Het ongevraagde feest

Ik keek Noah aan.
''Dankje''
Ik gaf Noah een zoen.
''We kunnen Lis uitnodigen''
Stelde ik voor.
"'Wat echt waar.''
Vroeg Ricardo. Hij kuste An.

Noah knikte en zweeg even. Toen vroeg hij:
"En Tine?"
Ik knikte naar Ricardo en bleef hem zoenen. Daarna keek ik hem met een heel erg vrolijke blik aan en kon het zelf ook nog niet echt geloven. Ik sloeg mijn armen rond zijn nek en keek hem vrolijk aan. Toen betrok mijn gezicht.
"Zou Elisa dit wel goed vinden?" vroeg ik toen onzeker.
"Ik wil eerst weten wat zij hiervan vindt !" zei ik en als zij het niet wilde dan zou ik het niet doen want ik wilde niet dat onze vriendschap hierdoor zou verslechteren. Ik dacht wel dat ze er niets op tegen zou hebben, maar toch wilde ik het haar eerst vragen.

Ik knikte.
''Ja tine kunnen we ook wel uitnodigen''
Ik gaf Noah een kus.
''Sorry als ik de laatste tijdje niet te genieten was''
Zei ik toen zachtjes.
Ricardo snapte het.
''Ja dat is goed, laten we het gaan vragen''
Zei Ricardo.

Noah glimlachte en gaf haar eeen zoen.
"Dat geeft niet, schat ! Echt waar niet !" Hij gaf haar nog een zoen.
"En Thomas?"
Ik keek Ricardo vrolijk aan en liep dan met hem terug naar de woonkamer toe, naar Elisa.
"Elisa, we moeten je iets vragen...", vroeg ik onzeker en keek haar aan. Ik haalde diep adem en zei het maar meteen.
"Zou je het goed vinden als Ricardo en ik een stel werden?"

Ik keek Noah aan.
''Ik weet niet of An wil dat Thomas komt''
Ik gaf hem een zoen terug.
''Ik vind dat het wel geeft.''
Ik hoorde wat An vroeg.
''Nee natuurlijk zou ik dat niet erg vinden.''
Zei ik erg vrolijk.
''Mijn zegen hebben jullie.''

Noah knikte.
"Dat begrijp ik !" zei hij en gaf Elisa een zoen.
Ik begon te stralen en keek Elisa aan.
"dankje !" riep ik blij uit en draaide me om naar Ricardo. Ik werd wat rood en gaf hem toen een zoen.
Henry keek Paige aan.
"Zullen we naar beneden gaan?"

Ik keek Noah aan.
''Ik hou echt veel van je''
Ik kuste hem.
Ricardo voelde zich gelukkig.
''Dankje elisa''
Paige knikte.
''Ja is goed''
Ze stond op.

Noah knuffelde Elisa.
"Ik hou ook heel erg veel van jou !" zei hij vrolijk tegen haar.
Ik legde mijn hoofd tegn Ricardo's schouder aan en keek op naar hem. Ik grijnsde vrolijk naar hem en voelde me erg gelukkig.
Henry liep met Paige naar beneden. Hij zag dat er nogal veel volk was.
Ik liet snel Ricardo los en keek onzeker even naar mijn ouders.
"hey !"

Ik bleef Noah vast houden en was bang om hem weer kwijt te raken.
''Ik wil je niet meer kwijt.''
Zei ik een beetje bang.
Paige liep achter Henry aan.
''Hey An, Ricardo, Noah en elisa.''
Zei Paige vrolijk.

Noah hield Elisa goed vast en zei toen.
"Je raakt me niet meer kwijt ! Deze keer laat ik je echt niet meer gaan !" zei hij met een glimlach en gaf haar een zoen.
Ik liep snel naar de computer en klikte het bestandje weg zodat mijn moeder niet zou zien dat we een feest aan het organiseren waren.
"Wanneer vertrekken jullie morgen?" vroeg ik hen zonder hen aan te kijken. Ik liep terug naar Ricardo en keek hem vrolijk aan.

Ik keek Noah vrolijk aan.
''dankje het doet me goed dat te horen.''
Ik gaf hem een zoen.
''Ik kan echt niet meer zonder je''
Zei ik.
''We gaan morgenochtend om 10 uur weg.''
Zei Paige.

Noah glimlachte vrolijk naar Elisa.
"Ik ook niet meer zonder jou ! Dat heb ik die weken zonder jou well gemerkt !" zei hij.
"Vanaf nu blijf ik altijd bij je !"
"En wanneer komen jullie terug? Toch zondag pas hé?" vroeg ik.
"En Maria en Cico gaan toch ook mee hé?" vroeg ik voor de zekerheid en keek naar mijn ouders. Daarna keek ik Ricardo onzeker aan en vroeg me af of hij wist dat ik al 2 kinderen had. Ik was bang dat hij me daarom niet meer wilde, maar ik kon hen ook niet verborgen houden.

