in zijn armen.
"Lieverd, gaat het?"

Ik schudde me hoofd.
''Ik ben zo boos''
Zei ik toen.
''Ik weet niet hoe ik die woede weg moet krijgen''
Ik had nooit echt geleerd hoe ik dat moest doen.
Narcissa kwam eraan gelopen.
''Wat is er?''

Oh, bugger, denk ik. Ik zit flink in de nesten en ik weet het.

Bellatrix loopt de kamer in.
''Wat is er Lucius, ik was bezig - oh!''
Ze heeft Lis gezien en grijnst.
''Hoe heb je die vogel gevangen, joh! Erg goed, ik neem het hier wel over, ik neem haar wel naar de Heer der Duisternis!''
En haal alle eer binnen!

Lucius bleef Lisette vastrhouden en keek zijn schoonzus aan.
"Ik heb deze vogel gevangen terwijl ze in een boom zat !" zei hij grijnzend en schudde zijn hoofd.
"Nee, IK heb de vogel gevangen en verdien dus alle eer !"
Ik lie panar buiten.
"Lisette, ben je al gekalmeerd? Ga je nog met mensen gooien want dan ga ik wel eventerug naar binnen ... "Ik bleef staan en keek om me heen.
"Lisette?"
Aklex volgde me naar buiten.

Hermelien was even in de war door Ron en reageerde niet direct op An haar vraag.
"Nee, maar ik wist wel dat ik later zou zijn. Ze hadden een bepaalde taak af te handelen en op dat moment moest ik ergens anders zijn. Ik moest nog wat dingen regelen..." antwoordde ze.
Orde zaken onder andere en schoolzaken...
Plots keek ze geschrokken opzij naar Lisette's actie en keek ze lichtelijk bezorgd toe. Toen keek ze weer naar Ron.
"Ik mag jou dus slaan, Ronald?" zei ze lachend. "En niemand anders?" Ze keek lachend naar Harry.

Ik keek ondertussen bezorgd toe. Ik wilde naar beiden toe gaan, maar ik wilde ook Nick zoeken. Ik maakte me zorgen. Niemand wist waar hij was en hij was al even weg. En gezien iedereen beneden was...
Toen ik Lis de ruimte uit zag lopen en naar buiten zag verdwijnen, wilde ik gauw achter haar aan rennen - ondanks haar opmerkingen - maar ik stopte even vanwege het feit dat ik Nick naar beneden zag komen. Nu ik wist dat hij in orde was, aarzelde ik niet langer en volgde ik An naar buiten.
"Lis? Waar ben je?! Klein kind, we zijn te oud voor verstoppertje!"
Dat moet haar wel naar buiten lokken...

((En wie zei dat Lucius mocht komen? Ik had met Leen iets afgesproken... ))

Ik keek in paniek om me heen en daarna naar Sharon.
"Ze zou zich niet zomaar verstoppen als ze zo overstuur was !" Ikrende naar de boom en keek omhoog: geen Lisette te zien. Totaal in paniek draaide ik me weer om en staarde Sharon aan.
"Er moet wat gebeurd zijn !"
Lucius keek naar Lisette.
"Ik brenge haar naar de kerker..."
Ron knikte naar Hermelien.
"Maar maak er geen misbruik van !"
Jack knuffelde Elisa een tijdlang en keek haar toen nadenkend aan.
"Ik heb altijd geleerd om het uit te werken op de personen, maar ik weet wel dat dat niet een goede manier is ... dus ... daar kan ik je, vrees ik, niet bij helpen !"

"Zeker na zo'n opmerking houd ze zich niet stil," mompelde ik zachtjes en ik keek bezorgd om me heen. Waar was Lisette?
"Lis!"

Hermelien keek naar Ron.
"Oh, Ronald!" zuchtte ze en ze schudde haar hoofd terwijl ze zich omdraaide. Ze liep naar buiten, waar ze mensen om Lisette hoorde schreeuwen. Voordat ze naar buiten liep, draaide ze zich om naar Harry en Ron. Haar gezicht stond op ernstig.
"Komen jullie mee? Volgens mij is er iets aan de hand!" zei ze en ze rende naar buiten.


Hij liep het terrein rond het huis op. Een grijns stond op zijn gezicht. Bij iedere stap die hij in de richting van het huis zette, dwong hij zichzelf de grijns van zijn gezicht te toveren, alsof er niets aan de hand was.
Slechts enkele meters voor de deur lukte het hem en zuchtte hij nog een maal diep. Hij zette de laatste stap, wachtte voor de deur en belde aan...

((Ahhhh, ik ben benieuwd of ze denken of het weer zo'n grap als die van Hermelien is xD Bijvoorbeeld nu dan van de tweeling ofzo. Hihi.))

Ik kan nu weer mijn pink bewegen... niet veel uit de volle 100 procent, maar toch. Ik beweeg mijn pink een paar keer, al wordt ik meegesleept door Malfie.

Bellatrix gromde even, maar plofte toen neer op een bank, om haar voeten over de leuning te doen.
''Zorg dat ze deze keer niet ontsnapt, schoonbroertje...'' grijnst ze, pakt een boek op, kijkt er even naar en gooit hem nonchalant over haar schouder.

Ik raakte helemaal in paniek en zag Ron die Harry mee naar buiten trok, ook naar buiten komen.
"Ze is weg! " Toen hoorde ik plots de bel van de voordeur en dacht dat het Lisette was. Snel rende ik naar binnen en naar de voordeur en gooide de voordeur open. Verbaasd bleef ik naar Malfidus kijken en begon toen telachen.
"Jaja, Lisette, ik heb het wel door hoor !"
Jack keek Elisa aan.
Lucius sloot Lisette op.
"Zo, daar zit je goed !"

"An, wacht!" riep ik An nog na, maar ze was zo snel weg. Ik vermoedde dat ze verwachtte dat het Lisette was, maar iets zei me dat dat niet kon en niet klopte. Er was iets gaande...
Ik keek om me heen en liep naar de boom en bestudeerde deze. Toen zag ik iets glinsteren in het gras en pakte het op. Ik schrok; het was van Lis, dat wist ik zeker!
Ik keek rond waar ze was. Als ze nergens te zien was, hier lag iets van haar, dan... dan moest er iets gebeurd zijn!
Ik haastte me naar de deur en riep An. Ik stopte naast haar en zag wie in de opening stond. Ik stond stil en zei niets meer.


De verbazing over het feit dat iemand hém voor Lisette Moor aan zag, was duidelijk te zien op zijn gezicht. Zijn wenkbrouwen waren zo hoog als hij maar kon opgetrokken.
"Wat zei je, Pauwels?" snauwde hij en hij snoof. Zijn wenkbrouwen daalden weer tot op normale hoogte en hij keek Sharon aan.
"Hier ben je dus. Ik wist enkel niet dat je met dit stelletje was," zei hij.


Ik keek Draco verbaasd aan. Ja, dat is hem, heel duidelijk. Ik weet niet wat An gezegd had, maar ik had wel een idee... Toen keek ik weer naar Draco.
"Je zocht mij?" vroeg ik verbaasd.


"Ja, ik wilde je wat vragen. Je ouders zeiden echter enkel waar je was, niet met wie en hoezo. Als ik dit had geweten, was ik misschien niet eens gekomen en ik denk nu het antwoord al te weten. Ik zie je wel weer, net als dat stelletje vrienden van je," reageerde hij en hij haalde kort uitdagend zijn wenkbrouwen op naar An.


"Draco! Kap. Ze zijn mijn vrienden ook, oké? Wil je soms dat ik helemaal geen vrienden heb op mijn eigen afdeling?" zei ik.
Toen drong het pas tot me door wat hij tegen me had gezegd. Mijn ouders hadden verteld waar ik was... Fantastisch! Ze wisten toch dat ik een tijd hier verbleef?!
"Nee Draco, wacht. Wat wilde je vragen dan?" zei ik terwijl ik een stap naar hem toe deed zodat ik buiten stond.
Hij wenkte met zijn hoofd om naar hem toe te gaan. Waarschijnlijk had hij geen zin meer om in de buurt van An te zijn. Hij liep naar een boom verderop en leunde ertegen. Ik daarentegen wachtte even en keek An aan...