Ik kuste Noah.
''Als ik je weer kwijt zou raken dan ga ik nog lieverd dood''
Ik knuffelde hem.
Paige knikte.
''Ja zondag komen we terug.''
Zei ze
''Ja Maria en cico gaan mee''
Ze keek An aan.
''Wil je ons graag weg hebben''
Vroeg ze aan An.

Noah bleef Elisa goed vasthouden en knuffelde haar ook.
"Dus je wil nog altijd met me trouwen?" vroeg hij toen onzeker.
"Nadat ik je zo slecht behandeld heb... Het spijt me echt !"
Ik keek mijn moeder aan en probeerde te lachen.
"Nee hoor, ik wil gewoon weten hoelang ik jullie moet missen !" Ik keek haar aan en keek dan snel weg en hoopte dat ze niet doorhad dat ik iets van plan was. Ik keek naar Ricardo en glimlachte vrolijk naar hem.

Ik knikte.
''Ja ik wil nog wel met je trouwen.''
Ik bleef tegen Noah aan staan.
"'zo weet ik zeker dat ik je nooit meer kwijt raak.''
Zei ik vrolijk.
Paige bleef naar An kijken.
''Ok dan''

Noah keek vrolijk naar Elisa en gaf haar een zoen.
"Mooi zo !" zei hij en was erg gelukkig.
Ik begon me ongemakkelijk te voelen door mijn moeders blik.
"Wat is er?" vroeg ik toen maar onzeker aan haar. Ik begon ondertussen na te denken over alles dat er nog gedaan moest worden. Ik sloeg mijn blik neer en keek naar mijn voeten omadt ik mijn moeder niet echt durfde aankijken.
"Waarom kijk je zo?"

Ik zoende Noah
''Je bent mijn engel''
Zei ik tegen hem en bleef hem daarna zoenen.
Paige keek naar de grond.
''Niets er is niets''
Paige liep richting de keuken.
''Ik ga even wat drinken.''

Noah glimlachte en zei zachtjes.
"En jij de mijne !" Hij bleef haar ook zoenen en knuffelde haar ondertussen vol liefde. Alles om zich heen verdween behalve Elisa.
Ik zuchtte omdat ik wist dat er wel iets met mijn moeder was.
"Ik ben zo terug !" zei ik en liep achter haar aan naar de keuken toe.
"Mama, wat is er?" vroeg ik en sloot de keukendeur achter me zodat we rustig konden praten en niemand ons zou horen.

Ik bleef Noah kussen en ging met mijn handen onder zijn shirt.
Ik kan dit.
Sinds dat met Roger durfde ik niet meer met iemand gemeenschap te hebben.
Ik kan dit ik kan dit.
Bleef ik maar denken.
´´Heb je iets met Ricardo´´
vroeg Paige na een tijdje.

Noah merkte dat Elisa zich niet helemaal op haar gemak voelde en keek haar bezorgd aan.
"Alles in orde?" vroeg hij zachtjes.
"Zullen we ergens heen gaan waar we even onder vier ogen kunnen praten?" vroeg hij aan Elisa.
Ik keek mijn moeder aan en besloot maar eerlijk te zijn.
"Ja, Ricardo heeft me niet zo lang geleden gevraagd of ik verkering met hem wilde en ik heb ja gezegd !" Ik keek naar mijn moeder en wachtte haar reactie af.
"Is daar iets mis mee?"

Ik keek Noah aan met tranen in me ogen.
''Sorry''
Ik was van streek en knikte.
''Ja is goed''
Paige keek An aan.
''Nee zolang je gelukkig bent.''
Zei Paige.
''Ben ik blij voor je.''

Noah liep met Elisa naar buiten.
"Lieverd, daar moet je geen sorry voor zeggen !" Hij knuffelde haar.
"Gaat het met je? Wat is er aan de hand, schat?" Hij hield haar goed vast en was echt heel erg bezorgd.
Ik keek mijn moeder strak aan.
"Ik ben gelukkig met hem !" zei ik toen.
"Maar waarom heb ik dan het gevoel dat je toch niet zo blij voor me bent?"

Ik begon te huilen.
''Ik durf niet''
verder kon ik het niet zeggen en ik bleef huilen.
Paige keek naar de grond.
''Hij is heel wat jaren ouder''
Zei Paige.
Ze keek An dan weer aan.

"Shht !" zei Noah en knuffelde haar.
"Je moet ook niets doen dat je niet wil of niet durft, schat, je hebt veel meegemaakt !" Hij dacht aan Roger en werd boos.
Het is allemaal mijn schuld !
Ik dacht even na en had daar nog niet echt bij stilgestaan.
"Maar enkele jaren !" zei ik en telde toen.
"7 Jaar maar !" zei ik.
"Maar dat hoeft toch geen probleem te zijn?" vroeg ik onzeker.

Ik bleef huilen.
''Het spijt me zo''
Ik bleef Noah goed vast houden.
''Het spijt me''
Bleef ik zeggen.
Paige dacht na.
''Nee zolang je gelukkig bent met hem hoefd dat geen probleem te zijn''
Ze glimlachte naar An.