Ik had moeite moeten doen om hem niet aan te vliegen en probeerde te kalmeren door diep in en uit te ademen. Het was een grote teleurstelling omdat ik nu zeker wxist dat er iets mis was met Lisette. Mijn hand omklemde mijn toverstok. Was het niet toevallig dat hij net langskwam toen Lisette verdwenen was? IK had niet door dat Sharon naar me keek en beende op Draco op.
"TEn eerste, als je ergens heengaat, kan je op ziijn minst beleefd zijn en waar is Lisette? " Ik richtte mijn toverstok plots op zijn keel en keek hem woedend en dreigend aan.
Ron keek Harry en HErmelien aan.
"LAten we gaan kijken wie er aangebeld heeft !"

Ik hoorde veel lawaai beneden.
''Wat is daar toch aan de hand.''
Ik liep naar beneden toe en zag Draco nog niet.
''Wat zijn jullie toch aan het doen.''
Ik zag toen plots Draco en An.
''An doe die toverstok weg''
Ik liep naar haar toe en pakte haar toverstok af.
''Hij is het niet waard.''

Ik zag te laat wat An van plan was en had het pas door toen ze Draco bedreigde met haar toverstok. Haastig liep ik op haar af.
"An! Nee!"
Hermelien keek Harry en Ron aan.
"Misschien is dat wel zo slim. Het klinkt niet bepaald goed..." Ze holde in de richting van de voordeur...


Lichtelijk onzeker, een klein beetje bang, maar vooral kwaad en verbaasd keek hij An terug aan.
"Wat zou ik met Moor moeten? Ik wist amper dat jullie hier waren! Ik wist enkel dat ik Sharon hier kon vinden!" snauwde hij woedend.
Hij ging goed staan zodra hij niet meer onder dreiging van een toverstok stond. Hij vond het verdacht veel lijken wat hij in de derde klas met Griffel meegemaakt had...


Ik keek onzeker van Draco naar Elisabeth en An en hoorde de voetstappen van Hermelien en Ginny - die ook de geluiden gehoord had - bij de opening van de voordeur.

Ik keek even naar Elisabeth en graaide mijn toverstok terug, maar stopte hem veilig was.
"Lisette is weg !" zei ik tegen hem en keek toen nors naar Draco. "Maak toch dat je weg komt !" Door mijn bezorgdheid om Lisette was ik erg gespannen en had moeite om Malfidus geen mep te verkopen. Ik keek om naar Hermelien en GInny die gevolgd werden door Ron en Harry die voortgetrokken werd door Ron.
Jack kwam er ook aan.
Alex rende Hermelien en Ginny voorbij en kwam naast mij en Elisabeth staan en keek haar neef aan. Haar ogen flikkerden een beetje boos, maar ze was nog erg rustig.
"Wat is er aan de hand? Wat kom jij hier doen?"

''Ugh...'' mompel ik, nu ik eindelijk weer kan bewegen, maar opgesloten zit. ''Bugger. Nu ga ik me vast te pletter vervelen. Daarbij krijg ik problemen...''
Ik zucht en kijk de kamer rond, zie niet veel en ga tegen de deur aan leunen.

Bellatrix keek op en zat zwaar onderuit gezakt op de bank.
''Niet ontsnapt?'' vraagt ze lui aan Lucius.

Ik was nog steeds in de hal en had Malfidus gezien.
"Shar wees voorzichtig als je naar hem toegaat...", zei ik en draaide me dan naar de anderen, "Laat Shar en Malfidus even met rust. Ik denk dat ze even moeten praten."
George kwam de hal binnen en zag Malfidus.
"Oh getver!", zei hij, "Is dit een grap?"
Ik moest weer aan Lis denken.
"Wat zou er met Lis zijn?", vroeg ik, "Ik maak me zorgen om haar."

Ik keek de anderen aan. Waarom besteedden ze zo veel aandacht aan Draco, waarom niet aan Lis? Dat was toch belangrijker? En waarom deden ze zo moeilijk? Hij kwam toch niet voor moeilijkheden, maar voor mij?
Ik kreeg het gevoel alsof het allemaal mijn schuld was. Ik was bevriend met Draco, Lisette was weg en de stemming was ook enorm laag, onder het vriespunt. Mijn vrienden zouden nooit met elkaar vrienden kunnen worden en zouden nooit de vriendschap kunnen accepteren die ik met de ander had.

Ginny keek om naar haar broer.
"Alsof iemand Hermelien na zou doen. Er is pas korte tijd voorbij! Nee, hij is het echt... Malfidus..." zei ze en ze keek weer naar voren, waar verderop bij de boom een groepje stond.


Hij keek uitdagend en geïrriteerd om zich heen. Zonder nog maar een woord te zeggen, draaide hij zich om en liep hij het pad af en verdween in de verte.


Het begon me teveel te worden. Mijn ogen werden wazig en ik voelde iets nats over mijn wangen stromen. Verdrietig draaide ik me om en holde naar binnen, door naar de zolder en liet me op het bed ploffen.
Ik wilde me begraven onder mijn dekens, maar voordat ik dat deed, stond ik op en deed ik de deur op het slot. Ik had geen zin om gestoord te worden en toveren buiten Zweinstein mocht eigenlijk nog altijd niet.
Ik plofte weer op het bed en begon te huilen, huilen om het feit dat vriendschap zo ingewikkeld lag bij mij...

Ik keek een beetje nors naar Leen en keek Malfidus na. Ik zuchtte diep toen Sharon wegrende. Toen keek ik Elisa aan an vertelde haar wat er gebeurd was. het was niet veel dat ik kon vertellen omdat ik niet veel wist.
Alex luisterde mee en keek bezorgd.
"We moeten haar vinden !" zei ze vastbesloten.
Fred kwam er ook aangelopen en ging bij Leen staan.
Ron keek Harry onzeker aan.
"Waar zou ze zijn?" Hij maakte zich zorgen om Lisette en keek daaran even Hermelien aan. Zij moest wel een antwoord hebben.
Lucius keek Bellatrix aan.
"Nee hoor ! Waarom denk je toch de hele tijd dat ze zou ontsnappen? Dat wil je gewoon, is het niet?"

Ik liep naar de kast waar onze jassen in hingen en nam mijn mantel eruit.
"Ik ga nog eens rondkijken of ik Lis nergens kan vinden.", zei ik, "Ze moet hier ergens zijn."
Ik liep de deur uit en liep rond het huis.

Ik sta ondertussen me half dood te vervelen.
''Ugh...'' mompel ik, strompel van saaiheid naar de muur en laat me op de grond zakken. Ik kijk nog eens rond, zie weer niks dat waardig is aan amusement, vloek eventjes en begin daarom maar aan het alfabet-spel. Van elke letter de eerste drie woorden zeggen die in je opkomen (verzonnen of echt) en zo door.
''Oké... Letter A. Alfabet. Abba. Akelig. Letter B. Bahheid. Boom. Baviaan. Letter C. Compagnie. Centrale verwarming. Calcium.''
Zo ga ik nog even door uit verveling.

Bellatrix schudde haar hoofd.
''Als de welp ontsnapt hebben we allemaal een probleem. Ik uitte slechts mijn oprechte ongerustheid!''
Ze grijnsde.
Voor mezelf, natuurlijk. Jouw veiligheid kan me geen barst schelen. Nou, een beetje dan. Voor Cissy. Maar niet veel.

Ik veegde de tranen weg, maar ondanks dat bleven mijn ogen wazig van verdriet. Ik ging overeind zitten en liep naar het raam en staarde naar buiten. Ik zag het groepje nog altijd bij de boom staan en Leen liep inmiddels rond. Draco was al uit het zicht verdwenen.
Weer veegde ik de enkele tranen van mijn gezicht af en opende het raam voor wat frisse lucht; misschien deed me dat nu goed na binnen te zijn geweest. Ik stak mijn hoofd naar buiten en ademde de frisse lucht met gesloten ogen in.
Toen ik mijn ogen opende en naar de omgeving keek, verstarde mijn blik en zag ik weer volledig scherp. Over de hele omgeving van het huis zag ik in donker gekleedde figuren lopen - eigenlijk meer verdacht sluipen. Ik keek beter en sloeg toen mijn hand voor mijn mond.
Dooddoeners!
Mijn gedachtes werkten meteen op topsnelheid. Zij moesten Lis hebben! Ik schrok en zag er toen een bij Leen in de buurt.
"Leen! Maak dat je daar wegkomt! Iedereen naar binnen! Dooddoeners!" gilde ik. Ik keek omhoog en pakte me ergens beet en begon de klimtocht naar het dak en ging er op zitten. Dat was een goede positie om over de omgeving uit te kijken...

Ik schrok hard toen ik Sharon hoorde roepen.
Dooddoeners? Hier? Dat kan niet ! Meteen nam ik mijn toverstok beter vast en bleef dicht bij Elisa zodat ik haar zou kunnen beschermen, al was ik zelf niet zo goed in het uitspreken van spreuken. Mijn blik gleed naar de anderen en ik besefte dat de mensen waar ik het meest om gaf nu allemaal, op Lisette na, hier waren en dus allemaal in gevaar waren.
"Kom, naar binne !" zei ik tegen Elisa en wilde haar meetrekken.
Jack liep meteen tot bij Elisabeth en was niet van plan bij haar weg te gaan nu ze allemaal in gevaar waren.
Fred rende naar Leen en zag Sharon op het dak.
"Ben je geK? ! Naar binnen toe !" HIj keek om zic heen.
"Elisabeth, Ginny, Leen, naar binnen !"
Alex keek geschrokken om zich heen en vroeg zich af of haar moeder er ook bij was. Ze nam haar toverstok en hield die stevig beet.
"George?" vroeg ze zachtjes.
"Nee he ! Ook dat nog !" vloekte Ron en nam zjin toverstok. Hij ging half voor Hermelien en Harry staan.
"Naar binnen !"

Lucius keek nors naar Bella.
"Jaja! Zolang jij maar veilig bent zeker?"

Ik keek geschrokken naar Sharon die op het dak stond en daarna naar Fred.
"Kom snel!", zei ik.
Ik nam men toverstok en liep naar binnen toe. George hoorde Alex.
"Alex!", riep hij en hij liep naar haar toe.
Hij trok ook zijn toverstok en stond klaar om te vechten.

Ik trok mijn toverstok toen ik goed stevig stond en keek behoedzaam om me heen naar beneden. Ik negeerde Fred. Dit was de beste plek om de vijand te zien en ze konden toch niet vliegen! Bovendien, hij was een vriend en had niets over me te zeggen. Ik deed wat ik zelf wou en dat was dit. En daarnaast; als zij Lis hadden en nog hier waren, kon ik haar zien!
Ik begon hoopvol de omgeving af te zoeken, maar zag haar niet. Ik vreesde het ergste.
Ginny trok haar toverstok en trok een zuur gezicht bij de bevelen. Ze rende door naar boven, richting de zolder.
Nick keek verbaasd naar de binnenstormende menigte en stond verbaasd op - hij was op de trap gaan zitten toen iedereen naar buiten ging, om rustig na te denken over zijn slaapruimteprobleem.
"Wat is er aan de hand?" vroeg hij geschrokken. Hij zag dat iedereen zijn of haar toverstok trok of al getrokken had en trok de zijne ook maar voor de zekerheid.
Hermelien haalde ook haar toverstok tevoorschijn en keek verbaasd naar Ron.
"Eh, Ronald? Wat doe je?" vroeg ze.

Ik keek hun aan.
''Ik blijf niet binnen''
Zei ik toen.
''Ik wil helpen''
Ik ging weer naar buiten toe.
Harry had zijn toverstok stevig vast.
''Iedereen goed oppassen''